Deze titel klinkt wel een beetje Latijns, geloof ik. Verder slaat het volgens mij nergens op, maar het heeft te maken met de hiernavolgende historie.
Ik had een vuiltje in mijn oog dat vervelend prikte en er niet uit wilde. Dus dacht ik even naar de huisarts te gaan om dat oog schoon te spuiten. Maar niks hoor, de huisartsvervangende jongedame durfde dat niet aan, schreef een recept uit voor oogdruppels en zalf en verwees me door naar de oogarts.
Ze maakte nog wel voor mij een afspraak, dat wel. Maar helaas belde ze naar het CHIVA, het Centre hospitalier du val d'Ariége. Waar die I voor staat weet ik ook niet. Maar ik ben niet zo gecharmeerd van dat ziekenhuis, hoewel ik er gelukkig niet vaak kom. Goed dat het er is, maar dat is het dan ook wel.
Daar een paar dagen later aangekomen, vertelde de dienstdoende dame aan de balie dat ik hartelijk welkom was maar dat het wel een kwartiertje kon uitlopen, want één van de artsen had een spoedoperatie. Kan gebeuren, toch?
Dus had ik volgens haar nog wel even tijd om beneden in het restaurant een kopje koffie te drinken.
Ja die tijd had ik. Ik had zelfs wel tijd voor 50 koppen koffie als ik gewild had, want ruim een uur later zat ik nog in de wachtkamer te wachten. Het werd steeds drukker en er werd maar sporadisch iemand opgeroepen. Er zat zogezegd geen schot in.
Na dat uur had ik meer dan genoeg van het gezelschap snotterende en hoestende mensen dat veel te dicht naast me zat. Een levensgevaarlijke omgeving, zo'n ziekenhuis. Wegwezen dus. Ik ben gekke henkie niet!
Die oogdruppels moeten het verder maar opknappen.
Maar ik had bij de huisarts ook geklaagd over schouderpijn en dus moesten er ook nog röntgenfoto's worden gemaakt. Uiteraard op een andere dag en bij een ander instituut. Gelukkig wel, want bij dat centre de radiologie, zoals dat hier heet, liep alles van een leien dakje. Precies op de afgesproken tijd werd ik opgeroepen om op de foto te komen. En na een stief kwartiertje werden mij de resultaten overhandigd. Het kan dus wel.
Alleen had ik stom genoeg bij het afspraak maken niet gerept over de échographie welke ook moet gebeuren. Daar moet ik dus nog weer voor terug komen.
Maar ik kreeg een stel mooie foto's mee om aan de huisarts te laten zien. Ik sta er mooi op, al zeg ik het zelf.
De verklarende tekst zou ik echter zelfs nog niet begrijpen als het in het Nederlands stond geschreven, maar het lijkt er op dat het een arthrose probleem is.
Ik leest tenminste iets over kalkafzettingen en dergelijke. En daar zal vast wel niets tegen te doen zijn. En dan blijft het pijn lijden tot in lengte van dagen, vooral tijdens het beeldjeshouwen.
Wat een circus!
