Stormschade.

Vandaag heb ik eindelijk eens durven kijken in ons bosje nabij ons vorige huis. Daar was de ministorm van laatst precies over heen getrokken en ik was benieuwd hoeveel bomen het loodje gelegd zouden hebben.
En dat viel mee, of tegen natuurlijk. Dat is maar hoe je het bekijkt. Er liggen enkele beste eiken tegen de vlakte. Dat geeft weer een hoop brandhout in de toekomst.

En een hoop arbeid, natuurlijk. Je zou je toch de haren uit het hoofd trekken van wanhoop en sjagrijn. Dat doe ik maar beter niet want ik heb er al zo weinig.

Carla Bayle

Ik zag in de krant dat in Carla Bayle, een naburig en beroemd toeristen/kunstenaarsdorp met zelfs nog nederlandse contacten, een uitgebreide kunst tentoonstelling aan de gang was. Dat wilde ik zien en heb daarom direct Sylvie en Marcel opgepord om daar samen met mij naar toe te gaan. En ja, dat wilden ze wel.

Er was heel erg veel meer kunst bij elkaar gesleept dan ik ooit van mijn leven gezien heb. Variërend van erg mooi, beetje mooi, mooi, minder mooi en zelfs was er kunst te zien die ik helemaal niet mooi vond. Dit is natuurlijk afhankelijk van de smaak.

Wat ik daar ook heb opgestoken is dat de beeldjes die ik zelf zo nu en dan in elkaar knutsel, daar helemaal niet uit de toon zouden vallen. In welke categorie op de mooi schaal die dan zouden moeten vallen is dan wel weer afhankelijk van de toeschouwer.
Zo krijg ik het idee dat ik zelf ook een beetje een kunstenaar ben. Het moet toch niet gekker worden !

Zomerse taferelen.

Het is warm tot zeer warm, de laatste dagen. Het mag volgens deskundigen geen hittegolf heten omdat de nachten (gelukkig) niet warm genoeg zijn. 

Maar warm of niet warm, een barbecue is altijd lekker en gezellig. En ook naar de honden heb je geen omkijken, die blijven heel dichtbij liggen in de hoop dat er enige kruimeltjens op de grond vallen. Wat dan ook zeker zal gebeuren.

De overtollige haantjes komen het gebeuren ook even van dichtbij bekijken, nog niet wetende dat zij de volgende keer aan de beurt zijn om geroosterd te worden. Ik heb ze het ook nog maar niet verteld. Dat zou zielig zijn.

Smeerpijp..

Hoe smoorheet het ook is momenteel, een mens moet toch voorbereid zijn op de winter die onvermijdelijk weer een keer komt. In dit geval moest (zoals ieder jaar) de afvoerpijp van de kachel het ontgelden. Het is geen groot werk, maar omdat er hulp in de buurt is wilde ik dat niet langer uitstellen. Op de foto zijn we druk bezig om een roetvolle pijp schoon te raggen.

De afvoer door het dak was niet erg smerig, maar de pijp van de kachel naar die dakdoorvoer zat behoorlijk vol met roet. Dat krijg je als je niet alleen maar mooi droog eikenhout stookt, maar ook die gratis gekregen dennenhouttroep.
Je mag een gegeven paard niet......

Druilerig.

Op een druilerige zaterdagmorgen (ja echt, het regent een beetje en ik vind het voor het eerst sinds weken weer eens te koud voor de korte broek) wordt ik op weg naar de kruidenier en de boerenbond in Saverdun opgehouden door de eerder genoemde telecom werkers.
Werken in de regen en ook nog op zaterdagmorgen, dat moet een zichzelf respecterend Frans werkman toch niet willen, zou je zo zeggen. Dat de vakbond daar mee akkoord gaat !

Maar ze waren ook absoluut niet van plan om netjes aan de kant te gaan om me door te laten. "Jij had toch zo'n haast met die glasvezelkabel"? hoorde ik ze denken. Eerst toen de draad degelijk aan de paal gespijkerd was maakten ze plaats zodat ik de verlangde boodschappen kon doen.

Ja, we maken hier wat mee !

Lijntje.

Er wordt lijn getrokken! Dat is over het algemeen niet zo goed, maar in dit geval wordt ik blij.
Want ik zag vandaag in de verte enkele otootjes staan welke ongetwijfeld eigendom zijn van een telefoonkabelbedrijf.

En toen ik er naar toe slofte om mijn nieuwsgierigheid te bevredigen, bleek dat ze bezig waren om een reeds lang verwachte glasvezelkabel aan de palen te spijkeren. En ja, en dat is bedoeld ter verbetering van onze internetverbinding, volgens een kabelmeneer die ik er naar vroeg.

En dat zou potdorie ook tijd worden!!!!! De internetsnelheid varieert tegenwoordig van 0 tot een klein beetje en dat veroorzaakt een hoop frustratie en stres bij ons. En dat moet eigenlijk niet op onze leeftijd, toch?
Over een maand of zo zal het leed geleden moeten zijn. Werkelijk waar? Eerst zien dan geloven!

Oogst

In tegenstelling tot wat we horen en zien uit noordelijker gelegen landen is het hier nog steeds mooi en zonnig kortebroekenweer. In ieder geval hoeft hier de kachel nog niet aan met 25 graden. Maar ja, daarvoor hebben we dan ook huis en haard verkocht en het geliefde vaderland verlaten.
Vanwege het mooie weer!!!!

Maar het was niets steeds mooi weer, ik heb eerder al geschreven hoe een kort noodweer met hagelstenen hier heeft huisgehouden. En daar plukken we nu nog de zure vruchten van. Letterlijk en figuurlijk!
We zijn nu in de pruimentijd (ja echt waar) en het wordt hoog tijd om die heerlijkheden te plukken. Ware het niet dat ze beschadigd zijn door die hagelstenen en dus vatbaar zijn voor rotte plekken en insectenbeten. Zodat ze eigenlijk niet te pruimen zijn.
Gelukkig heeft Diny een prachtige en vooral goede blender. Alle fruit dat daar in gaat, of het nu gebutst en half verrot is, het komt er uit als een smakelijke en gezonde drank.

Colletjes.

De klimkampioen wordt door zijn trotse dochter op de foto gezet. 

Deze zondag hebben we onledig doorgebracht als volger/bewonderaar van onze meest sportieve neef. Hij wenste enige colletjes te bedwingen op de fiets. Of we maar even mee wilden gaan om de weg te wijzen.
Aangezien we op zo'n zonnige zondag toch niets beters te doen hebben, deden we dat maar al te graag.

Zo beklommen we samen de col du Port, hij op de fiets en wij comfortabel in de camper.
Alsof dat nog niet genoeg was en omdat die toch in de buurt ligt, moest ook nog de beklimming van de col d'Agnes er achter aan geknoopt worden. Vooruit dan maar, de zondag is nu toch al kapot. Dat kan er ook nog wel bij.

Een grote schare bewonderaars op de bergpas.

Koeling.

En ja hoor, er moest een nieuwe koelkast besteld worden. We hebben zitten mieren en massen om die oude weer aan de gang te krijgen, maar er was geen land meer mee te bezeilen. Hij is gewoon kapot!

Wilco heeft een nieuwe besteld bij zijn Nederlandse hofleverancier van camperonderdelen die er nog net één in voorraad had. Ik heb er ook maar net één nodig, dus dat kwam goed uit. En de levertijd? Ja dat is dus maar afwachten. Het liep uit op ongeveer drie weken, wat ook weer niet erg was omdat we geen reisplannen hadden.

En de inbouw liep gesmeerd, alles paste precies. Alleen, om de gasbrander aan de gang te krijgen had ik al mijn bijna weggezakte gastoestel-reparatie-deskundigheid hard nodig.

Er was iets verbogen, zodat (even uitleg voor de vakgenoten) de ionisatiepen contact maakte met de massa zodra de brander even had gebrand. En dan is het gebeurd met de koopman. 

Ja, dat vind je toch nooit als doehetzelver, daar moet je echt verstand van hebben (gehad).

Zo zie je maar weer dat je in iedere levensfase wel wat nuttigs oppakt. 

Dat is de les van deze week.