Heel erg lang geleden, dus.
 |
| Dit was toen. |
 |
| Ooit waren we ook nog eens twaalf en een half jaar getrouwd. |
En dat was dit jaar dus 50 jaar geleden. Wij vonden, Diny vond, dat wij deze gouden gelegenheid niet ongemerkt voorbij moesten laten gaan en we hebben dus maar eens de hele familie van heinde en ver bij elkaar getrommeld om dit heugelijke feit samen met ons te gedenken en te vieren.
Zo vaak zien wij elkander ook niet meer.
 |
| Marcel en zijn neven Peter en Marco vonden dit etablissement wel geschikt voor dit evenement. Het ligt op de grens van mijn geboortebuurtschap Barlo en het pittoreske dorpje Aalten, waar Diny geboren is. Een en al nostalgie, dus. |
 |
| Een overzicht van de zaal waar zich vijftigtal gasten hadden verzameld. Jammer genoeg kon niet iedere genodigde zich losscheuren van de dagelijkse beslommeringen. Zij hebben dus wat gemist! |
 |
| Er viel onder het genot van enkele drankjes een heleboel bij te praten |
 |
| Een deel van het gezelschap wilde wel eens wat meer van de mooie Barlose omgeving zien en sloot zich aan bij het wandelgroepje dat onder leiding stond van Margret, die de omgeving op haar duimpje kent. |
 |
| Ron trakteerde ons op een kleine conference waarin hij ons, heel terecht, volmaakt in het zonnetje zette. |
 |
| Ook Marcel blies een behoorlijk deuntje mee op zijn minitrompetje. |
 |
| Altijd weer spannend, wat zou er over ons gezegd worden? Het valt me nu op dat ik al wel eens foto's heb gezien waar we frisser en fruitiger op staan. Dat zal dan wel aan de leeftijd liggen. |
 |
| De familie foto. |
 |
| Aan het einde van de middag konden we ons nog te goed doen aan een uitgebreid buffet. Goed verzorgd en smakelijk. |
 |
| Ten lange leste, toe iedereen verkwikt en verzadigd naar huis wilde, kreeg iedereen nog een flesje champagne mee. Champagne thee, wel te verstaan. |
