Een kalme zondagmorgen in december, na al dat koude en natte weer is het buiten nu weer prettig toeven. Windstil, geen blad aan de boom dat beweegt. En zelfs een mager zonnetje laat zich boven de bergen zien.
Een ideaal weer voor een kleine rondwandeling door de omliggende prairies.Onderweg passeren we de kudde jonge koeien die al vanaf het voorjaar in het weiland naast ons lopen te grazen. Hoewel, dat grazen is wel voorbij, het gras groeit niet meer en ze moeten dus dagelijks bijgevoerd worden.
Iedere dag komen de kasteeljongens, zoals wij de eigenaren noemen, met een grote baal hooi welke ze langs de helling naar beneden laten afrollen.
De beesten zijn er al zo aan gewend dat ze de tractor al van verre aan horen komen en al loeiend naar het hek lopen om ze welkom te heten.Anka is de beste maatjes met die koeien, zo nu en dan probeert zij ze de kop gek te maken door al blaffend om hun heen te draaien, maar de koeien trappen er niet in. Ze beschouwen haar als een komische noot in hun eentonige leven.
En Anka is, na enig aandringen, best bereid om even braaf te poseren zodat ik een mooi rustiek landelijk plaatje voor dit blog kan maken.
