Belevenissen

Ja, we maken wat mee hier op het Franse platteland.

Ten eerste is het de laatste dagen loeiend druk op het weggetje langs ons huis. Er is een omleiding omdat het dorpje Brie is afgesloten wegens werkzaamheden.
En dat is vooral soms spannend op het stukje weg bij ons langs. Het is daar erg smal en er is een flauwe bocht. Net genoeg om niet te kunnen zien of er wat aan komt van de andere kant.
Regelmatig moet er iemand volop in de remmen om een botsing te voorkomen. Want elkaar passeren is niet mogelijk, altijd moet er één een eindje achteruit rijden.

Wij zitten geduldig buiten op het bankje te wachten tot de eerste auto naar beneden komt donderen en bij ons op de stoep valt.
Volgens zeggen is dat ooit één keer eerder gebeurt; een non met een lelijk eendje verloor de macht over het stuur en kwam in de tuin terecht. Ik weet niet of het echt waar is.

De vuilnisophaaldienst heeft korte metten gemaakt met de grote gezamenlijke containers die overal op de straathoeken voor iedereen ter beschikking stonden stonden.
Ieder huis heeft nu een eigen klein containertje waarin hij of zij zijn of haar vuilnis één keer per twee weken mag aanbieden.
De diepe gedachte er achter is dat men zo hopelijk minder vuilnis te verwerken krijgt. Mijn gedachte is dat er vermoedelijk meer zwerfvuil te zien zal zijn.
Ook gaat het sombere gerucht dat in de toekomst betaald zal moeten worden per gewicht.

Mij lijkt het geldverspilling, de oude containers moeten afgevoerd worden en duizenden nieuwe containers zijn aangekocht.
Daar zal vast een industriële lobby achter gezeten hebben.

Deze nieuwe containers moesten deze maand opgehaald worden in Pamiers. Gelukkig was buurman Willie zo attent om er ook één voor ons mee te nemen. Anders had ik raar staan kijken, want ik wist niets van de deze wijziging. Ik heb weer eens niet goed opgelet.







Er is weer een bestelling binnengekomen voor een aantal Fifike beeldjes. En omdat ik zo nu en dan best wel wat tijd over heb, ben ik maar weer aan de slag gegaan.

Fifike's in aanbouw.

De beeldenplank raakt overvol, de rest moet inschikken.

Nu zelfs verkrijgbaar in drie verschillende maten: klein, kleiner, kleinst.
Deze zitten nog strak in de plamuur, maar alles komt goed.
Op de achtergrond rommelt een hevige onweersbui.

Om een kale buitendeur een beetje op te fleuren heb ik er een zelfgemaakte versiering op gespijkerd. Het oog wil ook wat, tenslotte.
Diny vindt het mooi en dat is het belangrijkste!