Oftewel le feu de st. Jean.
Ieder jaar omstreeks deze tijd vieren we weer dit van oorsprong heidense oogstfeest waar uiteraard na de kerstening een christelijk feest van gemaakt is. Slim, zo hoef je zo'n leuk feestje niet af te schaffen!
Wij vieren dit door het tot ons nemen van grote hoeveelheden brood met worst, brood met kaas en een ijsje. Dit kan overgoten worden met verschillende soorten al dan niet alcoholische dranken. Zelfs een biertap ontbrak dit jaar niet.
Sommige jaren is er wel eens een spektakel met muziek en dans. Dit jaar niet, zelfs niet op deze dag van de muziek die ook overal gevierd wordt. Dit jaar zal het wat sober zijn geweest wegens het recent overlijden van een bij leven belangrijk geweest zijnde dorpsgenoot.Omdat het op zo'n langste dag van het jaar lang duurt voor het donker wordt, duurde het ook lang voor het vuur werd opstoken, waardoor we alle gelegenheid hadden om de biertap goed aan te spreken.
En dat was te merken door de nonchalance waar mee werd omgegaan met de behoorlijk sterke zuidenwind. De grote brandhoutberg werd evengoed aangestoken waardoor de loeiende vlammen binnen de kortste keren de bovengrondse telefoonleiding hadden doorgesmolten. Ook zag ik met bezorgdheid de vonken richting de naastliggende boerderij waaien.
Blijkbaar was ik de enige die zich zorgen maakte. En terecht, want verder ging alles goed.
