MenS

In het kader van de door politieke partijen opgeëiste zendtijd is er nu een berichtje van de nieuwe politieke partij MenS, de partij voor Mens enSpirit. Deze partij doet deze keer voor het eerst mee aan de landelijke verkiezingen en heeft voor ondersteuning nog veel nieuwe leden nodig.

De Partij voor Mens en Spirit is bezig met een geheel nieuwe politieke insteek: het ‘vertalen’ van modernspirituele principes naar politieke uitgangspunten. Daardoor is onze politiek niet in overleefde begrippen als links of rechts in te delen, maar als een geheel nieuwe stroming.

Ons gedachtengoed heeft zich vertaald naar een concreet en ijzersterk partijprogramma en kernvisie. Wij nodigen je van harte uit onze visie en het partijprogramma tot je te laten komen!

Voor wie meer wil weten over deze broodnodige en vernieuwende partij, hier is het websiteadres, of bel Diny.

Eindelijk.

Eindelijk is het dan zo ver.
Eindelijk is het lekker warm weer.
Eindelijk hoeft ’s avonds de kachel niet meer aangestoken te worden.
Eindelijk kunnen we weer eens laat in de avond buiten zitten zonder dat het al te koud wordt.
Wijntje erbij, een Nederlands programma op de laptop, krekels op de achtergrond, uilengeroep in de verte, bijna volle maan. Is het toch nog gezellig buiten.

Nog wel met een warm vest aan, maar toch.

DMM.

Voor het eerst in dit seizoen, oogst van eigen land!
Een nog klein kropje sla en enkele radijsjes. Het is nog niet zo heel veel maar we kunnen er net een maaltijd mee doen.

Dat er nog velen mogen volgen. Het zal wel goed komen want met dit mooie weer bruist alles de grond uit.

Groen.

Ik had het al beloofd, het kippenhok zou groen worden. Dus vandaag heb ik de roller en de kwast gepakt en het geheel een kleurtje gegeven. Dat lijkt toch een stuk aardiger.
De kippen maakt het niet uit, maar je doet wat voor de buren.

Het is voor mij toch al een schilderweek. Ik ben in mijn functie als auto-entrepreneur ook al weer enkele dagen bezig om de muren en het plafond van het nieuwe kantoor van Terra Machina in de muurverf te zetten.
Een vermoeiende bezigheid dat werken met een grote verfroller aan een lange stok, het komt op de schouder- en nekspieren aan. En die zijn dat niet gewend, dus het is pijn lijden.
Maar ja, geld vergoedt een hoop.

Woningnood.

Niet wij, wij hebben ruimte genoeg, maar de kippen hebben last van woningnood. Dat komt er van als je eieren laat uitbroeden, dan krijg je kuikens. En als die groot worden moeten ze onderdak hebben.
Ook moeten de hanen van de hennen gescheiden worden want ze hebben verschillende bestemmingen.

Dus moest er maar weer eens een kippenhokje getimmerd worden.
En ik heb in mijn leven al zoveel hokjes getimmerd: konijnenhokken, duivenhokken, fazantenhokken, ganzenhokken, volières, van alles wat. Wat hokjes timmeren betreft ben ik specialist.

Maar dit nieuwe hok, gemaakt van oude materialen, is dus bijna klaar, nog een mooi groen verfje en een uitloop van gaas en de kipjes kunnen er in.

Ballen.

Dat is iemand met ballen, zo wordt er wel eens gepraat over een flink en dapper persoon. Zelfs kan men het soms over een vrouwspersoon hebben, maar of dat dan als een compliment bedoeld is weet ik niet.

Maar dit terzijde. In elk geval geldt die uitspraak niet meer voor de sluipmoordenaar op de foto. Deze jongeman meende de laatste tijd dat hij de heer en meester was op ons erf. En dat is natuurlijk niet zo, want dat ben ik.

Maar hij terroriseert zijn beide mede katten dat het niet mooi meer is. Soms breekt er zelfs midden in de nacht pal onder ons slaapkamerraam een hels gekrijs los van vechtende katten.
En dat ging ons net te ver, onze nachtrust is ons zeer dierbaar.

Vandaar dat we hopen dat hij na deze betrekkelijk geringe ingreep een beetje kalmeert en een passende plaats in de heersende rangorde weet te vinden.

Voorjaar.

Nu is het toch eindelijk echt voorjaar.

Hoe ik dat zo zeker weet?
Wanneer Diny op een mooie zondagmiddag buiten in de zon zit met de zonnehoed op en een korte broek aan, kan het niet missen. Dat is een zekerder teken dan de eerste zwaluw of een bloeiende tulp.
Die kunnen zich vergissen, Diny niet.

Allegaartje.

Ze werden geboren op 18 februari, ik heb er nog melding van gemaakt.
En dit is er uit gegroeid, het is een verzameling van verschillende rassen en dan ook nog door elkaar gekruist als ik het zo bekijk.

De enige raszuivere exemplaren zijn de twee Marans en dat zijn nu net weer haantjes.
Ik heb ook altijd pech.

Camper.

We zijn al weer terug van even weggeweest. Van zaterdag t/m dinsdag hebben we een beetje gezworven door het zuidfranse land.

En ik heb er ook weer wat over geschreven. Drie verhaaltjes getiteld: Minerve , Minerve 2 en Corbiéres.
En dat is te lezen als je op camperreizen klikt.

DMM.

Het groeit nog niet zo best in DMM.
Diny heeft al van allerlei soorten groentes en bloemen gezaaid. De grond is nog te koud voor de zaadjes om te ontkiemen. Maar er komen andere tijden.

En het grote nadeel van het aanbrengen van prachtig mooie losse vruchtbare tuingrond is de aantrekkingskracht die dat uitoefent op de katten. En dat dus vanwege die prachtig mooie losse grond.

Zoals de kat, genaamd Dombo, er bij ligt op de foto is nog niet zo heel erg, maar als ze de tuin gaan gebruiken als een luxe kattenbak moeten we maatregelen treffen. En dus leggen we er voorlopig maar stukken gaas op de ingezaaide plekken. Niet mooi maar het helpt.

En verder lijkt het nu goed te komen met het weer. En dus staat de camper klaar voor een paar dagen zuid-frankrijk. Dat is voor ons gelukkig dichtbij maar we weten alleen nog niet waar we naar toe willen. Ik heb twee routes in gedachten, één linksom richting kust en één rechtsom richting andere kust. We laten het maar afhangen van de windrichting of zoiets.

Over een dag of vier zal ik vertellen welke het is geworden en wat we beleeft en gezien hebben.
Vier dagen gaat net, maar veel langer kunnen we niet weg zonder oppas voor de dieren. Willen we langer dan moeten we de buren weer vragen en dat doen we alleen als we een paar weken weg willen/moeten.

Vrolijk pasen.

De paasdagen zijn ook weer voorbij. Gelukkig was het maandag een stralend mooie dag. Zodoende konden we er eens weer per fiets op uittrekken.
Diny op de elektrische fiets en ik op mijn eigen, gelukkig veel lichtere, gewone trapfiets.

De eerste tocht, een kleine 20 kilometer, na de winterrust. Mijn conditie bleek nog in prima staat. Ik weet nog goed dat ik, toen we hier net woonden, geen heuvel in één keer op kon fietsen. En dat gaat nu prima. Hieruit blijkt maar weer, hoe ouder hoe sterker. Net als kaas.

En voor de begeleidende foto heb ik deze keer gekozen voor onze boos kijkende paashaan
Dat heeft natuurlijk niks met fietsen te maken, maar ik vind hem wel mooi.

Paasfeest.

We hebben ook dit jaar weer het traditionele paasfeest is gevierd in Esplas.
Zoals bekend heeft dat niks te maken met wat voor religie dan ook, maar alles met eten. En zo hoort dat ook hier in het zuiden.

Een salade, een wittebonen prutje, een worstje en een stuk lamsvlees vormen de hoofdschotel. En als afsluiting natuurlijk de “ommelette de paque”, gebakken roerei met hete rum en veel suiker. Dat is traditie, daar gaat het allemaal om.

En dat alles werd overgoten met een goede wijn uit de Lanquedoc die ze blijkbaar in het groot konden inkopen, zoveel flessen waren er op voorraad, waarna we de nasmaak mochten wegspoelen met een blanquette, de regionale champagne. Ja, het leven is goed in het franse land!

Tussentijds werden we vermaakt door de plaatselijke zangwonders die enkele regionale liedjes ten gehore brachten en waaraan we natuurlijk uit volle borst mee mochten doen.

Perzikbloesem.

Even voor de aardigheid.
Het voorjaar is nu toch eindelijk volop aangebroken. Een beetje regen op z'n tijd en dan weer zonneschijn. Beter kan een mens het niet krijgen.
Het landschap kleurt langzaam weer een beetje groen en het perzikboompje bloeit volop. En dat is wel mooi om te zien.