Een mooie vrijdagmiddagwandeling door wat bijna mijn achtertuin is. Door landerijen, via prairies en boerenpaden moet ik zelf mijn wegen vinden waarlangs mijn voet kan gaan. (om maar eens een spiritueel versje aan te halen).
Niet erg geschikt voor oudere mensen met een rollator want soms zijn de hellingen (on)behoorlijk stijl. Zelfs ik moet zo nu en dan uitrusten om op adem te komen.
Lekker weer met een haast stormachtige wind, de zogenaamde vent d'autan, een periodiek waaiende oosterstorm die hier in het zuiden de mensen fou (gek) maakt. Nu heb ik daar niet zo snel last van, als het maar niet langer duurt dan de drie dagen die daar gewoonlijk voor staan.
