Naweeën.

Het was me wel wat, die tocht naar NL. Nee, een begrafenis is nooit leuk maar daar gaat het hier even niet om.

Zoals bekend mag worden geacht, zijn we heel voorzichtig weer naar Fr. gereden wegens een defect aan de koppeling. Gisteren hebben we de camper voor reparatie naar een garage gebracht, een splinternieuwe “geen merk” garage in Lezat met een voldoende hoge ingang en enkele bruggen waar een camper op past. Dat heeft niet iedere garage.

En nee, ik hoefde geen twee weken te wachten voor ik aan de beurt was. Terwijl het me, nu we thuis zijn, niet zoveel meer uitmaakt.

Hopelijk is hij morgen weer klaar. En zal ik weten hoe duur dat geintje uitvalt. Een richtprijs heeft hij mij al wel gegeven en daar werd ik niet bijster vrolijk van.

En de andere nawee was een gebroken kies die ik opgelopen heb, welke gelukkig geen pijn deed. Daar mocht ik vandaag mee naar de tandenboer die een pansement , een “pleister” ofwel een noodvulling aangebracht heeft.

En ik kreeg de boodschap dat er onvermijdelijk een kroon op gezet moet worden als ik die kies wil behouden. Ik was al lang blij, want mijn grootste vrees was dat die kies er uit zou moeten en dan loop je daar met weer een gat in het gebit. Maar de bijbehorende wortelkanaalbehandeling is wat minder. Daar wordt ik niet bijster vrolijk van.

Het nieuwe jaar kan dus goed beginnen met een eerste afspraak op 2 januari.

Wat een gedoe.

Wat is een gedoe? Nou, even op en neer naar Nederland met een auto die het niet zo fijn doet, dat is een gedoe.

Het speelde al een poosje dat de koppeling niet goed werkte. Een garage had er al naar gekeken en diverse adviezen waren ingewonnen. Testritjes waren gemaakt en alles leek wel weer goed te gaan.

Maar het bleek dat de testritjes niet lang genoeg geweest waren.

Want vooral na een langere rit op de autoweg kwam het euvel in hevige mate te voorschijn. Bij het stoppen voor de peage bleek die koppeling helemaal niets meer te doen. Het pedaal ligt dan op de vloer en schakelen is er dan niet meer bij. Niet fijn! En dat gebeurde dus later nog diverse keren.

Met een beetje pompen en wild op dat pedaal trappen kwam er wel weer een beetje druk op zodat verder rijden weer mogelijk was. Het bleef allemaal een beetje werken als er maar voldoende geschakeld werd. Dat heet: druk op de ketel houden.

In Nederland heb ik enkele garages bezocht met de smeekbede om de storing te verhelpen. Eén garage was bereid om een poging te wagen en verwisselde de makkelijkst bereikbare koppelingscilinder. Misschien zou dat de oorzaak zijn. Helaas  was dat niet het geval en moest er verder gezocht worden. Maar daar had meneertje koekepeertje de komende weken geen tijd voor. Ook de andere garageboeren wilden me laten wachten tot na 1 december! Want oh oh, wat hadden ze het druk. Ik wilde helemaal niet wachten, ik wilde naar huis.

Goede raad is dus te duur en we hebben besloten om de terugreis toch maar te aanvaarden Kome wat komen moet.

Al autoweg vermijdend zijn we afgezakt naar het verre zuiden. Door onweer, wind en hevige regen rijdend heb ik de camper, al trappend op het koppelingspedaal, in drie dagen naar huis gebracht. Het voordeel van deze route via N-en D wegen was wel dat je door de mooiste streken van Fankrijk komt. 

En nu is de eer aan een Franse garagist om voor de oplossing te zorgen.

Rouwstand.

De korenmolen van de Slangenburg stond vorige week in rouwstand. De bovenste wiek is dan net even voorbij de hoogste stand gezet en de bovenkruier stond richting Goorstraat gedraaid.

En dat was omdat Wim Anneveldt was overleden. Hij was, behalve mijn zwager, een levenslange inwoner van genoemde buurtschap. 

Het was ook de reden dat we even heen en weer Nederland gereden zijn. Bij zo'n gebeurtenis wil je even bij de familie zijn, in dit geval bij Mieke, de zus van Diny en bij haar (klein)kinderen.

Een andere goede gewoonte is dat de rouwauto, met daarin het lichaam van de overledene, op weg naar het kerkhof even stil houdt voor het huis waar hij woonde. Ook de dragers, buurtgenoten, staan een moment stil met het gezicht naar het huis Dit als een laatste afscheid. 

Zo gaat dat als een Slangenburger is overleden. In deze Achterhoekse streken worden oude tradities nog volop in ere gehouden.

Sjapitoo

Al die jaren dat we in Esplas wonen hebben wij ons op de Esplasser feest- en hoogtijdagen moeten behelpen met een grote tent, welke door de Fransen "chapiteau" genoemd wordt.
En dat ging natuurlijk prima, maar het is altijd een hele klus om die, ooit door de Esplasserianen zelfgemaakte, tent netjes en stevig op te zetten. En dat moet dan een keer of drie per jaar.

Een hele tijd geleden merkte ik dat het gemeentebestuur snode plannen ontwikkelde om in plaats van die tent een permanente hal neer te zetten.
Vandaag tijdens de zondagmorgenwandeling zag ik dat de hiervoor benodigde graafwerkzaamheden waren gestart. Dus met een beetje goede voortgang zitten we tijdens het komende zomerfeest goed beschermd onder een stevig windbestendig dak.

Dat heet vooruitgang ! En dat moet er zijn !

Herfst.

Imposant, dat is hiervoor het juiste woord. En bijna angstaanjagend.

We keken deze middag een keer naar buiten en zagen een enorme torenhoge wolkenband onze kant op rollen. Als dat maar goed zou gaan! Ik heb zoiets nog nooit eerder gezien in mijn toch al een beetje lange leven.

Toen alle onheil ons bereikt had viel het gelukkig wel mee, als is wel alle zachte en droge lucht in één keer weggeblazen.
Nu zitten we binnen met de houtkachel flink opgestookt. Nu is het echt herfst!

Het scheppingsverhaal.

Er was eens een bos met bomen. Er was een korte felle storm. Er waren bomen omgewaaid.
Een man kwam met een kettingzaag om die bomen aan stukken te zagen en mee te nemen naar zijn huis om, als het nodig zou zijn, zijn huis te verwarmen met dat hout.

Een klein deel van die stukken hout wordt echter niet verbrand, maar wordt liefdevol en vlijtig bewerkt met kettingzaag en beitels en daaruit ontstaat langzamerhand iets moois. Dat is althans de bedoeling.

Op het bijgaande filmpje is te zien hoe op een regenachtige vrijdagmiddag dat moois beetje bij beetje gestalte krijgt.
Voor een beetje beter beeld: klik hier