De paasdagen zijn ook weer voorbij. Gelukkig was het maandag een stralend mooie dag. Zodoende konden we er eens weer per fiets op uittrekken.
Diny op de elektrische fiets en ik op mijn eigen, gelukkig veel lichtere, gewone trapfiets.
De eerste tocht, een kleine 20 kilometer, na de winterrust. Mijn conditie bleek nog in prima staat. Ik weet nog goed dat ik, toen we hier net woonden, geen heuvel in één keer op kon fietsen. En dat gaat nu prima. Hieruit blijkt maar weer, hoe ouder hoe sterker. Net als kaas.
En voor de begeleidende foto heb ik deze keer gekozen voor onze boos kijkende paashaan
Dat heeft natuurlijk niks met fietsen te maken, maar ik vind hem wel mooi.
