Geen blote voeten.

Je hebt blotevoetenpaden en je hebt geen blotevoetenpaden.
Het zondagmorgen rondje door het bos/weiland/wildernis van buurman Ullie hoort duidelijk bij de laatste categorie.
Ik zou het klompenpad kunnen noemen, ware het niet dat je daar absoluut niet op klompen moet gaan lopen. Dat red je niet zonder een verzwikte enkel op te lopen.
Het is op sommige plekken te steil en ook nog kapot getrapt door de paarden. Dus zijn stevige wandelschoenen aan te raden. Hoewel ik steeds op laarzen loop.
In tegenstelling tot de hond, die maakt het niks uit waar ze loopt, ze vindt het prachtig in het bos.

Maar verder is het een mooi rondje.

Blote voeten.

Op de foto kun je zien wat er gebeurd als je het grasveld een poosje niet maait. Het wordt één grote bloemenweelde, de meest onverwachte en ons onbekende bloemen gaan hier bloeien. De bijen en de hommels kunnen hun plezier niet op en vliegen af en aan.

Om er zelf ook van te kunnen genieten heb ik er wel een aantal paden door gemaaid.
De zogenaamde blote voeten paden.

Deze paden belopen we dan op blote voeten als, op de huidige zoele zomeravonden, de zon onder is en de maan het pad begint te verlichten. Het fijnste is als er ook al een beetje dauw over het gras ligt. Je weet niet wat je mee maakt in ons stille dal van rust.

Gisteravond was het niet zoals we hadden gewenst, we liepen het pad in het pikkedonker, niet omdat de maan was verduisterd maar omdat het zomaar zwaar bewolkt was.

Weeknieuws

Ook deze week was er weer van alles te beleven. Kijk die foto hierboven maar eens, je kunt niet raden wat dat moet voorstellen.

Om het direct maar te verklappen: het zijn kikkervallen. Althans dat hoop ik. Of het werkelijk zo is zal de toekomst uitwijzen.

Ik kan die ene overgebleven lawaaikikker niet te pakken krijgen met het schepnet, dus moet het op deze manier gebeuren. Want om nu nog een keer de vijver leeg te pompen voor die, hopelijk, ene kikker....

De aanhouder wint.

In een kikkerloze vijver horen toch wel visjes rond te zwemmen. Ik heb een vijftal goudvissen in het water gedropt die zich mogen vermenigvuldigen.

Wat we ook te verduren kregen was een hagelbui van apocalyptische omvang. Niet er lang gelukkig, maar wel erg hard. Ik heb in mijn bestaan nog nooit eerder zo'n geweld meegemaakt. 

Er is hier in het zuiden dan ook erg veel schade aan de landbouwgewassen.

Wie het weet....

...mag het zeggen. Als ik het "gazon" een poosje niet maai staat alles vol met mooie gele bloempjes. Maar we weten nog steeds niet hoe we dat plantje mogen noemen. Mocht er een plantendeskundige onder de lezertjes zijn die het wel weet, dan hoor ik het graag.

Ik ben van plan om voorlopig alleen maar een paar kronkelpaden door die bloemenweelde te maaien zodat de natuur zijn gang kan gaan.

De natuur gaat toch al volledig zijn eigen gang, in de steile berm van de weg zagen we een vers gegraven hol van een....., ja wat zou het zijn?
Gezien de afmeting van het hol is het van een vos of van een das, meer keuzes zijn er geloof ik niet. Ik zag wel een boel kippenveren liggen, dus ik gok op de vos.
Anka heeft haar neus er eens diep in gestoken en zal het vermoedelijk wel weten, maar ze vertelt het niet!














Het is de laatste tijd behoorlijk onrustig in ons buitenzithoekje. Het paartje roodstaartjes dat het zwaluwennest gekraakt heeft, is al toe aan het tweede legsel. Een viertal jonge vogeltjes steek al piepend de nek uit om maar zo veel mogelijk miertjes en piertjes in de wijd geopende bekjes gestopt te krijgen. De ouders zijn er maar druk mee.
Ze vinden het niet echt fijn dat wij daar zitten, het duurt soms even voordat ze met de snavel vol insecten over ons heen durven te vliegen om de jongen te voeren.
Maar de ouderplicht is sterker als de angst.