Ik heb in de loop van de tijd al heel wat geschilderd aan het huis. Veel ramen en deuren heb ik geverfd met een mooie zachtgele kleur verf, “sable chaud” genaamd. Oftewel: “warm zand”.
Maar die pot verf raakt natuurlijk een keer leeg. En wat doe je dan? Je gaat naar de winkel en koopt weer zo’n zelfde bus verf.
Dat denk je dan.
In die hele grote winkel was geen verf van dezelfde kleur meer te vinden en bij navraag vertelde de verkoper me doodleuk dat dat wel kon kloppen. De verffabrikant had maar besloten om het assortiment te veranderen en in het vervolg kleuren te leveren die allemaal net even anders waren.
Kijk, dat is nog eens een staaltje commercieel denken, zorgen dat je vooral de zelfde kleur niet meer kunt kopen. Opdat je uit arremoede dan alles maar weer over gaat schilderen. Knap staaltje denkwerk!
Maar daar trappen wij natuurlijk niet in. Met een pot gebroken wit en een tube geconcentreerd gele kleurstof kom ik een heel eind in de goede kleurrichting.
En het mooie is; we hebben er behoorlijk warm weer bij. Dus de werkdag is niet lang. Zodra de zon op z’n hoogst komt gaan wij horizontaal liggen wachten op koelere tijden.
