Man, man, wat een dag, gisteren.
Gisterenmorgen ben ik heel ijverig begonnen met het betegelen van de het wc-hok. Daarmee was ik om 12 uur tot over de helft gevorderd. Morgen kan ik verder met het meest bewerkelijke deel, het op maat snijden van een heleboel tegels voor de hoekjes en gaatjes.
Gisterenmiddag hebben we ons allebei van onze meest sociale en behulpzame kant laten zien.
Mocht ik weer eens helpen met het opzetten van de grote Esplasser feesttent, Diny ging, gewapend met een stevige huishoudschaar, met me mee om zich te voegen bij een grote schare vrouwen die feestversiering wilden knippen.
Want volgend weekend is het feest in Esplas.
Zo hadden we allebei wat nuttigs te doen, zo langzamerhand worden we nog echt onmisbare steunpilaren van de onze commune. Wie had dat ooit gedacht.
Daarna vonden we na al die drukte dat we onszelf wel eens mochten trakteren op een etentje en dus trokken we op naar, nee niet naar Jericho, maar naar Saverdun.
Het was prachtig zonnig weer en de temperatuur was ideaal om plaats te nemen op het terras van dat restaurant.
Dat ging goed, tot we aan het dessert toe waren. Ineens trok de lucht dicht en uit het niets ontstond er een enorme windvlaag die het terras schoonveegde.
De erg aardige, maar ietwat schriele restauranthouder van Aziatische afkomst probeerde met al zijn geringe gewicht een groot zonnescherm overeind te houden. Maar desondanks zag ik dat ding erg gevaarlijk onze kant over hellen, dus sprong ik op om die beste man te helpen en ons te behoeden voor ongelukken.
In mijn haast stootte ik ook nog een waterkaraf van tafel, die aan gruzelementen op de grond viel.
Maar het moet gezegd, alle gasten die op dat terras zaten hielpen ijverig mee om alle glazen, borden, tafels, stoelen en andere zonneschermen te bergen, zodat de schade uiteindelijk nog mee viel.
Daarna konden we binnen onze maaltijd in alle rust afronden.
Zo zie je maar weer, wij maken hier wat mee!
