Zoals gewoonlijk ieder jaar zijn we weer naar de nieuwjaarsbijeenkomst van onze geliefde gemeente geweest om de beste wensen uit te delen en te ontvangen.
Dat is altijd nog een hele klus want de plaatselijke gewoonte wil dat alle vrouwen dan gekust worden, van heel jong tot heel oud. Voor Diny is het nog veel zwaarder, zij moet dus alle vrouwen én ook nog alle mannen kussen. Verschil moet er zijn!
Als die ceremonie achter de rug is kunnen we aan de slag met de hapjes en de drankjes.
Tijdens één van de borrelpraatjes werd mij plotseling verteld dat er nog een stel Nederlanders in de zaal was. Ik had ze nog niet opgemerkt, hoewel ik ze wel eens ooit ergens eerder gezien heb. Niet echt bekenden, dus. Dat is niet vreemd, want het stikt hier in de Ariége van de Nederlanders die we niet kennen.
Maar nog veel erger was dat men mij, zonder enige verdoving, vertelde dat deze Nederlanders een stuk grond gekocht hadden van onze achter-overbuurman de burgemeester. En dat ze daar een huis gaan bouwen. OEI, is dat schrikken!!!! Dat komt wel heel erg dichtbij.
Gelukkig is dat stuk grond wel zo veel hoger gelegen dan het onze dat wij het huis vermoedelijk nauwelijks zullen zien en dat we ook geen inkijk zullen hebben.
