Vrijdagmiddag, franse les. Wij vonden het wel aardig mooi weer, de zon scheen volop. Moeten we nog een jas meenemen? Nee, het is warm genoeg voor een shirtje met korte mouwen, vonden we. En dat was ook zo.
Komen we binnen en we krijgen direct commentaar van de, van origine Spaanse, lerares en de Portugese medecursisten. Of we de zomer in de kop hadden dat we er zo luchtig bij liepen. Zij zaten allemaal met dikke truien aan en ze vonden het nog niet echt warm.
Kijk, dat is dus het verschil, een noorderling vindt het al gauw warm genoeg en de zuiderlingen, die hier naar hun gevoel in het noorden wonen, voelen dat toch heel anders aan.
Zonder te willen discrimineren, dat is toch een kwestie van afkomst.
Volgens onze "juffrouw" is er een frans spreekwoord; les gens du nord ont du cœur chaud".
Dat wil zoveel zeggen: de mensen in het noorden hebben warme harten. Ze hebben het daar wel koud in het noorden, maar zijn warm van hart.
Dat is toch wel een mooi gezegde.
Maar het toppunt was toch de vraag van een Portugese, die naar onze behoorlijk gebruinde armen keek en ons vroeg of we met vakantie naar Nederland waren geweest. Dat was volgens haar hier toch nog niet mogelijk met het koude weer dat we tot nu toe hebben gehad.
En het komt toch echt van dat beetje franse zon dat we gehad hebben.
