Kunstig.

Ik vind zelf dat ik zo nu en dan wel eens leuke dingen maak, maar daarmee ben ik niet de enige in de familie.
Mijn broer Jan die kan er ook wat van. Deze aquarel van het kasteel Slangenburg, die we samen met nog een ander schilderij meekregen, mag ook gezien worden.
Ikzelf heb ook wel eens geprobeerd iets kunstzinnigs te doen met waterverf, maar met die resultaten zal ik dit blog niet gaan vervuilen. Beter van niet.

En verder ben ik natuurlijk tussen alle andere drukke werkzaamheden door ijverig bezig om een soort van wipwatermolen in elkaar te knutselen. Het begin van een onderstel is in de maak.
Ook bij dit project geldt weer dat er behoorlijk diep moet worden nagedacht hoe ik een en ander in elkaar moet zetten. Rechte en haakse hoeken is makkelijk te doen, maar bij dit onderstel is alles schots en scheef. Dat vergt denkwerk, rekenwerk en tekenwerk. En handwerk natuurlijk.
Ga er maar aan staan, dus !

Herfst.

"Herfst, herfst, wat heb je te koop?
1000 kilo bladeren op een hoop."
Zo klinken de eerste regels van een kleuterschoolliedje van lang geleden, waar Marcel ooit al zingend mee thuis kwam.

Nu is 1000 kilo blad wel heel erg veel, maar ook met minder  heb je al veel werk. Maar dat geeft niet, blad harken in de dichte mist heeft ook wel wat. In ieder geval is het dan doodstil. Op een enkel hanengekraai na.
Over hanen gesproken, de kippen doen ook nog steeds erg hun best. Ze blijven maar eitjes leggen ook al korten de dagen veel te snel.
Eén kip neemt het woord eitje een beetje te serieus, die vond het formaat duivenei blijkbaar meer dan genoeg. Ik ben het daar niet mee eens.

Waar ik het wel mee eens was, is de rekening die ik kreeg van de tandarts nadat hij bijna een uur lang bezig was geweest om een kapotte kies te repareren. Ik mocht daarvoor de lieve som betalen van 48 euro. Ik heb de indruk dat dit niet geweldig duur was. Of toch wel?
In elk geval een stuk goedkoper dan de kroon die hij me eerst wilde aansmeren. Want daar wil de zorgverzekering maar een minimaal bedrag aan bijdragen.

Molen virus.

Bestaat dat, een molenvirus? Kun je daar echt mee besmet raken? En is daar een medicijn tegen?

Ik kreeg het in mijn bolle hoofd om nog maar weer eens een molen na te bouwen. Een wipwatermolen, welteverstaan.
Een mens mag zo nu en dan wel eens wat geks doen, toch?

Na lang en aandachtig zoeken op het wereldwijdeweb vond ik natuurlijk de nodige gegevens. Zelfs een redelijke bouw tekening.
En bij de bouwmarkt kocht ik de afvalaanbieding van een aantal latten in vele soorten en maten. Voor weinig geld bouw ik dan een complete molen.

Wat er wipperig aan die watermolen is weet ik ook niet, maar het heet nu eenmaal zo.

zoiets dus.

Roep'n op de moos?

Nou nee, niet op de moos, maar wel rupsen op de bloemkoolplanten. 

En daar zijn ze ook strontvervelend. Ze vreten alle kooltjes op en maken het veel te grof. Net als dat klein klein kleutertje uit dat versje. Ik weet niet of het nakomelingen zijn van die koolwitjes die ik om de kolen zag cirkelen. het zou zo maar kunnen. 

Maar ik heb zeker 15 rupsjesnooitgenoeg van de kolen afgeplukt en (ik durf het bijna niet te schrijven) in een bakje water verzopen tot de dood er op volgde.

En alsof dat nog niet genoeg ellende is, ik zag ook nog enkele koolwantsen rondstruinen op die kolen. Mooie kevertjes, daar niet van, maar ook die vreten aan de koolbladeren. En dat mag niet!

Weer/klimaat

Of het klimaat verandert kan ik niet zo beoordelen, maar het weer is wel veranderd.
Was het gisteren nog smoorheet, vannacht regende het pijpenstelen. Er viel hier zo'n 50 millimeter water.
Niet dat dit zoveel helpt, de grond is nog maar tot een paar centimeter diepte vochtig. Maar het zal wel goed komen.

Hier is het vaak een stuk minder heftig als in de naastliggende departementen. In de Aude bijvoorbeeld ging het weer eens (on)behoorlijk te keer, hevige regenval en ondergelopen straten. Op sommige plaatsen viel bijna 300 millimeter in één nacht.
En dat is veel, heel veel. Met tot nu toe minstens 11 doden tot gevolg!

Ik denk dat wij hier enigszins in de luwte van de bergen zitten, de depressies vanuit het zuiden gaan met een boog om de bergketen heen en komen via de Middellandse zee weer aan wal in de Aude en de Var.

Of het klimaatverandering is? Ik weet nog goed dat toen we naar Esplas verhuisden in 1999 de Aude net zo overspoeld was. Dus is er niets nieuws onder de zon.

Draaiende molen.

Wat de windkracht al niet vermag!!!!

Werk aan de winkel.

Ja, dat lijkt op echt werken, hard werken zelfs.
Wat wil het geval? Nou, die extreme hagelkorrels van laatst hebben toch meer schade aangebracht dan ik eerst dacht. In de golfplaten van bitumen die op het houthok liggen, heb ik grote gaten ontdekt waar door het regenwater op het hout zal lekken. En (dit ter informatie) een houthok is er juist voor om brandhout droog te houden.
Nu kan ik natuurlijk mijn verzekering bellen om schadevergoeding te eisen, maar het eigen risico lijkt me hoger te zijn als de reparatiekosten.

Tijdens mijn rondwandelingen met de hond zag ik bij buurman Willie enkele gebruikte maar toch nog in goede staat verkerende metalen golfplaten van bijna precies de goede afmetingen ergens in het gras liggen. Die waren blijkbaar ergens van overgebleven.
Ik heb hem beleefd gevraagd of ik die platen van hem kon kopen. Maar daar was geen sprake van!

Als ze mij van pas kwamen kon ik ze wel onmiddellijk gratis en voor niks meenemen. Desnoods wilde hij ze ook nog wel brengen.
Kijk, zulke buren, daar heb je wat aan.

En na enkele uren zwoegen en sappelen  is het houthok weer waterdicht bedekt met golfplaten die het misschien wel langer volhouden dan ik zelf. Maar dat zal nog moeten blijken!

Even geleden.

Ja, ja, ik weet het. Het is al weer even geleden dat ik een verhaaltje gepost heb op dit blog.
Wellicht al te lang geleden, zodat de vaste lezers het inmiddels opgegeven hebben om te kijken.
We horen het wel.

Maar om even bij te praten, we zijn een poosje op reis geweest met de camper. Via een vierdaagse omweg door het warme Frankrijk, het natte België helemaal naar het verre en zonnige Nederland. Daar hebben we een weekje rondgescharreld en met deze en gene wat bijgepraat.

Daarna zijn we weer afgezakt richtig zuiden op weg naar het werkelijke doel van deze reis.
We wilden als trotse ouders de première meemaken van het Marcelliaanse marionettentheater met Fifike en consorten.
Dat was in het culturele centrum van het mooie Ardense stadje Sedan, waar we rustig konden overnachten aan de voet van het aloude kasteel.
We hebben die avond genoten van het poppenspel dat werd opgevoerd door twee dames die daarvoor opgeleid zijn aan de wereldberoemde marionettenschool van Charleville Meziéres.

De geestelijke vader van Fifike met zijn moeder.

Net zijn moeder?