maandag 7 september 2015

Ongedierte.


Anka kan er niet tegen op werken, het is bijna te veel
Neem nou eergisteren: vier slangen heeft zij op één dag verlost van dit aardse leven. 2 Slangen van ruim een meter lang en twee kleintjes van 20 centimeter.

En vandaag is ze de hele dag bezig om in de berm een konijnenhol uit te graven. Zo nu en dan verdwijnt ze tot aan de staart in dat gat. En toch zitten de jonge konijntjes, die er ongetwijfeld in verborgen liggen, nog dieper.
Als het haar echt te veel wordt gaat ze er geduldig bij liggen wachten tot de konijntjes uit zich zelf naar buiten komen. Ze kijkt ze als het ware naar buiten.  Maar dat schiet nog niet echt op, ze kijken wel uit!.

En dan ongedierte nummero 3, de muis. Een nuisible waar zelfs Anka haar neus voor ophaalt. Ze zullen wel te erg stinken.

Ik heb heb poosje geleden heel inventief en slim een automatische en vooral muisvrije kippenvoerbak in elkander geknutseld. Een bak met een looplank en een hefboomstelsel. En dat werkt best goed.
Dat moest ook wel, want de muizen snoepten meer van de legkorrels als de kippen en dat gun ik ze niet. Ze eten het niet alleen maar ze verknoeien nog veel meer.

Maar wie schetst mijn ergernis toen ik zag dat ze ook al weer een toegang tot die muisvrije voerbak geknaagd hadden. Is er dan niets heilig voor die beesten?
Ik heb de muizengaten af moeten dekken met stukjes blik. Daar komen ze toch niet door heen?