drummer Mathias.

Het is gewoon te gek wat een gepensioneerde blanke babyboomer allemaal in elkaar kan flansen in zijn petit atelier.
Deze keer een op een drummer lijkend houten figuurtje dat bijna levensechte drumbewegingen kan maken.
Dat mensenhanden zoiets maken kunnen!

drummerhoofd


Waarom Mathias? Dat is de beste drummer die ik ooit van dichtbij meegemaakt heb. Zodoende.

 

koploze drummer

Lichtbakje.

De kerst nadert en dus moet er nodig weer licht in de duisternis gebracht worden.

Ik doe dat op mijn eigen wijze. Deze keer door nog maar eens het kasteel van Esplas in het licht te zetten.  

 

Kinderspel.

 

Na al dat figuurgezaagte heb ik nu maar weer eens degelijk constructiewerk aangepakt.

Het is, ook bij een simpel draaimolentje als dit, altijd weer een uitdaging om zo'n draaiwerk goed aan het draaien te krijgen. Ik vind zelf dat het wel weer enigszins gelukt is. Hoewel het geen kinderspel is.

Kampioen figuurzagen.

en een paar lampjes er in.

Gelukkig heb ik daar een machientje voor dat het op-en-neer bewegen van de zaag voor mij doet, dus zo moeilijk is het nu ook weer niet. Maar toch is het nog een heel gedoe om alles netjes langs de lijntjes uit te zagen. 

Het fotoverhaal laat zich lezen van beneden naar boven.

een verfje er op gekliederd...

waarna het al ergens op begint te lijken.....

dan volgt het zaagfestijn.......

Het begint altijd met het uittekenen van
het ontwerp.....

Au revoir? Vaarwel?

 

Even een stukje huisvlijt, vooruit lopend op de naderende kerstdagen. Een lichtbakje doet het altijd goed bij de mensen.

Je moet als lichtbrenger toch wat doen in deze sombere tijden, niet dan?

Want ik sta steeds meer versteld over wat er gaande is in deze wereld. Ik kreeg deze dagen van een naast familielid te horen dat ik als eigenwijze ongeprikte niet meer welkom zou zijn in hun huis. Ik zou niet naar binnen mogen, zelfs als ik voor de deur stond. Eigen schuld, moet je je maar laten prikken en braaf doen wat de regering zegt. Die hebben het beste met ons voor!

Nu ben ik benieuwd of dat een standaard reactie is in de nederlanden. Ben ik, zijn wij, nergens meer welkom of is dit een somber incident? Zo het eerste het geval mocht zijn dan is het antwoord: vaarwel!

Tonnetje.

 

De oude wijnton van de buurvrouw heeft een transformatie ondergaan. Hoewel zijn functie dezelfde is gebleven, het is en blijft een ton om wijn in op te bergen.

Het koste enige moeite omdat op een gegeven moment na een onhandige handeling de hele ton in duigen viel. En krijg hem dan maar weer eens in elkaar gezet. Wat natuurlijk wel min of meer gelukt is.

Hoe dan ook, na vanmorgen Marcel en Sylvie, die na een gezellige week weer met de noorderzon zijn vertrokken, uitgezwaaid te hebben, kon ik de laatste hand aan het geheel leggen en is de missie geslaagd. Vind ik!

En de ton die viel in duigen.

Hier nog in oude staat.

Een ijverig werkman is aan het boren
en schroeven.

Huisvlijt.

 

Voor je het weet is het al weer bijna kerst. En we moeten op tijd aan de kerstversiering werken, anders zitten we dan weer zonder. Wat te doen? Een kerstster dan maar, versierd met een kaarsje, enkele kerstballen, een paar dennenboompjes en twee grappige rendiertjes. Hoe mooi wil je het hebben!

Onze buurvrouw heeft één van de leegstaande huisjes bij het kasteel geërfd en moet nu aan het opruimen en opknappen. Dat is nog een hele klus want om te beginnen moest het hele dak vernieuwd worden. En er moet een hoop oude verlaten rotzooi opgeruimd worden. Er staan bijvoorbeeld enkele oude wijntonnen te verstoffen. "Veut tu une tonneau de vin"?  vroeg ze mij. En omdat nee zeggen altijd nog kan heb ik ja gezegd. Nu staat dat ding hier, helaas zonder wijn maar wel met veel houtworm, en ik heb nog geen flauw idee wat ik er mee moet. Maar dat komt nog wel. Desnoods gaat hij in de winter de kachel in.

"Wat denk je" vroeg Diny. "kun je al knutselend ook wel eens wat nuttigs maken"? "Natuurlijk kan ik dat, geef maar aan wat je nuttig vindt". "Wat dacht je van een houten sla bestek"? Altijd nuttig! Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk wel dat ik het kan. Om een bekend Zweeds meisje na te praten. Nee, ze heet geen Greta!

Frans(e) Timmermans.

 

Nou nee, (onze!) Frans Timmermans zie ik dit nog niet doen. Wat hij wel kan weet ik niet echt. Maar dit terzijde.

Franse timmerlui dan maar, maar dat is ook niet eerlijk want lui zijn ze niet die franse timmerlieden ofwel "les charpentiers français". Warm hebben ze het wel daar in de volle zon, dus draaien ze tropendiensten.

Balk na balk en  plaat na plaat wordt een nieuw huis in elkaar gespijkerd. Ze doen hun best en ze hebben er niet eens erg veel lawaai bij. Houwen zo!

Ikzelf loop liever een rondje als het niet al te warm is. Het hooi is van het land en het koren is geoogst, dus kan ik bijna weer lopen waar ik wil. En dat is vooral over heuvels en door dalen. Het enige wat me nog belemmerd zijn de uitgestrekte zonnebloem velden. Daar loop je niet zomaar even door heen. Dat prikt!

Dan loop je stilletjes door het dal en het enige wat
je zou moeten horen zijn de vogeltjes. Maar nee hoor,
de stilte wordt ruw verstoord door het rumoer van
een verjaardagsfeest in de feesthal.

Zonnebloemen zo ver het oog rijkt.

Bouwwerk

Wat wordt daar in vredesnaam gebouwd? Een graansilo? Een watertoren?

Nee, er wordt op de heuvel achter ons huis een simpel houten huisje  in elkaar getimmerd. Eén verdieping hoog. Maar van een afstandje lijkt het een gigantisch gebouw. Gelukkig hebben we er weinig last van wanneer we voor ons huisje zitten te genieten van het mooie weer.

"Tot ziens in de pruimentijd" zegt men wel eens. Nou, dat is momenteel het geval. Al wandelend door de omgeving kan ik regelmatig snoepen van verschillende soorten pruimpjes die overal langs de weg groeien.  Altijd lekker.

Zo zie je maar weer, het is niet altijd alleen maar ellende. Het kan ook mooi zijn.

 

Kuiken tijd.

Kuiken, kuikens, je kunt er niet genoeg van hebben. Of wel natuurlijk. Ik heb er 8 lopen, 4 hanen en 4 hennen aan de kammen te zien. Ik heb van een in de buurt wonende Nederlander een bestelling binnen gekregen, maar ik heb gezegd dat ik alleen trio's verkoop: dus 2 hennetjes en 1 haan. Nou ja, verkoop, weggeef. Hij moest aan zijn vrouw vragen of hij wel met een trio thuis mocht komen. Daar hield zij niet zo van, meende hij. Ha, ha.

Maar ondertussen zit alweer mijn kloek op 11 eieren van iemand anders. Een in de buurt wonende Engelsman kwam aan de deur met de vraag of ik toevallig een broedse kip had, dat had hij gehoord van een in de buurt wonende Zwitser. Dat had ik toen niet maar ik heb hem wel mijn broedmachine geleend. Daar was hij ook blij mee, want hij wilde een aantal broedeieren kopen van een zuid frans ras dat volgens hem het vooral gemunt had op op teken en aziatische wespen. 

Een paar dagen later had ik wel een broeds kip en toen hebben we daar alsnog 11 eieren onder gelegd. Ik had er 10 gevraagd maar dat kon niet, want dan zou hij er zelf 13 overhouden. En dat is volgens hem een ongeluksgetal en dus vragen om moeilijkheden. 

We zijn benieuwd hoe dit afloopt. En jazeker, er zijn ook nog enkele Fransen die in de buurt wonen maar die doen in dit verhaaltje even niet mee.

 

Slangenbeul, de film.

Rectificatie; een oplettende lezer gaf te kennen dat ik beter moest opletten wat ik schreef. Namelijk dat ik al eerder geschreven had dat Anka haar eerste slang te grazen heeft genomen. Ik zal het dus moeten corrigeren in: de eerste slang van die dag. Ik adviseer slangenliefhebbers om niet naar het bijgaande filmpje te kijken. De beelden zijn te vreselijk!!

Verder stromen bestellingen binnen voor een vogelvoederplank. Nou ja, één bestellinkje. Sylvie, onze schoondochter wil ook wel zo'n ding in de tuin hebben en vroeg of ik dat voor haar wil maken. Ja, natuurlijk wil ik dat. Ik moet toch wat te doen hebben, liefst wat nuttigs. Het moet een IKEA-achtig iets worden, demontable en transportable, in elkaar te zetten door een enigszins handig persoon.

 

Gedane zaken.

Wat is er allemaal gebeurd deze week? Zomaar een greep.

Ten eerste, ik heb een vogelvoederplank in elkaar geknutseld. Mooi op tijd klaar voor de winter.

Twee: tijdens een wandeling zag ik een verborgen stuk land vol staan met cannabis planten. Ik ga er maar van uit dat dit de onschadelijke variant is. Zo niet, vind ik het ook goed.

Drie; een poging om iets leuks te maken voor kerst liep op niets uit. De bedoeling was dat de brandende kaarsen een schoepenrad in beweging zouden brengen door de opstijgende warme lucht. Dat werkt dus van geen kanten.

Vier: Anka heeft haar eerste slangontmoeting weer achter de rug. Raad eens wie gewonnen heeft.

Mistig.

Hittegolven, donder en bliksem, regenbuien en mistbanken. Niets wordt ons bespaard, het zijn barre tijden. Maar het is allemaal goed. Het regenwater is erg welkom volgens buren die er verstand van hebben.

Maar ondanks de mist heb ik me toch aan de zondagmorgenwandeling gewaagd, soms moet je wat durven en "vake buj te bange", zoals een wijs Acherhoeks gezegde luidt. En het was me toch een drukte in het centrum van Esplas. De voltallige gemeenteraad stond, ongemaskerd, geduldig te wachten op het stemvee dat op moet komen dagen voor de tweede ronde van de departements verkiezingen, waar wij buitenlanders niet aan mee mogen doen. Bij de eerste ronde is ongeveer 50 procent komen op dagen, wat een stuk beter is dan de landelijke opkomst dat rond de 30 procent lag. Braaf volk, die Esplassers! Men keek er van op dat ik dat wist te vertellen, dus ben ik weer wat gestegen in hun achting.

De feesttent was in opbouw voor het vieren van een trouwfeest van ons onbekende jongelui die aan de andere kant van Esplas wonen. Het kan eindelijk weer in alle openheid. 

Monsieur le maire vertelde me ook nog dat het dorpsfeest in augustus dit jaar ook weer door gaat, ijs en weder dienende natuurlijk. Maar niet zo massaal als in voorgaande jaren, er wordt een kleiner aantal deelnemers toegelaten. Mochten wij het aandurven, dan zijn we allemaal weer welkom. En ja, dat durven wij, want wij zijn voor de duvel niet bang en ook niet voor een al dan niet mogelijke besmetting met wat dan ook. Dat het niet zo massaal is vinden wij alleen maar goed, want het was ons eigenlijk al veel te druk en te lawaaierig.

Nadat mij nog een plaatje koek werd aangeboden vervolgde ik mijn weg met blijdschap.

 

Muziek.

Wat vliegt de tijd. Hoe lang zal het geleden zijn dat wij helemaal naar Leeuwarden togen om nicht Jacqueline te horen fluitspelen tijdens haar afstudeerconcert aan het conservatorium. Nu was dat helemaal naar Leeuwarden reizen vanuit Groningen natuurlijk best te doen.

Maar nu, vast wel 30 jaar later, zitten we voor de computer online mee te kijken naar het afstudeerconcert van haar dochter Michelle die ijverig en, volgens mijn ondeskundige mening, prima viool speelt. 

We konden zo mooi op afstand even meeluisteren, want even naar Leeuwarden rijden zit er nu even niet in. Maar wat mij elke keer weer verbaast is dat die muzikaliteit zo ongemerkt mijn familie is binnen geslopen. Hoewel ik daar jammer genoeg geen tik van heb meegekregen. Maar ja, je kunt niet alles hebben, zoals mijn moeder vroeger al vertelde.

Na zonneschijn komt regen.

Snikheet was het de laatste dagen, ik kon bijna geen poot verzetten zonder dat het zweet mij uitbrak. Dagenlang moest ik me op het terras of in de hangmat vermaken met een boekje en een biertje. Meer was niet mogelijk.

En dan komt er natuurlijk een onweersbui die (even)?) aan alle tropische warmte een eind maakt. En de hevige windstoten die daar bij hoorden zorgden er voor dat het angstzweet mij uitbrak. Want ik zag enkele windmolentjes en andere draaidingetjes voor mijn ogen kapot waaien. Ik kon wel janken!

Dat deed ik natuurlijk niet, maar zodra het weer veilig was om naar buiten te gaan kon ik de brokstukken op rapen. Nu weet ik wat ik morgen moet doen.

deze net nieuwgeboren wind-clown
lag gelukkig veilig onder dak en
is schadeloos.. 

 

Feestje.

 

Onze buurvrouw was jarig, ze werd maar liefst 60 jaar oud/jong. En omdat zoiets uiteraard uitgebreid gevierd moet worden werd er een feestje georganiseerd. Al dan niet clandistien, ik weet het allemaal ook niet meer. Het werd voor alle  zekerheid gevierd bij een huis met een hele grote tuin van vrienden die wonen aan het eind van een doorlopende weg, zodat er geen risico was van klikkende buren die de ME optrommelen.

Maar gezellig was het en het was goed om veel buurtgenoten weer eens bij elkaar te zien. Dat werd ook de hoogste tijd. Er werd gezoend en handen geschut, net als in de goede oude tijd die ouderen onder ons zich vast nog wel zullen herinneren. Er werd gegeten, gedronken, gepraat, gelachen en gezongen. Kortom, het was feest! En het varkentje dat aan het spit werd gebraden was ook erg mals en lekker.

Een dubbeltje op z'n kant.

Het kan vriezen of het kan dooien, we komen in de schaduw of we staan in het licht. De weergoden hebben staan twijfelen. Maar het kwam goed, de wolken trokken zich in de loop van de morgen terug richting Spanje. Het werd toch nog een mooie zonnige dag. 

De enige schaduwkant van deze dag was dat mijn stofzuiger het begaf. Zo ongemerkt is de gewoonte er in geslopen dat ik op maandagmorgen de sporen van het losbandige weekend moet opzuigen, waarna de vrouw des huizes met de natte dweil mij na komt. Maar vanmorgen was ik snel klaar. Een luid geratel en een enorme stank was de aanleiding om de stekker er uit te trekken. Maar voordat jullie je ongerust maken over hoe het nu verder moet met de reinheid in huize Les Tamaris, ik heb alreeds een nieuwe besteld, Een stofzuiger/dweil combinatie. We zijn benieuwd of dat fijn werkt. 

 

Vriendenkring en corona.

Het is niet mijn gewoonte om klaagzangen op dit blog te delen, maar soms ontkom je er niet aan in deze barre tijden. Maar op deze regenachtige vrijdagmiddag moet ik even wat kwijt. Ik zie de eventuele blije, boze of bange reacties blijmoedig tegemoet. On verra! 

Hier komtie:

Met enige regelmaat ging ik bij een (behoorlijk links georiënteerd) Nederlands echtpaar in de buurt (nou ja) een kopje koffie drinken. Dat was steeds gezellig en we spraken over van alles en nog wat,. Tot de laatste keren. Ik bracht te berde dat ik het Nederlands verhaal dat we zo nodig van het aardgas af moeten om het klimaat te redden enigszins overdreven en zelfs grote onzin vond. En dat het alternatief van bomen stoken behoorlijk verwerpelijk is. “Wat nou dan, ben jij een klimaat ontkenner?” Nee ik ben geen klimaat ontkenner maar ik heb wel mijn eigen gedachten over de (in mijn ogen) veelal stompzinnige maatregelen. Het klimaat zal best wel veranderen, zoals al vanaf den beginne het geval is. En ja, daar zullen we ons aan moeten aanpassen.

Ook het corona gedoe kwam ter sprake. Ik had en heb een mening over de toen zo belangrijk geachte maatregelen zoals in de rij staan bij de supermarkt, het gedoe met die winkelwagentjes, het (hier) 1 meter afstand houden en meer van dat soort zaken die in de loop van de tijd steeds meer als niet werkend bevonden worden,

“Oh jij denkt zeker dat het maar een griepje is” Nee ik denk niet dat het maar een griepje is, ik geloof zeker dat je daar behoorlijk ziek van kan worden en ik ben, net als bij elke griepgolf, erg voorzichtig in mijn doen en laten. Ik heb daardoor 40 jaar geleden voor het laatst griep gehad en ik hoop het nooit weer te krijgen.

Ik gaf te kennen dat ik ook wel enige vraagtekens zet bij meerdere maatregelen die ons opgedrongen worden. “Oh jij bent dus een complotdenker” Nee ik ben geen complotdenker (vind ik zelf) maar ik heb wel vaak grote moeite om de zogenaamde betrouwbare en deskundige bedoelingen van de huidige overheden en hun adviseurs (de knappe koppen) te begrijpen en te accepteren.

Blijkbaar mag je over deze zaken niet een nuchtere mening hebben en valt daar niet over te praten. Sindsdien kom ik daar niet meer.

Soms delen we wel eens iets wat ons op facebook opvalt, een in onze ogen rake mening of een heldere opmerking. Dat valt ook niet altijd in goede aarde bij enkelingen. En dan krijg je soms een reactie die er in hakt. Een greep uit een langer nogal nijdig bericht. Ik zal ook nu geen naam noemen.

"Die deskundigen zijn knappe koppen die de wereld  willen verbeteren."   

De geleerden moet je dus zonder meer vertrouwen want die hebben er in doorgeleerd en ze hebben het goed met ons voor, dus niet klagen. Het is louter goedheid! Of hun adviezen nu hout snijden of niet en of er financiële belangen meespelen maakt niet uit. Geen vragen stellen en gewoon blindelings volgen.Ook al zijn de verantwoordelijke ministers die de adviezen doordrukken niet in hun eerste leugens gestikt.

 "Gezien mijn opvoeding zou ik nooit bevriend willen zijn of omgaan met forum stemmers."

Ik wil de ouders van deze reaguurder verder niets verwijten, maar enige soepelheid in de omgang met andersdenkenden hadden ze hem wel mogen bijbrengen. Dat leeft makkelijker. Want ook forumstemmers zijn net mensen, bezorgde mensen zelfs. Ik kan het weten want ik heb uit protest zelf op die partij gestemd. En er zijn zelfs vast wel D66 en/of groen links stemmers in mijn ( kleine) vrienden en kennisen kring, maar geen haar op mijn hoofd die er over denkt dat ik er niet mee bevriend mag zijn. Ik had het natuurlijk liever niet, maar ze mogen er ook zijn. 

 "Net zo verderfelijk als destijds de nsb steunen."  Dat soort opmerkingen doen voor mij de deur dicht en is mijn soepelheid ook ver te zoeken.

Dus ik heb weer een vriend minder. Sindsdien kom ik daar niet meer.

Thuiswerken.

Het is klaar! Het kasteel met de bijbehorende huisjes zijn als miniatuur in oude glorie hersteld. En goedgekeurd door één van de eigenaars, dat ook nog. Maar er moest wel een bordje bij met de naam van de bouwer. Nou, dat doen we dan ook maar. (zie blog modelbouw)

We zien wel wat er ooit mee gaat gebeuren, voorlopig staat alles nog in een hoek van de garage.

En dan, ja en dan! Wat zal ik nu gaan doen? Een simpel figuurzaagstukje is ook zo gemaakt. Ook wel aardig al zeg ik het zelf. Maar ik moet weer een wat groter project bedenken waar ik weer een poosje mee vooruit kan. Maar wat?????

Er is natuurlijk altijd wel wat te doen in de tuin, ik heb onder de kersenboom een tijdlang niet gemaaid om alle bloempjes te laten bloeien en de bijtjes hun werk te laten doen. "Natuurtuin" heet dat geloof ik. Als neven verschijnsel zien we tientallen kersenboompjes de grond uit schieten. Alle kersen die vorig jaar op de grond zijn gevallen hebben wortel geschoten. Allemaal mooi en aardig, maar je hebt er niks aan. 

De moederboom geeft lekkere kersen, maar dit nageslacht geeft enkel zure vruchten. Dus binnenkort gaat ook hier de zeis overheen. En oh ja, Anka heeft de eerste slang van dit jaar de kop vermorzeld. Wellicht zullen er nog vele volgen.