Herfstkarwei.

Ja, het is me wat met die herfst: je blijft er over schrijven! 

Gisteren heb ik nog zitten opscheppen tegen mijn broer, die belangstellend belde om te horen hoe het met me ging, dat het me te warm was in de zon en dat ik de schaduw moest opzoeken voor dat ik verder kon praten met hem.

En vandaag was het brandhoutdag. Want een groot nadeel van de herfst is natuurlijk de daling van de temperatuur. Dit heeft me genoodzaakt om weer een voorraadje brandhout klaar te leggen bij de voordeur zodat we niet door nacht en ontij naar buiten hoeven als we de kachel moeten bij vullen.

Maar als ik aan mijn houtvoorraad zit te trekken moet er ook weer gezorgd worden voor aanvoer van vers hout uit het bos. Ik heb graag voldoende hout in voorraad voor een wintertje of twee.

In het bos liggen, zoals ik al eerder geschreven heb, een aantal omgewaaide bomen. Die vragen er om om opgeruimd en aan stukken gezaagd te worden, mede omdat ze ook een behoorlijk stuk van de aangrenzende landbouwgrond in beslag nemen. De dienstdoende boer moest er met een grote boog om heen ploegen.

Dus zijn we beiden te samen naar het bos getrokken om de nodige werkzaamheden te verrichten, ik heb een beetje rondgezwaaid met de kettingzaag en Diny deed haar best om de gezaagde stukken op de kar te leggen.