zondag 29 maart 2009

Hij is er.

Gisteren konden we de nieuwe camper ophalen. Dus wij met z'n beiden naar Pompertuzat. Het is niet echt naast de deur die camperboer. Een eindje onder Toulouse maar toch nog 45 km hier vandaan.
En ja, hij stond klaar. De technicien had zijn best er op gedaan en alle toegevoegde onderdelen die er op moesten zaten er ook op. Hij demonstreerde alles met enthousiasme.
Ook de betaling liep gesmeerd. Een cheque is snel ingevuld. Hoe groot het bedrag ook is, heel veel betalingen gaan hier per cheque, overmaken is hier nog niet zo algemeen.

Eén probleempje was er nog volgens de behandelende dame. Er is een tijdelijk kenteken opgeschroefd en we moeten zelf naar de prefecteur in Foix om het definitieve nummerbord aan te vragen. Dat is niet erg, dat gaat normaal gesproken snel.
Maar om dat te kunnen regelen wil de prefect een "certificat de conformité" zien. Dat is een formulier die de importeur bij de auto moet leveren en dat aangeeft dat die bewuste auto aan de europeese/franse regels voldoet.

En dat formulier is er nog niet bij, dat moet die importeur nog opsturen. En dat kan onze vakantieplannen wel eens in de war sturen.
Want ik ben bang dat we hier in een competentiestrijd zitten tussen europeese regels en franse regels. Volgens de autofabrikanten hoeft dat niet meer, maar de franse ambtenaren hebben dat nog niet helemaal begrepen en staan er dus nog op.

Maar we mogen er 3 weken mee rijden, dus we gaan hem uit proberen.

Toen we net weg wilden rijden bij de camperboer kwam er een dame op ons af en wees ons op de voorband. Verbaast keek ik naar wat ze aanwees. Een grote schroef had zich in de band geboord. Merci beaucoup madame. Hartelijk dank voor de waarschuwing.

Ik weer naar binnen met het verzoek de band te verwisselen. Dat deden ze niet, maar ze wilden me verwijzen naar een bandenbedrijf ik de buurt.
Dat was ik echter niet van plan, nog geen meter gereden en dan al zelf voor een reparatie opdraaien?
Ik stelde voor dat de monteur met me mee zou rijden om alles te regelen. En dat gebeurde tenslotte ook.
Het gevolg was dat alles nog al veel tijd in beslag nam en Diny dus maar alvast alleen op huis aan moest. Ik heb de routeplanner voor haar ingesteld op "huis" en ze is veilig aan gekomen.
Ik een dik uur later ook.