Lekkere oogst.

De kipjes, die wat mij betreft nu eindelijk wel eens zouden kunnen beginnen met eieren leggen, lopen veilig opgeborgen in de overdekte kippenren. Daar kan geen roofvogel bij.

De vijf haantjes lopen nog steeds vrij rond in de tuin. Daar lopen ze wel enig risico. Daar kunnen ze gesnapt worden door wat dan ook. Zelfs door mij.
Want, ja, wat doe je op de lange duur met vijf haantjes in de tuin. Als er één 's morgens vroeg luidkeels loopt te kraaien is nog daar aan toe. Maar vijf ?
Dus zo nu en dan pak ik er één die ik klaar maak voor de pan. Helaas zijn het maar kleine haantjes, dus erg veel vlees zit er niet aan.

Is dat leuk werk? Nee, dat is geen leuk werk. Maar het moet ! En het is erg goed vlees.

Magere oogst.

Deze dag begon tragisch.
Bij het aan de weg zetten van de vuilniscontainer vanmorgen vroeg, stuitte ik op het doodgereden kadaver van een das. Het lag midden op de weg, net voor mijn uit/inrit. Dat kon daar natuurlijk niet blijven liggen! Maar ik geloof niet dat hier een dierenambulanceorganisatie bestaat die zo iets komt halen.

Gewapend met handschoenen en een stevige schep heb ik hem dus maar zelf van de weg af geschraapt en een waardige plek gegeven onder de struiken aan de kant van de weg.
Het zal een paar dagen stinken, maar de ervaring heeft mij geleerd dat een dood dier binnen de kortste keren wordt opgeruimd door aaseters.

Verder was het zo'n mooi weer dat ik vond dat ik wel eens naar het bos kon gaan om brandhout te zagen en te halen. De oogst was van het omliggende land afgehaald en dus is mijn bos weer even bereikbaar met de trekker.

Maar ook dat viel tegen.
Al zagend merkte ik dat het véééééél te warm was voor een dergelijke inspanning.
Verder merkte ik dat de kettingzaag niet soepel draaide.
En ten derde  merkte ik (ik zeg het niet graag) dat ik dit werk eigenlijk te zwaar ga vinden. Dat zou wel eens verband kunnen houden met de leeftijd.

Dus zodoende ben ik weer naar huis gegaan met een slechts half gevuld karretje brandhout. En voor dat bomen zagen moet ik dus een andere, minder vermoeiende oplossing vinden.Want we willen in de winter wel behaaglijk en warm zitten.

Reisje voorbij.

Het Nederland reisje is weer voorbij. En de natuur in Esplas laat zich weer van zijn beste kant zien. Het was eigenlijk snikheet vandaag. De Pic du Midi laat zich bij zonsondergang in alle glorie zien. Mooi.

Het hertje heeft een prima plekje gevonden waar hij mooi naar buiten kan kijken.

Marcel, de bedenker, schrijver en tekenaar van de binnenkort beroemde stripfiguur Fifike heeft in een plaatselijke stripboekenwinkel tijdens een nogal druk bezocht sessie zijn handtekening in verkochte boekjes mogen zetten. Binnenkort ook nog in Reims, Parijs en Toulouse.

Geit nummer drie.

Kijk met verwondering naar beeldenstorm

Rennen.

Met rennen bedoel ik dus niet hardlopen of zoiets. Daar begin ik niet aan, daar ben ik te oud voor geworden.
Met rennen bedoel ik dat er weer een kippenren klaar is, de zoveelste. Onder het plengen van veel bloed, zweet en tranen heb ik tussen de buien door een aantal palen de keiharde grond in geramd en meters gaas gespannen. Knappe vos die hier nu nog in kan breken.

De kipjes kunnen, als ze dat willen, lekker krabben en pikken op een vers stukje grond. Scharrelen dus. Dat willen ze vast wel, ze hebben het alleen nog niet ontdekt. Als het een beetje wil en als ze de voorschriften volgen dan verwacht ik deze maand de eerste eitjes van het jonge grut.

oktober.

Een goed begin van oktober. Een goed begin met perfect bijpassend weer. Eergisteren zou het te warm geweest zijn, gisteren zou het te nat geweest zijn en vandaag was het uitstekend wandelweer.

Zo nu en dan doen we mee aan een georganiseerde wandeltocht door de zuidelijke streken van de  Haute Garonne. Dit keer door de landerijen rond het wijnkasteel Château Ribonnet in de buurt van Beaumont sur Lèze.
Een grote groep wandelaars, terreinfietsers en paardenmeisjes melden zich daar aan de start van tochten van 8, 15 of 25 kilometer.
Wij hebben zoals altijd voor de acht kilometer gekozen, dit vooral omdat dat niet zo vreselijk ver is. Zo'n dikke anderhalf uur met 11000 stappen heuvel op en heuvel af lopen op een zondagmorgen vinden wij al heel behoorlijk voor ons doen. Vooral ook omdat er aansluitend ook nog van  een al dan niet alcoholisch aperitief  genoten moet worden met daarop volgend ook nog een overdadige maaltijd in de buitenlucht.

En dan heb je het echt wel gehad!