Stormschade.

Een welkom soort van stormschade. Die ene omgewaaide dooie boom ligt inmiddels in hapklare brokken bij huis. Een goed vooruitzicht voor komende koude winters.

Heel veel mensen hier in het zuiden zouden willen dat ze er zo waren afgekomen.
Nog steeds zitten mensen zonder stroom. En over omgewaaide bomen gesproken, in de Landes, een voormalig moerasgebied onder Bordeaux, ligt op sommige plaatsen meer dan de helft van de aangeplante bomen omgewaaid tegen de grond.
Een catastrofe voor de silviculture, zoals de bosbouw hier zo mooi heet.

Schilderij.

Een tijd geleden had ik, samen met anderen, een tentoonstelling van mijn beelden in een zaaltje in Auterive.
Erg leuk, maar het verkoopcijfer bleef op 0 staan. Nu was dat niet zo heel erg, ik wil die beeldjes eigenlijk toch niet kwijt.

Volgend op onze tentoonstelling had Baby, een kunstschilderend medekoorlid van Diny, daar ook een tentoonstelling van haar schilderijen.
Als koorlid en ook een beetje vriendin kreeg Diny een uitnodiging voor de vernissage en ging daar dus naar toe om te eten, te drinken en vooral ook om te kijken.

En ze vond een schilderij, uitbeeldend een dame in pastel, zo mooi dat ze die meteen gekocht heeft.
Dat schilderij hangt nu op een mooi plekje aan de muur in onze salon.

Weer over weer.

Het is voorbij. En het viel hier vandaag een beetje mee. De storm die over het zuiden raasde was wel behoorlijk stevig maar voor ons bijna schadeloos.

De enige schade die wij hadden was een omgewaaide dode boom die op de nominatie stond om volgende week omgezaagd te worden. Alleen was ik van plan hem in ons eigen weiland te laten vallen, maar nu ligt hij op het land van de buren.

In andere streken van zuid Frankrijk was het wel wat anders. In elk geval zijn er op dit moment 1.500.000 woningen zonder elektriciteit. De situatie deed, volgens zeggen, denken aan de onvergetelijke decemberstorm van 1999 en die was bepaald niet kinderachtig.

nat, nat, nat

Weer of geen weer, daar gaat het om.
Nou, vandaag was het geen weer. Regen, regen en nog eens regen.
Ongeveer 37 millimeter water, dat liegt er niet om.
Al het water van de heuvel achter de geitenweide wringt zich langs het kippenhok en de geitenstal en stroomt achter langs het huis.

De geiten moeten een rivier(tje) doorwaden als ze naar het weiland willen. Dat doen ze niet, ze blijven lekker droog in de stal staan en wachten tot ik hun het dagelijkse portie hooi kom brengen.

En de weervoorspellingen zijn afschrikwekkend. Er wordt ons een onbehoorlijke storm belooft voor de komende nacht. We wachten maar af.

Monsieur le Maire.

Zo nu en dan moeten ook wij wel eens naar een dokter. Niet vaak gelukkig.
Onze huisarts is een heel bekwame man, voor zover wij dat kunnen beoordelen. In elk geval is hij vriendelijk en dat is ook wat waard.

Die dokter is ook burgemeester van Saverdun, het dorpje waar wij op zijn aangewezen voor de dagelijkse dingen.
Hij is vorig jaar weer herkozen voor een tweede termijn. Een actief man, vol met ideeën die volgens hem goed zijn voor zijn gemeente. Niet iedereen is het daar altijd mee eens, maar zo werkt de politiek nu eenmaal.

Deze week las ik in een krant dat hij ook nog eens gekozen is als voorzitter van zijn partij, de UMP in de Ariége.
Dat is dezelfde partij als die waar onze geliefde president Sarkozy landelijk voorzitter van was voor hij tot het hoogste ambt geroepen werd.

Die dokter, maire en voorzitter gaat, volgens mij, nog een grootse toekomst tegemoet. De ambitie heeft hij er in elk geval wel voor.
Ik ben bang dat we nog wel eens op zoek moeten naar een andere huisarts.

Kippenhok 3

Eindelijk klaar, het hok staat op de nieuwe plek en de kippen zitten er in.
Ik heb nog gezocht naar een stel nieuwe jonge kippen maar daar is het 't seizoen niet voor.

Dus heb ik de Marans maar een nieuw krabveld gegeven.
Ze mogen hun best doen om de groentetuin onkruidvrij te krijgen voor het voorjaar.

En Filou vindt het altijd reuze interessant. Nu staat hij weer uren voor die ren te kijken. Niets is leuker dan een scharrelende kip.

Pays Bas, wereld nieuws.

Nooit horen we hier iets over Nederland op het journaal. Of toch wel eens, als er weer eens over drugs gesproken wordt dan is Nederland er ook altijd bij betrokken. Ik weet niet hoe dat komt.

Maar deze keer waren er mooie beelden met de echte oud Hollandse ijspret te zien. Schaatsers op brede dichtgevroren kanalen met Hollandse molens op de achtergrond en ook nostalgische priksleeërs op de koop toe. Dat was even wereldnieuws.
Dat vinden ze hier wel mooi, dat hebben we hier niet.

Maar ik was er niet jaloers op, wij hebben hier 7 graden vorst gehad en dat vind ik meer dan genoeg. Het is maar koud en lastig.

Vakantie.

Al diegenen die er nog steeds over lopen te denken om deze zomer fijn een week of zes gratis en voor niks in de mooie en zonnige Ariége door te brengen door op ons huis en de beestjes te passen: ik moet jullie zeggen dat het nu te laat is.

Op onze oproep hebben we een mooie reactie gehad van een echtpaar uit het zuiden des lands dat het leuk vindt om hier hun vakantie te combineren met enige oppasbezigheden.

En gelijk hebben ze, het is hier ook prachtig.

Telefoon.

Daaaagen zonder telefoon, ja dat is nog mogelijk in deze moderne technische tijd met onze middeleeuwse draden aan palen langs de weg.
Donderdagmiddag, ik had net voor de 15e keer een telefoontechneut bij de aansluitdoos in de telefoonpaal zien prutsen, viel plotseling de telefoon uit.
Nu speelt al veel langer dat we problemen hebben met de internet verbinding. Te traag of de verbinding valt steeds weg. Maar het bleef toch nog steeds een beetje werken.

En al wekenlang zien we telefoonmensen heen en weer rijden en aan aansluitingen prutsen en nooddraden leggen. Nee, dat was niet voor ons, bij ons was alles in orde, volgens heren. Maar de laatste gaf toe dat de telefoondraden bijna verrot waren.
En dan denk ik: vervang die draden dan, dat is goedkoper als wekenlang elke keer weer monteurs sturen.
Maar nu is het over en uit. Niets doet het meer.

Om te kunnen bellen met een portable moeten we eerst een heuvel beklimmen, omdat we bij huis geen verbinding kunnen krijgen. Ook dat nog.
Nadat ik 15 keer de storingsdienst had gebeld en verscheidene keren niet nagekomen beloftes heb moeten aanhoren, nam Diny het heft in handen en dwong bij france télécom een afspraak af.

Een dag later dan beloofd, verscheen toch vandaag een stel alleraardigste jongens die uiteindelijk een stuk kabel hebben vervangen, waarna alles weer goed functioneert.

En als je met een portable zo'n storingsnummer belt, kom je er heel snel achter wat dat kost.
De telefoonmaatschappij van ons portableabonnement belde speciaal om te zeggen dat we snel 65 euro moeten overmaken. Ze konden blijkbaar niet wachten tot de maandelijkse nota. Het bedrag was te hoog.

Temperatuur 2008

Dat jaar is ook weer voorbij. En ik heb toch ook weer de dagelijks minimum en maximum buitentemperaturen bijgehouden.
Het blijkt een beetje constant te zijn, de temperatuur over de laatste jaren. Dit in tegenstelling tot dreigende officiële berichten. Maar misschien meet ik ook niet wetenschappelijk genoeg.

Over vier jaar gemeten, 2007 ben ik helaas kwijt wegens computerproblemen, blijkt de gemiddelde jaartemperatuur vrijwel gelijk te liggen.
2004: 14 graden, 2005: 13 graden, 2006: 14 graden en 2008: 13 graden.

Uiteraard lopen de temperaturen per maand nog wel enigszins uiteen. Bijvoorbeeld, juli 2006 sprong er bovenuit met een gemiddelde dagtemperatuur van 31 graden. En dat was warm.

En dan de regen.

Het was een beetje nat in 2008. Er viel met 871 millimeter 4% meer regen als in 2007. Dat is niet veel meer, maar toch.
Maar ten opzichte van 2006 en 2005 zette het wel zoden aan de dijk. Er viel dit jaar 41% en 39% meer water. En dat scheelt toch wel.

Nieuwjaar.

Zoals ieder jaar op de eerste zondag van het nieuwe jaar zijn wij als burgers van de gemeente Esplas, op uitnodiging van ons gemeentebestuur, bij elkaar gekomen om elkaar de hand te schudden en/of twee kusjes te geven en elkaar een goed en vooral gezond nieuwjaar toe te wensen.

Voordat we mochten genieten van (een soort van) champagne, de koningskoek, en andere versnaperingen sprak de burgemeester zijn onderdanen toe. Hij verwelkomde enkele nieuwe ingezetenen, memoreerde de bijna sovjet-achtige verkiezingsuitslag voor de gemeenteraad verkiezing ( bijna 100% opkomst en unanimiteit), noemde geen namen van de overledenen van dat jaar en zei nog meer wat ik niet verstaan heb.

En toen kwamen de traditionele lekkernijen.

Kippenhok.

Hij staat op de nieuwe plaats. Nu nog even een afrastering rondom de groentetuin en dan kunnen de kippen erin.
De bedoeling is dat ze met hun gescharrel en gekrab de grond onkruidvrij maken, zodat wij er in het voorjaar wat minder werk van hebben.
Een beetje slavenarbeid, zogezegd.
Eieren leggen en ook nog werken voor de kost. Laat de dierenpartij het maar niet horen.

Maar ikzelf heb het ook niet zo makkelijk zoal je ziet, de palen zakken echt niet vanzelf de grond in.