Precisiewerk.

Het is allemaal precisiewerk. Zo'n jong kuiken dat uit het ei kruipt, hoe heeft het er ooit in gepast. Terug stoppen lukt niet.

En dan zo'n hoekverbinding maken voor een kozijn, ook dat valt niet mee als het precies moet passen.
Dat kozijn is in de maak om een deel van het serreraam uit te stukken. De onderdorpel is verrot, de paddestoelen groeien er uit.

Dat reparatiewerk moet (bijna) voor eeuwig zijn, want ik kreeg van Wilco mooie eiken balkjes om dat profiel van te maken. En eikenhout is goed en sterk hout, dat verrot niet zomaar weer. Ook heeft hij de machines om het een en ander te bewerken.

Verkiezingen.

Ook in Esplas was gisteren het kiesbureau open. Toen ik gisteren even poolshoogte nam vertelden ze mij dat de opkomst ongeveer 50% was, wat natuurlijk in verhouding niet slecht is.

Vandaag vond ik de officiële uitslag op de site van le Monde en daaruit bleek dat ze me niet voorgelogen hadden: de opkomst was 49.3%.
En dan zijn wij er nog niet eens bij geteld want wij hebben schriftelijk gestemd in Nederland.

En ook blijkt dat de Esplassers nog niet zo heel erg voor het front nationaal zijn. In tegenstelling tot veel dorpjes om ons heen, waar ze glorieus gewonnen hebben, staat hier het FN op  een nu nog geruststellende derde plaats met ruim 13% van de stemmen.
De eerste en de tweede plek worden broederlijk gedeeld door de socialisten en de (zeg maar) vvd-ers.

bar a bonbon.

Ik sta hier in Esplas inmiddels bekend als een begaafd knutselaar die grootse dingen heeft verricht in en om het huis. En daarom komt er zo nu en dan wel eens iemand die een klus op te knappen heeft.

Zoals gisteren toen de dochter van de buren langs kwam met haar man om te vragen of ik een bar a bonbon kon maken.
Natuurlijk kan ik dat, maar wat is eigenlijk een bar a bonbon? Nooit van gehoord maar wel fijn om te weten als je er één maken moet.

Het blijkt dat we behoorlijk achter lopen met onze onwetendheid want een bar a bonbon is blijkbaar een onmisbaar meubelstuk op een huwelijksfeest. Want dat hebben ze binnenkort, ze wensen in augustus te trouwen. En daar hoort een karretje bij dat beladen is met stopflessen vol met snoepgoed. Een soort mobiele marktkraam. Dat is fijn voor de gasten.

Om te beginnen heb ik aan de hand van een ruwe schets, die ze bij zich hadden, maar eens een tekening op schaal gemaakt zodat zij kunnen inschatten of dat is wat ze willen. En zo ja, aan de hand hiervan kan ik dan de materialen uitrekenen die ervoor nodig zijn.
De afwerking met vrolijke frutsels mogen ze zelf doen.

We zullen zien.

kraamkamer.

Nog een week wachten en dan zal mijn pluimveebestand worden uitgebreid met een aantal kuikens. Tenminste als het gaat zoals ik verwacht. Om hier op voorbereid te zijn heb ik alvast de buitenren een beetje aangepast.

Ik wil die ren van boven afdekken met een net, dit om te verhinderen dat de rondspeurende roofvogels de kuikens weg roven. Hiervoor moet die ren wat kleiner worden gemaakt.
Dat is wel leuk knutselwerk, zo in de vrije natuur.

Maar was ik vanmorgen nog bezig in een T-shirtje en de korte broek, na de middagpauze werd het ineens zo koud dat ik naar binnen ben gegaan en de kachel heb aangestoken.We wachten op warmer weer.

Vent d'autan.

Vent d'autan, ik heb het vaker geschreven, is een sterke oostenwind die meestal zo'n 3 dagen duurt. Deze vervelende wind heeft deze week met stormkracht over zuidwestfrankrijk geraasd.
En daar komen ongelukken van, zoals bovenstaande foto (met dank aan la Depêche) bewijst. Een zware tak is op deze camper gevallen, helaas met dodelijke afloop voor de passagier.

Nu kan ik jullie geruststellen, het is niet onze camper.

Maar dat had zo maar kunnen zijn want we waren maandag van plan om er een paar dagen tussen uit te gaan richting de regio waar de zwaarste storm gewoed heeft.
Na enige aarzeling en een paar keer het weerbericht geconsulteerd te hebben vonden we dat we niet zouden gaan. We hebben het liefst erg mooi weer als we in de camper zitten en dat werd niet beloofd.

Misschien wel tot onze redding.

Culturele middag.

Gisteren mocht Diny weer eens optreden met haar zangkoor. En ik mocht mee als supporter.
Plaats van handeling: de kerk van Auterive.

In een beter gevulde kerk dan ik ooit heb meegemaakt (daar tenminste) mocht ik luisteren naar een optreden van twee cellisten, het koor dat een 5-tal liederen ter gehore bracht en naar een koor van 5 mannen die ontzettend mooi zongen.

Ik heb één klein stukje video opgenomen van het koor waar Diny in zingt. Het was de bedoeling dat ik het lied zou filmen waarbij een danseres haar impressie gaf van het lied, maar dat ging tot ergernis van Diny mis omdat ik niet goed opgelet had.

Al met al duurde het spektakel 3 (drie!) uur. Daar stond weer tegenover dat er een goed verzorgde en een rijk gevulde hapjestafel op ons, hongerige mensen, stond te wachten.

Rovers.

De meikersen rijpen zo langzamerhand. Nog even en ze zijn heerlijk om te eten.
Tenminste als we er wat van mee krijgen, de vlaamse gaaien en de eksters vliegen weer af en aan om de onrijpe vruchten te stelen en ze aan hun jongen te voeren.
Ik hoop dat ze er buikpijn van krijgen.

Puntjes op de i.

Soms blijven er klusjes nogal lang liggen.
Neem nu het raampje van de badkamer. Dat heb ik al lang geleden aangebracht met het idee dat deze open moet kunnen voor de broodnodige ventilatie.

En nu eindelijk kom ik er aan toe om een raampje te maken dat scharnieren kan. Je weet wel hoe dat gaat: druk, druk.
Maar het resultaat mag er zijn, althans ik ben tevreden.

En meteen maar de deur opnieuw geschilderd, deze hangt altijd in de volle brandende zon dus de verf heeft wat te lijden.

Repas.

Het is natuurlijk wel fijn als je logees hebt die ook nog kunnen koken. En ook nog lekker kunnen koken.
Dat heeftie beslist niet van mij meegekregen.

Ikzelf wacht liever geduldig tot het beloofde eten klaar is, loop wat rond en kijk naar leuke dingen zoals slapende paarden die genieten van de zon die vandaag heel even geschenen heeft.

Te koop of niet te koop?

Tegenover ons, diep in het bos verscholen, staat een oude boerderij die zo nu en dan bewoond wordt door mensen uit Toulouse.

Tijdens een wandeling komen we voor het gesloten toegangshek te staan, welke Marcel en Sylvie er niet van kan weerhouden om het huis toch van dichtbij te bekijken.
En om daarna uitgebreid te filosoferen hoe het zou zijn om daar te wonen.

Maar we weten zelfs niet of het te koop is, laat staan hoeveel het zou moeten kosten. Wat natuurlijk ook belangrijk is.

Maar zo zijn we toch weer mooi een tijdje bezig.

Test.

Dit is een test!
En wat voor één!

Vier weken geleden heb ik mijn broedmachine uitgeleend en 12 eieren meegegeven aan Ruud. Het was hoog tijd om weer eens wat kuikens uit te laten broeden want ze waren door hun kippen heen, de tijd en ongedierte hadden hun voorraad gedecimeerd.

En ik vertelde hem vol vertrouwen dat dit hoge kwaliteitseieren waren, uitkomstpercentage gegarandeerd 100%. En drie weken later hoorde ik tot mijn verbazing dat er maar drie kuikens waren geboren, een abominabele score.

Nu komt dus de test, ik heb een kloek op zeven eieren gezet en ben nu zeer benieuwd of de uitkomst beter zal zijn met natuurbroed. Uitslag over 21 dagen.

Welverdiende vakantie.

Nee, niet wij hebben vakantie. Marcel en Sylvie hebben vakantie en die brengen ze hier in het warme zuiden door. Al rustend en etend.

Dat mag ook wel eens na al dat gereis van Marcel door en naar alle hoeken van Frankrijk en ook nog daar buiten.
Vandaar dat we gisteren ook nog zijn recente verjaardag hebben gevierd in een deftig restaurant in Saverdun.

Dat hebben we wel verdiend.

Vlinder.

We hebben hem al een hele poos niet meer gezien, deze grote nachtvlinder. Nu dus wel, maar ik twijfel aan zijn gezondheid.
Maar het is toch wel weer een attractie voor onze vakantiegasten Sylvie en Marcel. En daar gaat het om.

Pas de la Casa.

En wat doe je als je door Andorra komt en tijd genoeg hebt? Ja, dan stop je daar ook even om belangrijke inkopen te doen.

We stoppen wel op het laatste nippertje, net voor de grensovergang met Frankrijk bij Pas de la Casa. Het koopcentrum voor de Fransen. Andorra stad is natuurlijk ook interessant voor de koopjesjagers, maar dat ligt een heel eind verder weg en daar is het nog veel drukker.

Wat koop je dan als je toch daar bent?
Ten eerste dieselolie voor de camper, dat scheelt al vast 20 cent op een liter.
En whiskey natuurlijk, bijna elke winkel wil je grote flessen whiskey aansmeren. En het is werkelijk  een stuk minder duur als bij onze supermarkt.
En het is zo jammer dat ik niet rook, want tabak scheelt ook aanmerkelijk in de prijs.

En wat we ook hoog nodig moesten aanschaffen was een nieuwe telefoon portable en een nieuwe tomtom.

Zo zie je maar, door alle korting die we daar kregen was ons rondreisje dubbel en dwars betaald. Dat noem ik nog eens makkelijk geld verdienen!