Er zit een spijker in mijn band, au, au.

(Of hoe was dat liedje ook al weer).

Zo zit je lekker te genieten van het mooie weer, het fijne gezelschap en het lekkere eten en zo zit je met het probleem van een lekke band.

En een reserveband is natuurlijk nergens te bekennen. Gelukkig is de auto voorzien van een compressortje en Diny lost het probleem dus soepel, maar helaas wel tijdelijk op.

Voor definitieve reparatie moest er natuurlijk wel een bezoek aan een garage volgen. Komt ze daar bij die autoboer, zegtie dat ze maandag maar weer terug moet komen wegens geen tijd.
Nou, dat zoek ik morgen wel een andere garage die het wel wil doen.
Weer een klant kwijt!

Koper.

We liepen laatst dus op die rommelmarkt in Lezat sur Léze rond te struinen. Ik zag daar onder andere een prachtig opgepoetste en blinkende koperen ketel. Wel mooi om te zien en zelfs wel om te hebben. Nu zal ik zo'n pot nooit kopen natuurlijk!

Thuis gekomen maak ik even een rondje door de tuin en mijn oog valt op een vieze groen uitgeslagen ketel die daar in een verloren hoekje staat.
Verrek ja, ik heb zelf zo'n ding. Die hoorde ooit bij de inboedel van Chicane, ons vorig huis, en ik heb hem ook nog meegenomen na de verkoop.

Dat wordt heftig schuren en poetsen. Ooit zal hij net zo glimmen als die pot op de markt. Tenminste als ik dat leuk blijf vinden.

Kalfjesbel.

"De kat de bel aanbinden" is een gezegde.
Wij willen dit vraagstuk ietwat veranderen door te vragen "wie zal het kalf de bel afbinden?"

Een paar weken geleden zagen en hoorden we ineens twee al redelijk grote kalveren in het weiland achter ons huis lopen. Dat horen kwam door een liefelijk klingelend belletje dat één van die beesten om haar nek droeg. Ze liepen aan de de kant van het huis, de wegkant, waar we niet vaak zitten tenzij het erg warm is. Dus, wat geeft het!

Maar die kalfjes zagen in het weiland voor ons huis een kudde andere koetjes lopen en voor de gezelligheid braken ze uit hun weiland en voegden zich in die andere kudde.
Leuk toch? Ja erg leuk!

Die klotebeesten zijn de hele nacht in beweging, zo is onze ervaring. En door die beweging klingelt ook de godganselijke nacht die rotbel.
Omdat we proberen te slapen in een slaapkamer met een raam dat uitzicht geeft op dat weiland en we ook nog dat raam wagenwijd open hebben, horen we steeds dat doordringende en eentonige geklingel. En dat blijkt ontzettend irritant te zijn!

Nu moet ik op zoek naar de, mij nog onbekende, eigenaar om beleefd te vragen of hij misschien bereid is om te proberen dat kalf  te vangen en, als dat lukt, het te ontdoen van die bel.
Uiteindelijk zijn we hier niet in Zwitserland.

Koffiedrinken.

Dat krijg je er van als je maar zo onverwacht ergens gaat koffiedrinken na het brocante bezoek.
Dan loop je kans dat je wordt meegesleept naar de ezelweide om naar een bijna kapot hek te kijken.

En dan volgt de onvermijdelijke onbescheiden vraag: kun en wil jij dat repareren?
Nou ja, repareren? Vervangen dus.
Mijn antwoord was zoals gewoonlijk: ja dat kan ik vast wel en ja dat wil ik ook vast wel.

Vandaag op pad geweest naar meneer bricolage om geschikt materiaal te zoeken. Dat was er wel, maar het was me niet naar de zin. Bij het wegrijden bij die winkel zag ik op de hoek van de parkeerplaats een stapel palletten liggen, die daar gedeponeerd worden om meegenomen te worden door de geliefde klanten.

Meteen zag ik het basis hekmateriaal voor mijn geestesoog en promoveerde me zelf tot geliefde klant. De kofferbak van mijn kleine prutautootje was net groot genoeg om er twee palletten in te proppen.
Anka heeft er zo te zien geen hoge pet van op. Maar met een beetje goede wil en een hoop geluk komt het vast wel helemaal goed.

Ongedierte.

Anka kan er niet tegen op werken, het is bijna te veel
Neem nou eergisteren: vier slangen heeft zij op één dag verlost van dit aardse leven. 2 Slangen van ruim een meter lang en twee kleintjes van 20 centimeter.

En vandaag is ze de hele dag bezig om in de berm een konijnenhol uit te graven. Zo nu en dan verdwijnt ze tot aan de staart in dat gat. En toch zitten de jonge konijntjes, die er ongetwijfeld in verborgen liggen, nog dieper.
Als het haar echt te veel wordt gaat ze er geduldig bij liggen wachten tot de konijntjes uit zich zelf naar buiten komen. Ze kijkt ze als het ware naar buiten.  Maar dat schiet nog niet echt op, ze kijken wel uit!.

En dan ongedierte nummero 3, de muis. Een nuisible waar zelfs Anka haar neus voor ophaalt. Ze zullen wel te erg stinken.

Ik heb heb poosje geleden heel inventief en slim een automatische en vooral muisvrije kippenvoerbak in elkander geknutseld. Een bak met een looplank en een hefboomstelsel. En dat werkt best goed.
Dat moest ook wel, want de muizen snoepten meer van de legkorrels als de kippen en dat gun ik ze niet. Ze eten het niet alleen maar ze verknoeien nog veel meer.

Maar wie schetst mijn ergernis toen ik zag dat ze ook al weer een toegang tot die muisvrije voerbak geknaagd hadden. Is er dan niets heilig voor die beesten?
Ik heb de muizengaten af moeten dekken met stukjes blik. Daar komen ze toch niet door heen?

Eén zwaluw...

....maakt nog geen zomer, zo relativeren we in het voorjaar.

Maar 14 zwaluwen op de telefoondraden maken wel herfst. Ook al is de lucht strakblauw en de temperatuur best wel agreable, ze verzamelen zich al om klaar te zijn voor de grote oversteek naar Afrika die binnenkort zal plaatsvinden. Waarbij ze zich door geen enkele grens laten tegen houden. Zij ook niet!

Ze vliegen hier rond en bouwen spiermassa op door het verslinden van ontelbare muggen. Dat is dan wel weer  mooi van die vogeltjes.

En dan zie je ook nog overal de uitgebloeide zonnebloemen die de zwarte zaadkoppen laten hangen. Het mooie is daar al lang van af, van mij mogen de boeren ze afmaaien.

A star is born.

In de bijgaande youtube video zingt Marcel zijn eigen vertolking van de bekende song

Everybody's gotta learn sometime.

https://www.youtube.com/watch?v=FLWR7AktpCQ&feature=youtu.be

Zuivering deel 3

Zo, dat is ook weer (bijna) klaar. Het afvalwater van de douche en wasmachine wordt opgevangen en stroomt door diverse bakken alvorens glashelder in de vijver te klateren.
Alleen de kleikorrels weigeren naar de bodem te zakken, wat wel mijn bedoeling was. Misschien als ze zich volgezogen hebben met water dat het dan nog goed komt.

En in tussentijd mag dat zelfde water enkele kweekbakken vochtig houden. De bloemkolen en nog iets anders dat ik er gezaaid heb zijn binnen 2 dagen al aan het ontkiemen.
Dat beloofd wat.