constructie van de ramen en een deurtje. |
De molenas met de bevestiging voor het wiekenkruis. een nieuw bedachte oplossing. |
een koperen dak wordt met met behulp van een mal in vorm gebogen. |
een zinken emmer als basis. |
verhalen over het wel en wee in zuidfrankrijk
constructie van de ramen en een deurtje. |
De molenas met de bevestiging voor het wiekenkruis. een nieuw bedachte oplossing. |
een koperen dak wordt met met behulp van een mal in vorm gebogen. |
een zinken emmer als basis. |
Na al dat figuurgezaagte heb ik nu maar weer eens degelijk constructiewerk aangepakt.
Het is, ook bij een simpel draaimolentje als dit, altijd weer een uitdaging om zo'n draaiwerk goed aan het draaien te krijgen. Ik vind zelf dat het wel weer enigszins gelukt is. Hoewel het geen kinderspel is.
en een paar lampjes er in. |
Gelukkig heb ik daar een machientje voor dat het op-en-neer bewegen van de zaag voor mij doet, dus zo moeilijk is het nu ook weer niet. Maar toch is het nog een heel gedoe om alles netjes langs de lijntjes uit te zagen.
Het fotoverhaal laat zich lezen van beneden naar boven.
een verfje er op gekliederd... |
waarna het al ergens op begint te lijken..... |
Je moet als lichtbrenger toch wat doen in deze sombere tijden, niet dan?
Want ik sta steeds meer versteld over wat er gaande is in deze wereld. Ik kreeg deze dagen van een naast familielid te horen dat ik als eigenwijze ongeprikte niet meer welkom zou zijn in hun huis. Ik zou niet naar binnen mogen, zelfs als ik voor de deur stond. Eigen schuld, moet je je maar laten prikken en braaf doen wat de regering zegt. Die hebben het beste met ons voor!
Nu ben ik benieuwd of dat een standaard reactie is in de nederlanden. Ben ik, zijn wij, nergens meer welkom of is dit een somber incident? Zo het eerste het geval mocht zijn dan is het antwoord: vaarwel!
Het koste enige moeite omdat op een gegeven moment na een onhandige handeling de hele ton in duigen viel. En krijg hem dan maar weer eens in elkaar gezet. Wat natuurlijk wel min of meer gelukt is.
Hoe dan ook, na vanmorgen Marcel en Sylvie, die na een gezellige week weer met de noorderzon zijn vertrokken, uitgezwaaid te hebben, kon ik de laatste hand aan het geheel leggen en is de missie geslaagd. Vind ik!
En de ton die viel in duigen. |
Hier nog in oude staat. |
Een ijverig werkman is aan het boren en schroeven. |