Mooie dorpentocht.

Nog meer plaatjes op deze link.

Ra, ra, ra,

Wat moet dit nu weer worden?

Ik heb na lang zoeken in het bos van buurman Willie een boom gevonden die volgens mij wel geschikt is voor het doel waarvoor ik de stam wil gebruiken. Buurman Willie is de kwaadste niet en gaf me desgevraagd direct toestemming om de door mij geselecteerde wilde kers om te zagen. Waarom het bos van de buurman? Dat bos ligt veel dichter bij huis dan mijn eigen bos, waardoor ik een hele hoop energie bespaar. (En mijn eigen brandhout natuurlijk!)

Daarop heb ik de rust even danig verstoord met het geknetter van de kettingzaag en het geronk van de trekker die de gevelde stam naar huis moest slepen.
En nu, enkele zweetdruppels later, na het ontschorsen van het stammetje en het verrichten van enig zaagwerk met de elektrische kettingzaag, die veel minder lawaaierig is, komt er al een beetje het model tevoorschijn dat ik uiteindelijk bereiken wil.

Maar nu weet nog bijna niemand wat het moet worden. Dat bewaren we dan maar voor de volgende keer. (Mocht mij werkelijk lukken om datgene te maken wat ik in mijn kop heb gehaald )

Plus beau villages.

De meest mooie dorpen van Frankrijk, ze staan op internet en we kunnen ze bezoeken als we dat willen. En dat wilden we. Tenminste enkelen ervan die in het departement Gers liggen.
Dat is niet ver en goed in twee dagen te doen.

Te beginnen in het dorpje Sarrant, een eeuwenoud
dorpje met fraaie huisjes

We zien een graanmolen zoals er hier vroeger
honderden stonden, nu nog maar enkelen.
Helaas is maart nog geen touristenmaand,
dus deze was nog gesloten.

Larressingle ook wel "klein Carcassonne"
genoemd. Een vestingstadje dus.

We overnachten bij een foi grasboer.
Deze enthousiaste jongeman heeft ons alle ins
en outs van de foi gras productie laten zien.
Hij was reuze trots op het mooie bedrijf dat
hij beheerde. Voor de toeschouwer en vooral
voor de eenden zitten er minder leuke kanten
aan.

De eindproducten zien er echter heel goed uit.
En er is een verscheidenheid aan lekkernijen
 te koop.

.

We kunnen het dan ook niet laten om een potje
foi gras en een pot chili con canard te kopen.
Samen met de ook regionale armagnac zal het
heerlijk smaken.

Dan het dorpje Fourcés, gebouwd in een perfecte cirkel
om een plein met prachtige platanen.
En daarbij ook nog een mooie camperplaats

Alsof dat allemaal nog niet genoeg is, ontdekken we
ook nog de resten een antieke romeinse villa
met mooie mosaicvloeren.

Er zijn uitgebreide opgravingen gedaan
in de loop der jaren.

Zelfs de skeletten van een verstrengeld paar
zijn min of meer bewaard gebleven

Een goede gelegenheid om een kaarsje
te branden voor alle overledenen,
Nog niet op de hoogte zijnde van de
tragische gebeurtenissen in Brussel

Eindelijk, maar toch.....

Ei, ei, wat gebeurd daar?
Daar heb ik enkele eitjes in de hand met een mij onbekende vorm en kleur. Het ene ei is de andere niet, maar ze zijn zo totaal anders als de eitjes van de zwarte kippen dat vergissen bijna niet mogelijk is.
Zou het dan toch zo zijn dat die "pret a pondre" kippen die ik een poosje geleden gekocht heb, eindelijk eieren gaan leggen?

Jawel, eindelijk maar toch!

Snelweg.

Ongelooflijk wat ons departement allemaal doet voor de geliefde burgers.

Deze week werd onze rust weer eens danig verstoord door het geronk van graafmachines, vrachtwagens en mannenstemmen. Zelfs werd er een verkeerslicht geplaatst om al het passerende verkeer in goede banen te leiden.
Uiteraard ging ik op onderzoek uit om te ontdekken wat daarvan de oorzaak zou kunnen zijn.

Het blijkt dat een van de  toegangswegen naar Esplas een opknapbeurt krijgt. Zo op het eerste gezicht krijgt het de allure van een snelweg, alleen de vangrail ontbreekt nog. Bij nadere beschouwing blijkt dat er een watergootje wordt gefabriceerd.
Ik kan niet bedenken waarom men dat zou willen doen, ik heb althans op die plek nog nooit last gehad van waterproblemen op de weg.

Maar ik zal wel weer te kritisch zijn!

Voorjaarsklus.

Ja werkelijk, vandaag lijkt het net echt voorjaar. En op zo'n mooie dag is het uitstekend gras maaien. Voor de eerste keer dit jaar. 

Niet dat het al zo vreselijk gegroeid is, maar vooral om de dooie punten af te maaien en een ongeveer egale grashoogte te bewerkstelligen, zodat er weer een gazonnetje zo glad als een biljartlaken kan groeien. 

Biljartlaken???

Waar???? 

Hier??? 

Dan zullen we toch eerst even de konijnen uit moeten roeien. Het grasveld lijkt meer op een maanlandschap door al dat gegraaf en gekrab van die o zo leuke beestjes.

En een beetje net biljart staat bij mijn weten ook niet zo schuin als mijn tuin.

Er is er één die deze periodieke werkzaamheden haat uit de grond van haar hart en die ene is Anka de hond. Zodra ik de maaimachine start is ze met de staart tussen de benen vertrokken, zo ver mogelijk weg van dat lawaai. Als ik met de trekker werk is er niets aan de hand, maar deze grasmachine......

Arme ziel!!!!

Veurjoar.

Wat een week en wat een weer. Ik bedoel maar te zeggen dat we een periode achter de rug hebben met heel veel wind en nog meer regen. We hebben er schoon genoeg van.

Maar, zoals de onvolprezen Ede Staal al zong: 

t Zel weer veujoar worden,

t Zel weer veujoar worden.
Ik roek t aan de lucht,
En d'eerste holtdoef vlugt.
De winter was laang,
En ik was baang,
Dat t nooit weer veujoar worden zol.
Mor t komt aaltied wel goud.

En gelijk had hij. Want ik zie het aan de pruimenboombloesem, dat bloeit al weer volop. En ook de camper staat weer klaar om zo nu en dan weer eens een tochtje te maken.

Dus het moet haast wel bijna voorjaar zijn

Fifike.

Voor wie het wil zien, er staan een heleboel Fifike stripverhaaltjes. op  het Fifike blog.
De originele Franstalige strips staan hier.

Levenslijn.

En weer was er één van de nieuwelingen om zeep gebracht. Onacceptabel!
Het lijkt er op dat de roofvogels witte kippen beter kunnen onderscheiden dan zwarte. Ik verlies maar heel zelden een zwarte kip.
Deze racistische volkerenmoord vraagt natuurlijk om concrete maatregelen. Maar ja, wat doe je er aan?

Beide kipjes waren 's morgens al vroeg vermoord, dus is het wellicht beter om ze enige vrijheid af te nemen en meer veiligheid te bieden door de deur van de kippenren 's nachts dicht te doen.
Maar dat houdt wel in dat ik 's avonds in het donker daar helemaal naar toe moet lopen en dat is dan wel 50 meter heen en terug. En dat moet dan 's morgens nog een keer om de deur weer te openen. Want het zijn natuurlijk wel scharrelkippen met een grote uitloop.

Goede raad is duur en wie niet lopen wil moet slim zijn. Een lang touw en een blokje hout als contra gewicht aan de deur lossen een hoop problemen op. 's Morgens trek ik op afstand de deur open en 's avonds maak ik het touw los waarna de deur wordt dicht getrokken door het contra gewicht.

Zo hoop ik in de toekomst geen bloedbad meer aan te treffen in de kippenwei en voorkom ik tevens een hoop overbodige lichaamsbeweging.