De korenmolen van de Slangenburg stond vorige week in rouwstand. De bovenste wiek is dan net even voorbij de hoogste stand gezet en de bovenkruier stond richting Goorstraat gedraaid.
En dat was omdat Wim Anneveldt was overleden. Hij was, behalve mijn zwager, een levenslange inwoner van genoemde buurtschap.
Het was ook de reden dat we even heen en weer Nederland gereden zijn. Bij zo'n gebeurtenis wil je even bij de familie zijn, in dit geval bij Mieke, de zus van Diny en bij haar (klein)kinderen.
Een andere goede gewoonte is dat de rouwauto, met daarin het lichaam van de overledene, op weg naar het kerkhof even stil houdt voor het huis waar hij woonde. Ook de dragers, buurtgenoten, staan een moment stil met het gezicht naar het huis Dit als een laatste afscheid.
Zo gaat dat als een Slangenburger is overleden. In deze Achterhoekse streken worden oude tradities nog volop in ere gehouden.
