Bollenbakker.

Vroegere jaren kregen we ons onmisbare jaarlijkse portie oliebollen altijd bij Janny Post op 1 januari. Maar helaas, ook zij is niet meer onder ons. Dus die goede gewoonte is ook voorbij.

Maar bollen moeten we hebben ! "Prima" zei Diny "als je maar weet dat ik dat niet ga doen".

Dus moet ik van arrremoede maar zelf aan de slag.
Ik weet het, het is geen gezicht dat ik zo achter het kookstel sta. Koken kan ik absoluut niet en dat moet ik vooral zo houden.
Maar een paar oliebollen bakken moet zelfs mij toch wel lukken. En dat klopt, ze zien er goed uit en zijn ook nog lekker.
Dus onze oudejaarsavond kan komen. Wij zijn er klaar voor.

Ome Loeks met kerst.

Ook al is hij nog niet helemaal af, Ome Loeks wenst, net als ik, iedereen fijne kerstdagen toe en ook nog een gelukkig nieuwjaar.

Meer weten over ome Loeks? Zie ook het blog "beeldenstorm"

Smogwaarschuwing.

In Parijs mag het dan bar en boos zijn met de luchtvervuiling, Hier is het ook niet altijd koek en ei wat dat betreft.

Zoals vandaag bijvoorbeeld wanneer, zo ver het oog reikt, het hele dal vol met rook hangt. De boeren zijn overal druk bezig om de randen van hun landerijen schoon te branden (het zogenaamde ecobuage) en doordat er wegens windstilte geen enkele trek in de lucht zit, blijft die rook laag in het dal hangen. Je zal er maar in zitten, dat lijkt me niet erg gezond.
Dat is voor mensen zoals wij, die veilig hoog op een heuvel boven alles verheven wonen, dan weer niet zo heel erg storend.

Maar nu tegen de avond, is alles weer voorbij, een koude miezerige regen spoelt alles wel weer schoon.

Sprookjesachtig mooi.

Nu we toch zo in de kerstsfeer geraken doe ik er nog een schepje boven op. 

Als hier om 5 uur eindelijk de zon achter de bergen is verdwenen en het tijd wordt om naar binnen te verkassen en de kachel aan te steken, is het ook de hoogste tijd om buiten de kerstlichtjes aan te steken om licht in de invallende duisternis te brengen.

De voorkant van ons huis is zo ontzettend sfeervol verlicht. Alleen jammer dat niemand anders dat kan zien. Wij wel natuurlijk!

Kerstmannetje. (sorry, winterfeestmannetje)

Tijdens deze donkere dagen voor kerst maak je soms de raarste dingen mee. Oh ja? Ja zeker, lees maar verder:

Er staat namelijk plotseling een heel vreemd uitgedost figuur bij ons voor de deur. Behangen met slingers, met steeds uitwaaiende kaarsen in de handen en met een papieren klokvormig iets aan de vinger bungelend. Je moet er maar op komen!

Een kerstman kun je het niet noemen, een kerstkindje zeker niet. Zou het soms één van die drie wijzen uit het oosten zijn die te vroeg, al ster volgend, bij ons in Esplas is aangekomen?

Dan is hij wel behoorlijk aan het verkeerde adres, het enige wat hier soms geboren wordt zijn jonge kuikens. En die gaan de wereld niet redden. 

Maar als hij voldoende wierook, mirre ende goud bij zich heeft, is hij natuurlijk welkom. En dan is het wachten nog op de herdertjes en de zingende engeltjes.

Boompje dood.

In Frankrijk staat een huis
en naast dat huis daar staat een boom.
maar die boom die ging toen dood
en daarom werd de zaag er in gezet.

Het rijmt niet helemaal, maar het is wel waar. De boom was aan het afsterven, de schors viel er met grote plakken af. En dat is niet zo mooi, maar tegelijk ook wel een beetje mooi.
Het is mooi omdat die boom elk jaar weer een enorme rommel gaf en omdat brandhout altijd welkom is.
Het is niet mooi omdat die boom in de zomer een fijne schaduw gaf als ik voor mijn werkplaatsje bezig was.

Maar ja, dood is dood. Het verbaast me  nog dat hij het zo lang heeft volgehouden want hij staat helemaal in de beton gegoten.

Half om half.

Is het nou louter pech of boffen we toch ook wel een beetje?

De verwarmingsketel is nog steeds niet gerepareerd, er zijn onderdelen besteld die niet op tijd zijn afgeleverd. Dus wordt dat niet eerder dan maandag. Dikke pech, toch?
Maar daar staat weer tegenover dat we die verwarming ook niet echt missen ondanks het beetje nachtvorst die er wel is.

Overdag is het stralend weer en we maken de houtkachel pas om een uur of 5 aan. Tot die tijd kunnen we buiten in de zon genieten van een wijntje en een boekje.
"Maar hoe douchen jullie dan" hoor ik jullie denken. Nou, als dat absoluut echt een keer nodig is kunnen we dat prima doen in de camper. Het is daar krap maar het gaat prima.

Laat ik het zo stellen: we hebben natuurlijk pech met die storing maar we boffen met het weer.
Zo lijkt het net of ik niet altijd zit te mopperen!

Eind goed......

Hij staat weer te glimmen in de ondergaande zon, die camper van ons.
We waren hem een paar dagen kwijt en het kostte een paar centen, maar dan heb je ook wel weer wat. Tenminste, de eerste indruk is goed want het koppelingspedaal voelt na vervanging van de onderste cilinder weer aan als van ouds.
En tevens is een milieumetertje van de uitlaat vervangen die een oranje lampje op het dashboard deed branden en heeft hij ook nog een grote beurt gehad. We kunnen er weer tegen.

En die garage houden we er in: een correcte behandeling, een duidelijke prijsopgave en vriendelijk doch deskundig personeel. Dat kom ik wel eens anders tegen.

Maar om toch in  mineur te eindigen: vanmorgen viel de verwarmingsketel in storing. Kortsluiting !
De inderhaast opgeroepen verwarmingsboer, die er toch al binnen een paar uur was, denkt dat het aan de electronica ligt. Ik ga voor de circulatiepomp als oorzaak. Maar ik ben dan ook al vele jaren uit het vak.We zullen morgen zien wie er gelijk krijgt.
Morgen? Ja morgen, als alles mee zit. Onderdelen moeten besteld worden en als alles goed gaat (si tout va bien) worden die binnen 24 uur geleverd.
Gelukkig is het niet al te koud en hebben we een prima houtkachel.