Paardenspul.

Het grote evenement van vandaag was een bezoek aan het paardenspul van Fantilhou.
Sylvie wilde wel weer eens paardrijden en Diny had zich bedacht dat ze dat voor de eerste keer in haar leven ook wel eens wilde proberen.
En ze vond het nog leuk ook, ondanks dat die paarden zo ontzettend groot zijn. Ze was al snel de beste maatjes met haar merrie.

Ik mocht mee als cameraman om het evenement voor altijd op beeld vast te leggen. Ik hoefde niet op een paard, ik heb al eens eerder enkele lessen gehad en ik ken het nu wel.

Wie de escapades eens nader wil bekijken kan hier op klikken.

BambouLisa.

Vandaag zijn we weer eens op pad geweest om een rustige wandeling te maken door het altijd weer mooie bamboupark, hier niet ver vandaan.

En uiteraard hebben we, lekker warm in het oktoberzonnetje zittend,
ook weer genoten van de kookkunsten van restauranthoudster Lisa en haar moeder/collega Nicole.

Gelukkig zijn we deze keer niet verdwaald, zelfs niet in het spannende bamboudoolhof.

Plateau le Beille.

Wat wil je met zo'n stralend voorjaarsweer in oktober? Daar moet je van profiteren en als het kan in de bergen. En dat kan, want de bergen zijn hier dichtbij.
Vandaar dat we een wandeling gepland hadden op het beroemde plateau le Beille.
Om er te komen viel nog niet mee, het ritje dat normaal zo'n 1,5 uur duurt, nam nu bijna 3 uur in beslag wegens een ongeval op de
autoweg. Niet ons ongeval, gelukkig.

Maar boven op die grote heuvel was alles prima voor elkaar, het was
mooi zonnig weer en niet druk. We konden kiezen uit 2 wandelroutes, genummerd 1 en 2. Een lange route en een korte. Dat kan niet missen zou je zeggen, we nemen de korte.
Maar dan moet je dus wel blijven opletten, want als je een bijna onzichtbaar zijpad mist heb je nog een langere route als de eerder versmade lange route 1.
Het verkeerde pad liep totaal de verkeerde richting uit en daalde ook veel te snel.

Toen we eindelijk zo slim waren om toch maar om te draaien hadden we wel nog de grootste moeite om Diny te overtuigen dat het vermoedelijk en heel misschien toch wel echt nodig was omdat we anders beneden in het dal zouden uitkomen, heel erg ver van de camper vandaan. En daar had ze gelukkig ook weer geen zin in.
Want wie zou dan weer naar boven hebben moeten lopen om de camper op te halen?

Maar het is daar wel erg mooi en fijn om te wandelen daar hoog in de bergen, zeker met dit mooie weer.

Ter afsluiting hebben wij 's avonds genoten van een lekkere maaltijd in een nieuw restaurant in Saverdun. Ook niks mis mee.

Op de laatste foto zie een stel, normaal erg heldere en haarscherpe, mannen. Aan het einde van de maaltijd zagen ze er een beetje wazig uit, ik weet niet hoe dat kwam.

Evenement.

Al jarenlang vroegen we ons af wat er tijdens de "salon au chocolat in Saverdun" eigenlijk te doen zou zijn. Nooit kwamen we er toe om te gaan kijken. Tot gisteren, toen besloten we om onze nieuwsgierigheid te bevredigen.
En wat bleek? Het waren gewoon een heleboel standjes waar chocolade te koop was. En dus waren we er snel uitgekeken.
Dat weten we dan en we hoeven ons dat nooit meer af te vragen!

Vakantie.

Marcel en Sylvie hebben vakantie en die brengen ze hier bij ons door. En laat nu ook nog de temperatuur zo zijn dat we buiten kunnen zitten. Als je persé wilt, tenminste.

En wandelen met de honden kan altijd, natuurlijk

BambouLisa.

Mocht er onder de trouwe bloglezers iemand zijn die in deze crisistijden toch nog wel enige euro's wil investeren in een mooi project, dan kan ik aanraden om op deze link te klikken.

Brandhout vervolg.

Gelukkig hoef ik hier niet altijd alles alleen te doen.
Diny ontfermd zich over het aan stukken zagen van de dunnere takken.

De kippen staan in slagorde klaar om, zodra ze de kans zien, aan te vallen (op de mais die ik net gestrooid heb). Anka zorgt er voor dat alles ordelijk verloopt. Zo is iedereen op zijn/haar wijze nuttig bezig.

Brandhout.

De laatste dagen zijn er weer grootse dingen verricht.
De grote stapel brandhout die in de kippenwei lag, is met de kettingzaag aan brokken gezaagd en nu ben ik bezig die brokken te kloven met mijn splinternieuwe, geweldig werkende elektrische houtklover. En dan alles netjes onder dak opstapelen om het nog kletsnatte hout een paar jaartjes te laten drogen.

En het mooie is dat ik niet meer met een zware kloofbeitel hoef te zwaaien, dat spaart mijn schoudergewrichten.

Winterwerk.

Werk voor de winter.
Deze week heb ik al de schoorsteen geveegd om voorbereid te zijn als de winter invalt en nu ben ik maar eens begonnen met brandhout zagen.

Gelukkig hoeft dit hout deze winter nog niet te branden want het is nog kletsnat.

Chanterive.

Zondag mocht ik Diny begeleiden naar een optreden met haar koor. Helemaal naar Revel, een dorp of misschien wel stadje op zo'n 70 kilometer hier vandaan. Niet naast de deur dus, maar het leek me beter om haar niet alleen te laten gaan. Een onbekende weg en alleen in het donker terugrijden?

Maar het was goed weer en omdat we met de camper waren kon ik de tijd die ze nodig had om van te voren te repeteren in alle rust doorbrengen met lezen en koffiedrinken. Revel was snel bekeken, het enige bezienswaardige punt was het centrum met zijn grote overdekte markthal.

En hoe het koor gezongen heeft kun je horen als je hier op klikt.

Brrrr.

Ik kan ook schrijven: grrrrrr.  Want eergisteren liep ik nog in de korte broek en de blote bast. In twee dagen basculeerd het weer van de warme zomer naar het koude en natte najaar. Dit zal men in NL misschien wel gewoon vinden maar ik vind het voor Zuid-Frankrijk ronduit schandalig.
In 10 minuten had ik 15 mm regen in de regenmeter, de dakgoten stromen over en ik hoor boven op de vliering getik van lekkage. Moet ik binnenkort weer het dak op om dat lek op te sporen.
En de lampen moeten om nu 4 uur al aan, zo donker en grijs is het. Je zou er depressief van worden.

Ik mag toch hopen dat er nog vele zonnige dagen voor ons in het vat zitten. Anders ga ik niet tevreden de winter in.

Waarom?

Waarom hadden we ook al weer zo'n hekel aan die verrekte Duitsers? Als je, net als ik, dat eigenlijk niet zo goed weet, is het wel eens goed om Ouradour te bezoeken. Ouradour, een dorpje niet ver van Limoges, werd bij wijze van wraak in de laatste oorlog volledig uitgemoord door de Duitse SS. 642 Mensen werden er om het leven gebracht en het dorp werd platgebrand. De resten van het dorp zijn geconserveerd en als herinnering bewaard voor het nageslacht.

Nu was het natuurlijk niet de eerste massamoord in de geschiedenis en het was helaas ook lang niet de laatste (zelfs wij, brave Nederlanders, schijnen aardig huisgehouden te hebben in "ons" Indië) maar het is wel eens goed om er bij stil te staan.

Op de terugweg zijn we er langs gegaan, het stond al lang op mijn programma maar het kwam er steeds niet van. En heb ik nu weer een hekel aan die Duitsers? Ach, dat valt geloof ik wel mee.