De gemeente Esplas heeft weer eens wat nieuws bedacht. Ze willen elke 2e zondag van de maand een spelletjesmiddag organiseren. Dat is goed voor de onderlinge band en iedereen is van harte welkom. Een prachtig streven, staan we volledig achter!
Maar ja, wij kunnen en kennen geen enkel spelletje en daarenboven, wij houden er ook niet van. Maar, we sociaal als we zijn, gaan we toch even kijken.
In de feestzaal zijn enkele tientallen medeburgers aanwezig en de spelletjesdozen worden tevoorschijn gehaald. Wij kennen er geen van.
“En belote dan, kunnen jullie ook niet kaarten?” Nee we kunnen ook niet kaarten. En groot gebrek in onze ontwikkeling.
Wij gaan buiten kijken waar een petanque groep wordt geformeerd. Eén man komen ze te kort. Of ik wil meedoen, een buurman wil me wel zijn ballen lenen. Zijn petanqueballen wel te verstaan.
Ik ga het proberen, misschien is het wel leuk. Alleen die spelregels, die zijn voor mij totaal ondoorzichtig. Ik wacht maar af tot ik een seintje krijg dat ik moet gooien. Maar dat doe ik niet onverdienstelijk. Genoemde buurman zit me op de achtergrond luidkeels te coachen. Jammer dat ik zijn wel erg zuidelijke accent nooit kan verstaan.
Op een gegeven moment is het afgelopen, (waarom weet ik niet, wellicht hebben we een benodigd aantal punten behaald) en gaan we met z’n allen koffiedrinken.
Binnen zitten de overigen nog steeds verwoed te kaarten. De spelletjesdozen zijn dicht gebleven.
Al met al een goed bestede middag, we hebben onze neus weer laten zien en dat wordt op prijs gesteld. En ik zal me eens nader verdiepen in de spelregels.
