Rotterrije

Altijd is er wel wat: nu ontdekte ik dat er een staander van de poort verrot was. Ik heb te laat een afdekking boven op die paal gemaakt en het water is via krimpscheurtjes het hout ingesijpeld. Met alle nare gevolgen van dien.
Gelukkig heb ik een buurman die zelf een houten huis aan het bouwen is en die dus heel veel resten hout heeft liggen. In ruil voor een biertje en een goed gesprek was hij gaarne bereid om mij een passend stuk eikenhout cadeau te doen en zelfs thuis af te leveren.
De reparatie is nu in volle gang.

Over buurmannen gesproken: weer andere buren, een Nederlands paar dat onlangs een vakantiehuis in de buurt heeft gekocht, moest weer een poos terug naar Nederland.

Bij dat huis staan diverse druivenstruiken die vol hangen met rijpende druiven en hij vond het zonde dat die ongeplukt zouden verrotten.
Dus gaf hij ons de sleutel van hek en huis en verzocht ons die druiven te plukken als ze plukrijp zijn.

En dat zijn ze nu. We hebben er vele liters heerlijke druivensap van gemaakt.
Lekker !

Kijk, met zulke naobers komen wij de winter wel door.

Vogelvrij.

Ik heb een deel van de garage vogelvrij verklaard. Dat houdt in dat in dat gedeelte geen vogels meer welkom zijn. Eén zwaluw maakt nog geen zomer maar een aantal zwaluwen maakt een zwijnenstal.

Tot nu toe was het ieder jaar weer raak, een paartje zwaluwen restaureerde het oude nest van het jaar daarvoor en ging weer driftig aan het broeden. Drie keer zelfs deze zomer.
En dat is niet zo erg, maar als de jongen zijn uitgekomen zwermen de ouders uit om voer te halen.
En dat is ook nog niet zo erg, maar al vliegend en kwetterend schijten ze alles onder en die jonge rekels deponeren ook hun behoeftes over de rand van het nest. Ik heb alles moeten afdekken met lakens om mijn kostbare apparatuur schoon te houden.
En dat is dus nu afgelopen. Ze zoeken het maar uit in het vervolg.

Neem een voorbeeld aan de roodstaartjes die onder het dak aan de voorkant van het huis hebben gebroed in een gekraakt zwaluwennest. Die vliegen ook heen en weer, maar daar heb je totaal geen overlast van. Die ruimen alles zelf op.
Roodstaartjes zijn lief!

Molenmaker.

Zie blog modelbouw.

50 jarig feestje.

29 augustus 1969 was de dag dat wij in het huwelijk zijn getreden, zoals dat zo mooi heet.
Heel erg lang geleden, dus.

Dit was toen.

Ooit waren we ook nog eens twaalf en een half jaar getrouwd.

En dat was dit jaar dus 50 jaar geleden. Wij vonden, Diny vond, dat wij deze gouden gelegenheid niet ongemerkt voorbij moesten laten gaan en we hebben dus maar eens de hele familie van heinde en ver bij elkaar getrommeld om dit heugelijke feit samen met ons te gedenken en te vieren.
Zo vaak zien wij elkander ook niet meer.

Marcel en zijn neven Peter en Marco vonden dit etablissement
wel geschikt voor dit evenement. Het ligt op de grens van mijn
geboortebuurtschap Barlo en het pittoreske dorpje Aalten, waar
Diny geboren is. Een en al nostalgie, dus.

Een overzicht van de zaal waar zich vijftigtal gasten hadden
verzameld. Jammer genoeg kon niet iedere genodigde zich
losscheuren van de dagelijkse beslommeringen.
Zij hebben dus wat gemist!

Er viel onder het genot van enkele drankjes een heleboel
bij te praten

Een deel van het gezelschap wilde wel eens wat meer van de
mooie Barlose omgeving zien en sloot zich aan bij het
wandelgroepje dat onder leiding stond van Margret, die de
omgeving op haar duimpje kent.

Ron trakteerde ons op een kleine conference waarin hij ons,
heel terecht, volmaakt in het zonnetje zette.

Ook Marcel blies een behoorlijk deuntje mee op zijn minitrompetje.

Altijd weer spannend, wat zou er over ons gezegd worden?

Het valt me nu op dat ik al wel eens foto's heb gezien waar we
frisser en fruitiger op staan.
Dat zal dan wel aan de leeftijd liggen.

De familie foto.

Aan het einde van de middag konden we ons nog te goed doen
aan een uitgebreid buffet. Goed verzorgd en smakelijk.

Ten lange leste, toe iedereen verkwikt en verzadigd naar huis
wilde, kreeg iedereen nog een flesje champagne mee.
Champagne thee, wel te verstaan.

Al met al, ook wij hebben ons goed vermaakt en we bedanken iedereen voor hun aanwezigheid en hun goede gaven, welke we, zoals toegezegd, ten goede zullen laten komen aan de Aaltense Joanne foundation, die goed werk doet in Oeganda.