Nieuwbouw.

Zo nu en dan bekruipt mij het niet te negeren gevoel dat er weer eens iets moet gebeuren. Dat de handjes moeten wapperen, een hokje timmeren of zo. Maar ik heb hokjes genoeg en dus heb ik besloten om de kippetjes maar een extra uitloop te geven. Dan kan ik wisselen waardoor het platgetrapte deel weer op adem kan komen en opnieuw kan begroeien. Dat vinden kipjes fijn en ik heb ruimte genoeg!

Gezien de bekende gevaren die ze lopen moet het wel een degelijke ren worden waar de roofdieren-of vogels niet in kunnen breken.
Om het gaas degelijk vosvrij in de grond vast te maken had ik bedacht dat met tentharingen te doen. Maar hoe kom je aan 50 tentharingen in een dorp waar geen tent te koop is? Niet dus.
Dan moet ik ze zelf maar weer gaan maken van stukjes ijzer. Alles moet je hier zelf doen.

Maar omdat ik dus toch in Pamiers was heb ik meneer Peet maar weer eens opgezocht. Dat moet zo nu en dan om de wereldproblemen goed door te nemen.
Daar kreeg ik voor het eerst van mijn leven een blikje alcoholvrij (je doet soms wat als je nog rijden moet) Heinekenbier te drinken. Het zal ook de laatste keer zijn, gaddarre wat vies! Er staat  een grote 0 op het blikje, nou dat klopt wel. "C'est nul" zegt de Fransman, dus echt slecht.

Gelukkig had hij als compensatie ook nog een flesje alcoholvrije Kronenburg in de aanbieding. En dat is goed te drinken!
En verder mocht ik daar ook nog praten met een bloedmooie aanstaande professor die binnenkort voor enkele jaren naar Oostenrijk vertrekt om belangrijk wetenschappelijk onderzoek te verrichten.  Ik werd bijgepraat over onderwerpen waar ik niks van begreep. Maar dat kan al gauw.

Je maakt soms heel wat mee op een dag.

Tand des tijds.

Dat de tand des tijds altijd maar weer bezig is om te knabbelen aan alles wat bestaat kun je goed zien aan dit ruiterbeeldje dat ik eind 2014 in elkaar heb geknutseld.
Dit staat nu al die jaren zonder enig conserveringsmiddel, blootgesteld aan weer en wind, bij ons op het terras.
En je ziet het beeldje zienderogen veranderen, het hout verkleurt, het gaat scheuren en schilferen. Als dat zo doorgaat wordt het weer wat het was.....brandhout.

Maar....mooi oud is niet lelijk.

Selfie in mijn jonge jaren.

Geitig.

Wat dit moet voorstellen?

Kijk maar weer eens op beeldenstorm

Hop.

Hop? Wat hop? Hoezo hop?

Kijk maar op beeldenstorm

Vogeltjes en stripboek

Vandaag heb ik weer van alles meegemaakt. 

Ten eerste heb ik voor het eerst sinds jaren weer eens een vogeltentoonstelling bezocht in le Tour du Crieu. Waar dat is? Zoek dat maar op!

Het is altijd weer mooi om de honderden verschillende soorten parkietjes en andere fluitertjes te zien. Ik zou bijna in de verleiding komen om weer een stel vogels aan te schaffen. Maar dan moet ik eerst weer aan het timmeren om een volière te maken.

En dat zo'n tentoonstelling niet zonder risico is laat de foto zien. Ik hou bijna geen vinger over door het geknabbel van de veelkleurige vingerbijter, zoals die parkiet in de volksmond heet.

Al met al is het een leuke tentoonstelling.

En bij thuiskomst ligt er het langverwachte stripboek Fifike op mij te wachten, ons toegestuurd door onze liefhebbende en kunstzinnige zoon. Het ziet er erg goed uit!

Dat wordt leuk! 

Voor de Nederlanders is het spijtig dat het voorlopig alleen in het Frans te koop is.

Kippencamper, het vervolg.

Wat, is het nu al klaar????

Het lijkt natuurlijk net of ik dit ontzettend snel gedaan heb, maar ik werkelijkheid is er bijna een week over hen gegaan. Al dat passen, meten, zagen, timmeren, schuren, verven en nadenken neemt nogal wat tijd. Gelukkig heb ik daar de laatste tijd geen gebrek aan.

Maar zoals je ziet is de kip caravan inmiddels in gebruik genomen. Drie Ardenner krielkipjes mogen daar voorlopig naar hartenlust krabben en pikken. Zodat we binnenkort  weer kunnen genieten van de verse eitjes.
Hopelijk is het stevig genoeg om de vos buiten te houden.

Aan belangstelling hebben de kipjes geen gebrek.

kippencamper.

Zoals bekend hebben we hier grote problemen om de kippen in leven te houden. Vossen, roofvogels, ziekte, je kunt het zo gek niet bedenken of het zit ons dwars. Dus houden we de resterende kudde veilig onder en achter het gaas.
Maar we hebben zo'n mooie groot weiland waar ze zouden moeten rondscharrelen. Zonde van de ruimte die niet benut wordt. En zonde van de niet benutte vitamientjes die ze daar kunnen op pikken in de vorm van piertjes en miertjes.

Dus heb ik besloten dat er een verplaatsbaar kippenhok moet komen die ik dagelijks of wekelijks ofwel regelmatig op een vers stukje gras kan zetten. Een camper voor de kippen, dus eigenlijk, zogezegd. Dat zullen ze fijn vinden.

Ik had nog een paar oude wielen van een heel oude ploegdrager ergens onder de struiken liggen, die komen nu eindelijk uitstekend van pas. Wie wat bewaart die heeft wat. Een balkje er tussen bevestigd met een paar oude verroeste bouten et voila, het onderstel is klaar. En een daar op passend hokje heb ik ook nog wel.
Dat kost me in elk geval al geen centen.

Wordt vast vervolgd!