Catalonië.

Ik wilde eigenlijk schrijven dat we een paar dagen naar Spanje geweest zijn. Maar dat vinden de mensen daar niet prettig. Ze hebben veel liever dat ik "Catalonië" schrijf. Dit gezien de vele Catalaanse vlaggen die we aan de huizen hebben zien hangen.
Maar dit terzijde.

Drie dagen zwerven door het noordoosten van Catalonië, dat is een prachtige bezigheid.
Rijden over een smalle bochtige kustweg die dicht aan het water van de Middellandse zee ligt, alleen dan wel op 50 meter hoogte. Het uitzicht is prachtig maar bij het water komen is er niet bij. Er is trouwens ook bijna geen strand te vinden aan dat deel van de Costa Brava, het is allemaal rotskust met steile afgronden.

En later zijn we weer het binnenland ingetrokken, naar de serra's, de grote, woeste en vooral lege hoogvlaktes die je in heel Spanje kunt tegenkomen. Urenlang rijden over prima wegen zonder dat je een dorpje of een mens tegenkomt, je zou je bijna een eenzaam mens gaan voelen.

En dan die zon, die heerlijke zon die daar volop schijnt. En die mooie plekjes waar je al koffieleutend kunt genieten van mooie uitzichten, wat wil een mens nog meer.
Een mens die meent dat hij ook weer veel te snel naar huis moet, alwaar het pijpenstelen regent.

Konijn eet tomaat.

Het zou zo mooi kunnen zijn: je plant een aantal tomatenplantjes (6 verschillende oude soorten) en een hele poos later kun je dan lekkere tomaten eten, denk je.
Maar dan moet je geen wilde konijnen in de buurt hebben. Het eerste plantje is al verdwenen. En ze zitten in de aardbeien te graven en in de aardappelen. En ze maken pas geplante boompjes stuk.

En als je dan een stukje grond probeerd af te schermen met schrikdraad wordt je hartenloos genoemd! Wat die konijnen doen, dat noem ik pas misdadig.
Waar blijven de jagers?

Nog steeds Pasen.

Wat moet je op een paasmaandag? Is het een dag waarop je, net als anders, je in het zweet moet werken om allerlei belangrijke dingen te doen of kunnen we het ons veroorloven om alweer een rustdag te houden?

We zijn er samen uit gekomen en hebben besloten om maar weer eens een wandeling te maken. Dit keer een rondje Unzent, een dorpje hier dichtbij.
Een leuke wandeling ook nog, over binnenwegen en graspaden die ons langs het stuwmeertje van het riviertje de Laure leidde. En ook een niet zo erg lange wandeling gelukkig, binnen twee uur waren we weer bij de auto.

En dan kom je thuis en dan zie je dat de computer weer eens in storing ligt. Dat gebeurt een beetje al te vaak, de laatste dagen. Zou het aan de computer liggen die der dagen zat is of is het de windows-xp-vervanger Mint die moeilijk doet?
Altijd maar weer vragen.

Pasen.

Wat een Pasen hebben we weer.
Ten eerste is het weer voor het eerst sinds dagen weer koud en nat.
Ten tweede hebben we de jaarlijkse paasmaaltijd weer achter de kiezen en
ten derde lopen de buurdames weer in de wei naast ons.

En dat is ieder jaar weer precies hetzelfde (op het weer na, misschien).

Ook heb ik vandaag vreselijk veel pech gehad en daarna ook nog weer vreselijk veel geluk.
Toen ik in de feestzaal mijn jas uit deed en mijn bril uit de jaszak wilde pakken was ik hem kwijt. Een behoorlijk dure bril zomaar verdwenen.
Zo duur dat ik meteen de moeite nam om het hele stuk terug naar huis te lopen om te kijken of ik hem onderweg verloren had. Geen bril te vinden.

Toen ik toch maar weer naar de feestzaal ging, deze keer met de fiets en mijn reservebril op de neus, zag ik halverwege midden op de weg die verloren bril liggen. Onbeschadigd ook nog. Blijkbaar zie ik met bril toch wat meer.

Groter geluk kan je toch niet ten deel vallen!

Escalier.

Zo heet zo'n handig ding in het frans. Wij zeggen er trap tegen en dat kan natuurlijk ook.

Ik vond dat we altijd veel te ver moesten omlopen als we bij de vijver willen kijken. Dat komt nog wel geregeld voor want daar is altijd van alles te zien.

En lenig van die hoge rampe af springen doen we ook niet zo makkelijk meer op onze niet meer zo jeugdige leeftijd.

Dus moest ik maar weer eens inventief aan de slag om ons het leven iets gemakkelijker te maken. En dat is gelukt, al zeg ik het zelf.

Aquaponics

Drie vliegen in een klap.
Het vijverwater wordt gefilterd door de planten, de planten groeien door de vissenmest en de vissen krijgen meer zuurstof.

Dat is de diepe gedachte hierachter.

De tijd zal uitwijzen hoe het gaat.

Strijd.

Het leven is een strijd, in dit geval tegen de wilde konijnen.
Ze springen over het gaas dat ik om de DMM heb gemaakt en ze "bözt" (van bözzen=graven) grote gaten in de pas gezaaide vakken.
Dat vindt Diny niet leuk. Vandaar dat ik een drastische oplossing uitprobeer: een stroomdraad om de tuin.

Ik had nog altijd een schrikdraadapparaat uit het geitentijdperk liggen welke nu toch weer goed van pas komt. Dat zal ze leren (hoop ik).

Wat Diny wel leuk vindt is het klimrek voor de peultjes die ik ook nog voor haar gemaakt heb.

Zondagmiddagwandeling.

In tegenstelling tot andere zondagen heb ik mijn wandeling maar eens 's middags gelopen.
Het was niet zozeer mijn idee, maar Diny wilde eens wat anders en dat andere was dat ze ook wilde wandelen.

Geen probleem voor mij natuurlijk en zo kwam het dat we zo maar een uur of vier door een heel groot bos hebben gewandeld.
Niet eens zo heel ver hier vandaan, in de buurt van Lissac, waar ook het overbekende eucalyptusbos groeit.

Op de bovenste foto zie je mij bezig een eucalyptusboom te bewonderen, een heel aparte boom die in de winter zijn bladeren houd en in het voorjaar zijn schors verliest.

De beide andere foto's getuigen er van hoe ver het was. De rustpauzes kwamen goed van pas.

Waterbouw.

Wij, Nederlanders, zijn waterbouwkundige specialisten. Dat is in de hele wereld bekend.
Vandaar dat ik met een zuiveringsproject durf te beginnen. Dat moet ik toch ook kunnen, ook al kom ik oorspronkelijk van de hoge zandgrond.

Om te beginnen heb ik de oude badkuip ingegraven, welke moet dienen als filterbak voor het vijverwater.
Ik dacht het bad te kunnen vullen met gebakken kleikorrels die als filtermateriaal en als bodem voor de moerasplanten zouden moeten dienen. Maar een groot deel van die korrels blijven drijven, dus daar heb ik niet veel aan.
Nu moet ik op zoek naar lavastenen. Eens zien of dat beter gaat.

Als dit allemaal klaar is en goed werkt, sluit ik ook de afvoerleiding van douche en wasmachine er op aan. Dat water stroomt momenteel ergens bij de buren het weiland in. Dat kan ik beter benutten voor de vijver en het overtollige water gebruiken we dan voor het besproeien van de tuin.

En als dat dan ook goed werkt zou het ook nog kunnen zijn dat ik op de aquaponics tour ga. Een gesloten systeem opzetten voor viskweek en groenten telen.

Wordt ongetwijfeld vervolgd. Of niet, natuurlijk.

Ko Nijn.

Het wemelt momenteel van de wilde konijnen hier in de tuin en omstreken. Och, och, wat zijn ze schattig om te zien.

Zonet zag ik er zelfs één in de kippenren. Hoe zou die er in gekomen zijn en (belangrijker nog) hoe komt hij er weer uit? Als ik Diny zou vragen wat ik er mee moet, zal ze niet hardop zeggen maar misschien wel denken: draai hem zijn nek maar om.
Ze zitten namelijk ook in DMM te wroeten en te graven, ondanks het gaas wat ik er om heen gespannen heb. En dat is onacceptabel.

Het gaat te goed met de beestjes, tot een paar jaar geleden zag je ze hier nooit. Ze waren volledig uitgeroeid door enge ziektes. Maar om ze nu zelf te proberen uit te roeien door nekken om te draaien gaat zelfs mij te ver.

Voorjaar?

De kalender beweert van wel, het zou volop voorjaar moeten zijn. En misschien is het dat ook wel in het noorden van Fr en in NL.
Maar hier is het niet echt zo ver. De koude oosten wind blijft maar waaien en ook vandaag is het koud en nat.

En we willen zo graag aan de slag, Diny met haar makkelijke moestuin en ik met andere leuke dingen.

De fruitbomen bloeien evenwel volop. Hoewel ik wegens het te koude weer mijn twijfels heb over de bijtjes die ijverig van de ene bloem naar de andere zouden moeten vliegen.
Want het mag bekend zijn: zonder bijtjes geen vruchten.
Ik ben benieuwd.

Storm.

Een behoorlijk harde storm raasde zaterdag over Esplas en omstreken. De beruchte vent d'autan, een smerige oostenwind die een paar keer per jaar voorkomt.
Windsnelheden van meer dan 100 km per uur zouden zijn gemeten. En dat zal best zo zijn, want ik zag dat grote dikke bomen waren omgewaaid.

Dat vind ik op zich niet zo erg, dat is de kracht van de natuur die zijn loop moet hebben. Maar als die bomen dan ook nog op de bovengrondse telefoondraad valt waardoor wij dagen lang verstoken zijn van enig contact met de buitenwereld en daardoor (wat natuurlijk heel veel erger is) ook niet konden feesboeken, was de lol er voor ons af.

En ook de beschermkap voor DMM ging aan de rol met catastrofale gevolgen. Hij is kapot!