ommelette de paque.

Inmiddels is het bijna 5 uur en het grote paasfeest is weer voorbij.
We raken steeds meer ingeburgerd: vandaag vroeg een lid van de feestcommissie voor het eerst hoe de voornaam van mijn vrouw luidt. Diny, dus. Van mij wist hij het al.
Kun je na gaan, na 12 jaar!

Ook werd ik door een buurvrouw aangeschoten om te vragen of ik een echte timmerman ben en of ik ook klantenwerk doe. De burgemeester had dat verteld. Ze hebben me zo vaak bezig gezien met het een of het ander, dat ik blijkbaar een naam heb opgebouwd als groot vakman.
Ze vroeg me of ik bereid was om een etagére voor haar te plaatsen. Een of ander wandmeubel, dus. En zoals ik al eerder schreef: ik ben nooit te beroerd om iemand te helpen, maar ik heb wel duidelijk gemaakt dat ik maar een simpele bricoleur ben. Opdat men niet teleurgesteld wordt.
We zien wel, we gaan binnenkort eerst een poosje naar NL. En dan zijn we alweer zo een maand verder.
En voor de rest was het wel lekker en ook leuk.