zondag 31 januari 2016

Moderne ellende.

Wat kan een mens het toch moeilijk hebben, of het zich moeilijk maken.

Er zijn dingetjes in de handel waarmee je via de stroomdraad een wifi signaal kunt verspreiden door het huis en omstreken. En omdat gasten soms mopperen dat ze in het appartement slechte verbinding hebben, dacht ik dat zo op te lossen.

Dus ik koop zo'n ding en sluit hem aan. Fluitje van een cent als je de gebruiksaanwijzing goed leest. Maar niet heus.
Ik ben er uren mee bezig geweest om het aan de praat te krijgen, zonder resultaat.

Slim als ik ben, pak ik de handel in en ga naar Peet om hem dat te laten regelen. Die jongen heeft vele malen meer verstand van computers en aanverwante troep dan ik.
Maar ook hem lukt het in eerste instantie niet om het aan de praat te krijgen.
In eerste instantie dus!

Totdat hij op een gegeven moment een handeling verricht waar hij zich niet van bewust is en die ik niet gezien heb. En zo maar, ineens, doet het apparaatje datgene waarvoor ik het gekocht heb.
JUICHKREET!!!!! We nemen er direct een biertje op om dit te vieren.

En nu maar afwachten of er nog gasten gebruik gaan maken van de wifi in dat appartement. Maar een bijkomend voordeel is dat ik nu ook in mijn werkplaatsje online muziek kan luisteren.



donderdag 28 januari 2016

Prêt a pondre.

Dat betekent zo veel als "bijna aan de leg"

Mijn kudde kippen veroudert, net als ik zelf, langzaam maar zeker.  De oudsten zijn misschien al wel een jaar of zes als het niet meer is. En op die leeftijd vermindert de lust tot eieren leggen nogal.

Om toch in de nabije toekomst kakelverse eieren te kunnen rapen had ik half december bij de plaatselijke boerenbond enkele legkippetjes besteld. Maar omdat die kippenbroeder/fokker rond de kerst niet wenste te werken, werden ze vandaag pas afgeleverd. Niet dat dit erg is!

Vandaag kon ik dus mijn bestelling ophalen, vier stuks van het ras Sussex. Maar of ze nu al "prêt a pondre" zijn betwijfel ik gezien hun nog erg jonge voorkomen.
Maar goed, dan wachten we nog maar wat langer.





dinsdag 26 januari 2016

Groot onderhoud.

Ik zeg wel eens dat hier nooit wat gebeurt, dat het hier zo rustig wonen is.
Dat was vandaag wel anders, wel een uur lang werd onze rust verstoord door het geronk van een grote graafmachine. Weg was de stilte!

Deze graafmachine wordt ingezet om de fosses langs de weg schoon te maken en uit te diepen teneinde ons, in geval van hevige regenval, te vrijwaren van water overlast.
En dat is wel weer mooi van het departement.



maandag 25 januari 2016

Afwerking.

Mijn zuiveringsproject voor het douche- en wasmachinewater was nog altijd een beetje in de experimentele fase.
Het zogenaamde grijze water stroomt via een vetvanger naar een drietal in serie geplaatste waterbassins. Toen ik er net mee begon leek het niet al te best te werken, bijna de helft van goudvissen gaf de geest.
Maar het zuivert nu beter en/of de vissen zijn resistenter geworden, in elk geval bloeit de vissengemeenschap weer op. Ik zag zelfs weer jonkies zwemmen.

Zodoende besloot ik vandaag, mede wegens het mooie warme weer, dat het tijd werd om de bovengrondse vetvangton weg te werken in de grond. Dat oogt wat beter.

En zo vind ik altijd wel weer wat om te knutselen.

vrijdag 22 januari 2016

Bescherm de retraites













Ik kreeg vandaag een bericht in de brievenbus met het dringende verzoek om een petitie te ondertekenen die gericht is au président de la République en om tevens een open brief te ondertekenen die gericht is aan de président van een Frans pensioenfonds.

Wat wil het geval? In 2005 werden de pensioenfondsen van de GDF en de EDF (de gigantisch grote Franse gas-en elektriciteitsbedrijven) ondergebracht bij een algemeen pensioenfonds.
En in plaats dat dit pensioenfonds er beter van is geworden is er in 10 jaar 1,3 miljard euro meer betaald aan de energiepensionado's dan er is binnengekomen van die bedrijven. Welke ook nog een veel en veel beter pensioen ontvangen dan de klagers.
De uitkeringen zijn veel hoger en de pensioengerechtigde leeftijd ligt veel lager en zou liggen tussen de 75 en 80% van hun laatste salaris. De energieboeren vertrekken met 55 jaar, wat langzaam wordt opgetrokken tot 57 jaar in 2033!

Hoewel ik natuurlijk geen enkel recht van commentaar heb, althans wat de uittrede leeftijd betreft. Het percentage ligt wel even anders..

Maar dit doet zeer bij de minderbedeelden, die vrezen dat dit uiteindelijk ten koste zal gaan van hun pensioen en daar kan ik me best iets bij voorstellen.
Moet ik die petitie nu ondertekenen, ja of nee? Dat is een dilemma.
Moet ik nu solidair zijn met die gas en elektriciteits jongens en meisjes of zal ik mijn verleden vergeten? Ik kan ook gewoon niets doen omdat het mij niet aan gaat.
En de vraag is natuurlijk ook: waarom kreeg ik dit als buitenstaander in de bus? Ze zullen mij toch niet zien als één van hun?

Voor de goede orde, het is niet mijn pensioenfonds waar het hier over gaat. Nee, mijn pensioenfonds is al lang geleden uitgemolken door de (r)overheid.




zondag 17 januari 2016

Ik zal handhaven.


Hoewel dit zeker geen politiek blog is maak ik voor één keer een uitzondering en, hoewel ik weet dat het niets oplost, plaats hierbij mijn diepe frustraties naar aanleiding van wat ik hoor en lees op de Nederlandse media. Het is wel een lang verhaal maar dat moet dan maar.


“De overheid.”


Ik heb vandaag via uitzending gemist Eén Vandaag teruggekeken en het programma gezien over de vliegramp in Portugal van vele jaren geleden.
Er zijn zo lang na dato nog steeds veel onduidelijkheden en vragen over de oorzaak van het ongeluk. Het ene rapport spreekt andere rapporten tegen. Was het slechte weer nu wel de oorzaak of zijn er fouten gemaakt door de piloten of heeft toch het achterstallig onderhoud van het vliegtuig er mee te maken?

En ook hier kwam weer eens naar voren dat de “overheid” niet duidelijk is geweest in haar berichtgeving.
In veel gevallen is de nasleep van rampen zoals deze één grote ellende voor de nabestaanden en de waarheidszoekers. Er worden structureel gegevens niet openbaar gemaakt, wat wel wordt vrijgegeven is niet volledig, er worden complete zinnen onleesbaar gemaakt, er worden zaken tot staatsgeheim verklaard, enzovoort.
En het blijkt zelfs dat goedwillende onderzoekers moedwillig en onterecht voor leugenaar worden uitgemaakt.

Dit soort verschijnselen horen we zo vaak als er iets aan de hand geweest is, zie de MH17 ramp, zie het vluchtelingenprobleem en zie de diverse parlementaire enquêtes die er zijn geweest.
Het komt steeds weer terug!

Dat een bedrijf als Martinair zich in allerlei bochten wringt om onder de verantwoordelijkheid uit te komen is absoluut niet goed te praten, maar verbaast me niet. Er zijn grote financiële belangen mee gemoeid. Ze kunnen wat mij betreft niet streng genoeg worden aangepakt.

Maar de overheid, wie of wat is eigenlijk de “overheid”.

Bestaat de overheid uit dat clubje ministers en staats-secretarissen, al dat niet gekozen door de burgers?
Die zich steeds vaker in allerlei bochten wringen om maar niet te hoeven toe te geven dat ze fouten hebben gemaakt. Zie het gebeuren op het ministerie van veiligheid!
Die zich beroepen op “het landsbelang” terwijl ze alleen het begrotingstekort voor ogen hebben. En de benadeelde burger laten stikken. Zie Groningen.
Die soms zelfs de tweede kamer niet informeren wegens “staatsgeheim”.
Die antwoorden op schriftelijke vragen uit die zelfde tweede kamer voor zich uitschuiven tot ver over de uiterlijke datum.

Neem nou de minister president met zijn grote woorden als de “onderste steen komt boven” en zijn vastgeplakte grijns op het gezicht.
Neem de zorg die steeds verder uitgekleed schijnt te moeten worden, ook al gaat het ten koste van de hulpbehoevenden. En ten koste van de vele moedige werkers in de zorg.
Neem het leger dat op pad gestuurd wordt met minimale uitrusting terwijl er miljarden worden uitgegeven aan een falend gevechtsvliegtuig.

De overheid die zaken verbiedt terwijl veel burgers en ook de logica anders willen.
Zie het tegen alle redelijkheid ingaande en veel geld kostende verbod op de hennep teelt, zie de euthanasiewensen voor en door zieken en ouderen die de dagen zat zijn. En de mensen die daar zwaar op tegen zijn hoeven toch geen hasj te roken en hoeven geen pil te nemen, toch?
Wie is dan toch die “overheid” die de burger in die vrijheid belemmerd?



Neem nu de grote schare vluchtelingen die dit land binnenstromen. Of ze nu welkom zijn of niet, ze zijn er en dus moet er wat gebeuren.
Nu worden burgers voor het blok gezet door soms grote hoeveelheden vluchtelingen in kleine gemeenschappen te droppen. Met alle gevolgen en protesten van dien.
Waarom kan niet heel simpel iedere gemeente eenzelfde percentage opnemen zodat niemand de “overheid” kan verwijten dat de “rijke” gemeenten buiten schot blijven?
En waarom moeten misstanden bij die vluchtelingen onder de mat worden geschoven. Als het toch uitkomt zijn de gevolgen nog erger!
En zo kan ik nog wel even door gaan als ik er even langer over na denk.

Ik verbaas me al veel langer dat min of meer eerzame personen onherkenbaar worden in hun doen en laten zodra ze in de regering zitten. Zijn het soms in ook maar trekpoppen die zelf ook geen kant uit kunnen?
Wat gebeurt er met die mensen?

Waar zit de macht?
Zit er achter de regering soms nog een andere groep mensen, zoals de top van het ambtenaren apparaat bijvoorbeeld, die natuurlijk al veel langer op hun machtsplek zitten en die misschien werkelijk de touwtjes in handen hebben?

Of zijn het misschien de machtigen en (super)rijken uit de zelfde wereld als Martinair die ons land en ook de wereld regeren? Gezien de functies die de regeringsmensen voor en na hun regeringsperiode soms/vaak bekleden lijkt me dat zeker niet onmogelijk.

Anders kan ik het niet verklaren dat de burger niet altijd en overal eerlijk en met open vizier tegemoet wordt getreden.
Ik heb al langer het idee dat de overheid er niet voor de burger is maar dat de overheid meent dat de burger er voor de overheid is.
En dat kan niet de bedoeling zijn! Er horen geen geheimen te zijn!

Kortom, wie kan me vertellen wie het voor het zeggen heeft in Nederland?


Even ter geruststelling: verder gaat alles goed met mij!


Stinkverhaal.

Het is geweldig mooi weer, dat was de laatste dagen wel eens anders. De lucht is blauw, de zon schijnt en de sneeuw ver weg op de bergen is oogverblindend mooi.
Dus kan het zondagmorgenrondje met het hondje gewoon doorgaan.

Wanneer we de kippenhokken van de buren passeren kan Anka het niet laten overal rond te snuffelen. Man, man, man, wat ruikt het daar lekker. Volgens haar dan.

Op die plek staan een paar tonnen waarin de buurman zijn overtollige dooie kippen in braadt. Nou ja, braden, het is gewoon verbranden. Het is een echt kippencrematorium! Dooie kippen er in, stookolie er over, lucifer er bij en branden maar. Eerder legde hij die kippen op een hoopje in de natuur voor de vossen en de vogelen des velds, maar die konden de hoeveelheid niet aan. Dus nu maar zo.

Regelmatig ruik ik, als ik buiten kom, de stank van verbrande kip. Dat is niet echt lekker, dat is smerig. Maar ja, dat is één van de nadelen van het wonen "dans la campagne" met haar zuivere lucht.

Het is niet het leukste verhaal voor zo'n mooie zondag, maar ik moet het toch ergens kwijt!

zaterdag 16 januari 2016

Nostalgie.

De zon schijnt en de lucht is blauw. Dan zou het eigenlijk prachtig weer moeten zijn om buiten te vertoeven en om daar allerlei nuttige dingen te doen. Zoals bijvoorbeeld...éh... ik kan zo snel niet wat bedenken.

Maar helaas is het zo dat er ook een snijdend koude wind van uit het westen blaast. Een handschoenen en ijsmutsenweer voor diegene die per se naar buiten wil.
Dat ben ik dus niet. Buiten een noodzakelijk rondje met het hondje zie je mij niet buiten verschijnen. Die hond trouwens ook niet.

Ik zit achter de laptop oude en nieuwe filmpjes uit Aalten te bekijken. Hoe het vroeger was in de goede oude tijd toen ik nog jong, fris en fruitig was.
En dat is lang geleden!

dinsdag 12 januari 2016

Mezenbal.

Daar sta je dan achter het raam naar een vetbal etende pimpelmees te kijken. De wind huilt door de kieren van het schuifraam en de houtkachel staat roodgloeiend. Je kan nu met recht zeggen; 't is binnen beter als buiten
De vogel geeft echter niks om kou en wind en zwaait al smullend lekker heen en weer. Hij houdt zich moeiteloos vast aan de bol. En zo nu en dan kijkt hij met een dankbare blik naar binnen.

Gisteren zaten we nog lekker buiten in de warme zon en hebben we nog een fijne fietstocht door de omgeving gemaakt. Het kan verkeren!
En wat die warme zon betreft: de uitspraak van de dag kwam deze keer van Diny. "Het waait zo hard dat de zonnestralen moeite hebben om beneden te komen"
Ik had het nog niet eerder gehoord!




zaterdag 9 januari 2016

Piano.....

Pianospeler? Wie, ik? ben je mal!
Pianostemmer? Wie, ik? Och kom!
Piano.. éh ...hersteller? Ja, bijna in één keer goed. Nou ja...

Diny klaagde (of kloeg?) dat de voetpedalen van haar elektrische piano niet meer werkten. En of ik er eens naar wilde kijken want ik had toch niets beters te doen, volgens haar dan.
Toen heb ik natuurlijk direct de piano van de kant weggeschoven, een hoop stof weggeblazen en een stekkertje stevig aangeduwd.

En weet je wat? Probleem opgelost! Knap van mij.
Niet dan? Ja toch?

vrijdag 8 januari 2016

Blijf schrijven.

"Blijf schrijven, ook in 2016", zo schreef een trouwe lezeres bij haar vriendelijke kerstwens.

Maar waarover moet je schrijven als er weinig tot niets te beleven valt in deze donkere dagen na nieuwjaar.
Er valt natuurlijk genoeg te zeggen over de toestand in de huidige wereld, maar dat doen al vele anderen en mijn mening zal daar niet veel aan toevoegen. En daar is dit blog ook niet voor. Ook moet ik toegeven dat we hier in het, voor veel lezers, verre zuiden nog weinig last hebben van welk probleem dan ook.

En verder: ik heb deze week buitenshuis enkele woorden gewisseld met de cassiere van de supermarkt. Daarnaast heb ik enkele voorbij rijdende buurmannen gezwaaid en één enkele langsjoggende buurvrouw verteld dat Anke echt niet gevaarlijk is voor hardlopers. Ook al doet ze wel alsof.
Oh ja, ook de meteropneemster van het elektriciteitsbedrijf kwam langs.
Ja, het was een afwisselende week.

Nu schrijf ik natuurlijk alleen over mij zelf, Diny vliegt van hot naar her voor haar koortjes en franse les. Die vermaakt zich ook goed.

Ja, wat blijft er dan nog over om op te schrijven? Dat ik natuurlijk wel weer een nieuw houthakprojectje onder handen heb genomen. Eerst maar eens zien of het wat kan worden, anders hoor je mij ook hier niet meer over.

vrijdag 1 januari 2016

Gelukkig Nieuwjaar.

We hebben het weer gered om het inmiddels oude jaar 2015 heelhuids door te komen. Mooi zoals we steeds weer ongemerkt, zonder kabaal, van het ene jaar in het andere glijden. Het enig minpuntje is dat met het verglijden van die jaren wij zelf ook ouder worden. En dat gaat helaas niet zo ongemerkt als je zou willen, want je merkt dat sommige dingen wat moeilijker gaan als toen je 20 was. Ik kan zo snel niet opnoemen wat dat allemaal is, maar toch...

Hoe we dit jaar onze oudejaarsavond doorgebracht hebben ga ik hier niet allemaal op noemen, kijk daarvoor maar op het verslag van vorige jaar en van de jaren daarvoor. Dan weet je het wel ongeveer.
Zelfs hebben we deze nieuwjaarsdag, net als vorig jaar, op Fantilhou onze buikjes vol kunnen eten met lekkere oliebollen en appelflappen. Het wordt zo langzamerhand een traditie dat we hiervoor worden uitgenodigd.  En goede tradities moet je koesteren.






.