Met dank aan het mooie weer zijn de boeren hier nu helemaal wild. Er moet gehooid worden.
Overal hoor je de trekkers ronken.
Het heeft dit jaar toch al te lang geduurd voordat ze los konden. Maar nu is het zo ver.
En ook hier slaat de moderne tijd en de schaalvergroting toe.
Was onze schapenboer, die ook ieder jaar ons gras maait en hooit, tot nu toe altijd zelf aan het wroeten tot diep in de nacht, dit jaar heeft hij een loonwerker ingehuurd die met grote machines de klus even klaart.
Alleen voor de kleine overhoekjes, die ook gemaaid moeten worden, moet hij zelf nog komen opdraven.
Hij wil trouwens met pensioen, heeft hij me toevertrouwd. Hij heeft zijn spul verkocht aan een kleinzoon die geitenfokker wil worden. Wel wil hij, als ik dat op prijs stel, mijn weiland blijven huren voor een 30-tal schapen die hij nog wil aanhouden voor zijn plezier.
En zeker stel ik dat op prijs, ik ben alleen benieuwd of hij dan ook nog de 200 euro blijft betalen.
Maar deze week, bij het vuurfeestje, vroeg een andere boer zo langs zijn neus weg of Jean-Louis, zo heet de schapenboer, zijn huur al opgezegd had. Ik vermoed dat hij er ook wel belang bij heeft.
