Groeikracht

Het is bijna onvoorstelbaar hoe snel de treurwilg zijn hangende takken kan laten groeien. De afgelopen winter heb ik (Peet dus!), deze boom grondig gekortwiekt.
En nu het weer echt nodig is, kan ik alweer in zijn schaduw vertoeven.

Lang leve de natuur!

Zeven kleine Fifikes zaten op een rij.

Hier krijgen de jonggeborenen uitleg hoe de wereld in elkaar zit volgens de Fifike normen.

Fifike vervolgverhaal.

Als er op deze link geklikt wordt kom je op het Fifike youtube kanaal.

de uitgezaagde beeldjes worden onderworpen aan een heftige marteling met de rasp 

waarna het het secuurdere werk met de schuurband volgt.

Se Canta.

Fête de la Musique.

Ook dit jaar mocht het koor van Diny op de dag van de muziek een straatoptreden verzorgen in Auterive, de thuisbasis van het koor.

Ik ben deze keer eens mee gegaan, uiteindelijk was het prachtig mooi weer voor het beluisteren van een concertje.
Ook de plaatselijke fanfare gaf acte de precence.

En dat het een goed beslissing was, bleek na afloop toen we (ja ook ik) een consumptiebon kregen waarmee we een glas drinken en een met worst gevuld broodje konden aanschaffen.

Dat hebben we lekker op de stoeprand opgepeuzeld, al luisterend naar het fanfare geweld!

Het Fifike vervolgverhaal.

Een stapel Fifikes in aanbouw


.

Ook tijdens de koffiepauze speelt Fifike een hoofdrol.

Fifikes in de klem.

Fifike in meervoud.

Momenteel ben ik in training voor de kampioenschappen 100 meter figuurzagen. Maar dan met een fijne lintzaag. Dat is makkelijker!

En het resultaat is dan mooi meegenomen: 9 Fifikes komen uit dat hout te voorschijn. Nog wel in zeer primaire staat, maar dat is een kwestie van afwerken.

Ik heb helaas al wel een belangrijke deadline overschreden, Ze hadden morgen kant en klaar in Charleville-Mèziéres moeten staan.

Jammer maar helaas.

Akwarellen.

" Doe jij ook mee?" was de vraag. En toen ging het over een aquarelcursus die bij Ruud en Ena gegeven zou worden door de beroemde kunstenares Genevieve.
"Heb ik daar zin aan?" was de brandende vraag die ik toen mijzelf stelde. En na hééél lang nadenken kwam ik tot de conclusie dat ik dat maar eens moet doen.
Uiteindelijk, wat mijn kunstzinnige broer kan moet ik ook kunnen, toch?

Vandaag was het zover. Gelukkig was het stralend weer en konden we (ik en 5 dames!) buiten zitten. Dat moest ook wel, anders had ik niet mee gedaan.
Maar ik ben (weer) tot de conclusie gekomen dat dit nog niet zo'n gemakkelijke hobby is.
Ik zal de resultaten tenminste maar niet laten zien. Daarvoor zijn nog heel veel aanvullende cursussen nodig. Maar of dat zal gebeuren?

Massaproductie.

Als de bestellingen groter worden moet er gemechaniseerd worden. Anders kun je niet concurreren op de vrije markt.
Dus heb ik noodgedwongen geïnvesteerd in een elektrisch lintzaagje waarmee ik de vele Fifikes die nog gemaakt moeten worden, makkelijker uit kan zagen.
Ik heb toch al een flinke achterstand opgelopen in de productie, want de uiterste deadline van half juni haal ik al niet meer.

En nu maar hopen dat ik deze kosten kan declareren bij de stichting "hup Fifike".

Anka de konijnenliefhebber. (niet geschikt voor tere zieltjes!)

Zoals wel vaker liepen we vanavond, Anka en ik, samen door de tuin om te genieten van het mooie weer en de prachtige natuur. Ik kijk dan naar het groeien van de plantjes en de bloemetjes en Anka kijkt rond of er nog konijnen te verjagen zijn. Dat is haar grootste hobby, door het veld achter de wilde konijnen aanjagen.

Ineens zag ik haar enthousiast in de grond krabben onder het pietepeuterig kleine aardappelveldje. Ik dacht eerst nog dat ze weer eens een muisje aan het opsporen was.

Toen ik echter beter ging kijken zag ik dat ze met haar poot aan het graaien was in een hol, een konijnenhol bij nader inzien. 

Dat weet ik zo zeker omdat ik zag dat ze de grond bezaaide met konijnenwol en dat ze daarna in het totaal drie jonge konijntjes van een goede week oud te voorschijn sleurde en die ze vervolgens met smaak stuk voor stuk met huid en haar verorberde.

Aan haar tevreden kop te zien waren die konijntjes heel erg lekker.

Gelukkig had ik de camera bij me zodat ik die pret kon filmen en fotograferen. Maar misschien is het beter dat sommige lezers de foto niet vergroten en de film niet bekijken.

Pays de Cocagne.

Zo wordt luilekkerland hier genoemd.
En dat is het hier ook op deze zaterdagmiddag: een warme zon, een comfortabele hangmat en rijpe kersen onder handbereik. Ik hoef de mond maar open te doen en ze vallen er in.

De kersenoogst is ook dit jaar weer formidabel, ik kan ze met handenvol tegelijk plukken zonder dat ik de ladder nog nodig heb. Pluk eerst het laaghangende fruit, zo luidt het spreekwoord.

Zo zie je maar, het is hier niet lauter kommer en kwel.

En mochten er lezertjes zijn binnen fiets/loop/autoafstand, er zijn nog kersen genoeg over. We krijgen ze niet op.

Eind goed...........

Na een voorspoedige terugreis kwamen we op 30 kilometer van huis in een enorme onweersbui terecht.
Ik wil niet zeggen dat ik nog nooit zoiets gezien heb, maar het scheelt niet veel. Grote hagelstenen kletterden op het dak van de camper en het regenwater gutste in wilde stromen vanaf het hoger gelegen bouwland over het wegdek. Ik durfde slechts stapvoets door te rijden.

Maar ook dat ging natuurlijk weer over en toen we thuis aankwamen scheen de zon weer.
We werden hartelijk ontvangen met een doordringend gepiep van de vriezer, welke aangaf volledig ontdooid te zijn. Bij controle bleek dat de hoofdzekering er uit geslagen was tijdens een onweersbui.

Helaas niet door dezelfde onweersbui, want de inhoud was al volledig ontdooid. Weg is de voorraad voor slechtere tijden.

Maar verder was alles goed.

Fifike

Omdat mijn vertalingen van de franse Fifike even op zich laten wachten, zet ik als compensatie  deze schitterende foto op dit blog.

Weer zondag

De laatste loodjes in Nederland. Ook hier is het goed vol te houden.
Morgen begint de grote trek naar het zuiden weer. Voorlopig hebben we weer genoeg familie gezien!

Zon.

Na storm en regen hebben we eindelijk moo
i weer. En een mooi plekje bij de 2 bruggen in Miste.
Wat wil een mens nog meer.