.......dient den mensch.
We hebben wel een behoorlijk groot grasveldje voor en naast ons huis. Tenminste voor zo’n burgerhuisje als waar we nu wonen. Dat grasveldje moet soms gemaaid worden. Niet zo erg vaak als je het maar nooit bemest, maar soms moet het toch wel eens gebeuren.
Ik deed dat altijd met een maaier achter de aloude trekker en dat ging prima zolang er maar niet teveel bomen in stonden. En dat is nu wel het geval, ik heb er toch al gauw een stuk of 10 gepoot. Het is dan wel erg veel slalommen om die bomen niet te beschadigen. En je krijgt pijn in de nek van het voortdurend achterom kijken of alles wel goed gaat.
Vanaf nu moet dat makkelijker gaan is de verwachting. Want we hebben een echte zitmaaier aangeschaft, een splinternieuwe. Hiermee hoop ik op een makkelijke manier het gras in bedwang te houden.
Hij is gisteren afgeleverd en staat nu nog in een donker hoekje in de garage te wachten op droog weer.
Zo hebben we tevens weer een fikse bijdrage verleend aan de kwakkelende franse economie, aan ons heeft het niet gelegen als het land bankroet gaat.
