We waren door Mitzi en Peter Paul uitgenodigd om deel te nemen aan een sinterklaasspel. Zo maar, voor de gezelligheid.
"Nee geen sinterklaas" vonden sommige andere genodigden, "te oudbollig en niet des frans". En om alle commotie te vermijden werd het dus, heel praktisch, een gezelligheidsspel genoemd. Waarna iedereen weer tevreden was.
Nu ben ik ook niet zo van dat sinterklaasgedoe, maar Diny had er voor de verandering wel zin in. Dus ik ook. Uiteindelijk was zij het die er het meeste werk aan had.
We mochten allemaal kadootjes en lekkere hapjes meebrengen en zodoende gingen we bepakt en bezakt richting Bajou waar een redelijk grote menigte al zat te wachten op de dingen die zouden gebeuren.Het bleek dat sinterklaas zich geen ene mallemoer aantrekt van meningen van nietgelovigen, als hij wil komen dat is hij er. En zo hoort het ook. Ook het welkomstwoord, wat door één van de gasten werd uitgesproken, had alles weg van een sinterklaasgedicht.
Het sinterklaasspel was er één van grote verwachtingen en diepe teleurstellingen. Door het toeval van de dobbelsteen en strenge spelregels wisselenden de kadoos razendsnel van hoopvolle eigenaars. Zo gewonnen, zo geronnen, zegt een spreekwoord.
Had ik tot diep in de middag nog geen enkel presentje kunnen scoren, ik ging later toch nog dolgelukkig met een redelijk gevulde tas naar huis.
Zo ben je al keuvelend, spelend, zuipend en vretend toch mooi weer een middag van de straat af.
Goed gedaan Mitzi en Peter Paul!!!!!!!
