We werden uitgenodigd om het huwelijksfeest bij te wonen van de dochter van de buren. Je weet wel, die mensen van de bar a bonbons.
Gisteren was het dan zo ver.
Om half vier werden we verwacht bij het gemeentehuis voor het kijken naar het voltrekken van de burgerlijke formaliteiten.
Na enig wachten kwam het bruidspaar aanronken, hij op een aftandse motorfiets en zij in een volkswagencamperbusje uit een al lang vervlogen tijdperk. Trés nostalgique.
De burgemeester van Esplas, een voormalige aangetrouwde oom van de bruid, is inmiddels een ervaren huwelijksvoltrekker want net twee weken geleden had hij ook al een trouwerij. De eerste sinds lange tijd.En vermoedelijk deed hij het goed want na enige tijd kwam het bruidspaar glunderend weer uit het gemeentehuis zetten. Wij stonden buiten want het aantal genodigden kon lang niet in het trouwzaaltje gestouwd worden.
Daarna ging het in optocht naar de kerk waar meneer pastoor ons al stond op te wachten. Ook voor hem is het bijzonder want zo vaak wordt de kerk van Esplas niet gebruikt, en nu al weer de derde keer in een paar weken. Hoezo ontkerkelijking?De dienst was met zorg voorbereid, alles stond beschreven op een mooie liturgie, maar helaas was het eentonige gemompel van die pastoor ondanks de geluidsinstallatie absoluut niet te verstaan. Althans door ons niet, ik hoop voor de Fransen dat zij er meer van mee gekregen hebben. Ook de akoestiek in zo'n kerk helpt niet mee. Maar ook deze keer werd ik weer bevestigd in mijn opvatting: dit is niks voor mij.
Na de dienst was er een eindeloze fotosessie bij de plaatselijke fotogenieke waterput, iedereen moest of wilde op de foto met het bruidspaar. Nee, wij hoefden niet zo nodig en we hebben dit van gepaste afstand aan gekeken.Het vervolg was een uitgebreid aperitief in de feesttent van Esplas, die was opgezet in een dorpje zo'n 30 kilometer hier vandaan. In een heel lange optocht van vele tientallen luid toeterende auto's reden we daar naar toe.
Daar ter plekke konden we ons laven aan drank, muziek, zang, dans en lekkere hapjes.
Even was er nog een misverstand of we nu ook waren uitgenodigd voor het aansluitend diner. In de feestzaal stonden de luxe gedekte tafels te wachten op heel veel hongerige eters.Het kwam er uiteindelijk op neer dat dit niet de bedoeling was maar dat we om middernacht gerust terug mochten komen voor het dessert. Ja, ja!
Maar al met al waren we wel tevreden met de gang van zaken want die uitgebreide maaltijden na tien uur 's avonds, daar houden we niet echt van. Maar dat ligt aan ons.
En daar komt bij: 's lands wijs, 's lands eer.
