MERDE!

Daar zitten we weer met ons goeie gedrag. Na een weekje onder een avondklok geleden te hebben zitten we nu weer volledig opgesloten wegens lock down, confinement, of welk mooi woord er ook voor bedacht is. We mogen weer alleen de weg op om boodschappen te halen met een papiertje waarop is aangegeven waar we heen gaan en hoe laat we vertrokken zijn. Het kan ook met een app-je op de portable maar die is tevens bedoeld om te waarschuwen voor corona contacten. Maar daar heb ik geen zin in. Ik doe niet aan volg-appjes.

De camper, die dit jaar erg weinig is gebruikt, staat alweer op zijn winterplek te wachten op betere tijden.

En dan ook nog problemen met de fiets. Ik wil het zadel laten zakken want het is het één of het ander, de fiets wordt steeds stiekem een beetje hoger of ik krijg ongemerkt steeds meer moeite om op dat hoge zadel te klimmen. Maar wat ik ook doe, die zadelpen zit muurvast, geen beweging in te krijgen. kruipolie, hamers, grote tangen, niets helpt. Hoe nu verder??????

 

Dan liever de lucht in.

En dan moet je ook weer naar beneden zien te komen.

Daarvoor zijn parachutes uitgevonden en er bestaan mensen die ook echt uit een vliegtuig springen en aan zo'n ding gaan hangen. Ik ga dat natuurlijk niet doen.

Maar om eens een parachutist uit te beelden is weer heel wat anders, dat durf ik wel.

En dit zijn de gevolgen. Ik weet nog niet of de zogenaamde parachute gaat draaien in de wind zoals de bedoeling is. Het wachten is op iets onstuimiger herfstweer en mocht het gaan draaien dan volgt er ongetwijfeld een filmpje.

 

Stokje.

Nog maar weer eens een stok. Het is wel fijn om een voorraadje wandelstokken aan te leggen, want mocht er eens één breken dan heb ik zo een andere voor het grijpen. Een mens moet op alles voorbereid zijn, toch?

Deze keer heb ik een tak uit een walnotenboom gezaagd.

Hij was een beetje te krom naar mijn zin en dus heb ik hem flink onder spanning gezet en met de verfbrander verhit. Het resultaat was een bijna rechte stok. 

Ter versiering heb ik er een tekst in gesneden met runen tekens. Het lijkt geheimschrift maar er staat gewoon "stokje"

Ik was van plan om een aantal leuke dingen te maken om te verkopen op de kerstmarkt die in Esplas georganiseerd zou worden, maar ook dat optimistische plan gaat niet door heb ik gehoord.

De enige keer dat we als Esplassers bij elkaar zijn gekomen dit jaar was tijdens de nieuwjaarsreceptie. Verder zijn alle jaarlijkse festiviteiten afgelast.

Zo groeien we langzaam uit elkaar en gaat de gemeenschap naar de knoppen. 

De paden op de lanen in.

een bos vol wandelstokken

de geschikte tak gevonden

Voor de verandering doe ik weer eens wat anders. Ik ben het bos ingelopen met een snoeizaag en heb uit een overvloed van geschikte boompjes de meest geschikte uitgezocht en afgezaagd.

Geschikt? Waarvoor dan wel? Geschikt voor een mooie versierde wandelstok. Een wandelstok is immers altijd nuttig voor later als ik wat ouder wordt.

de bewerking is in volle gang

het eindresultaat

 

Heksenwerk.

"Ik kan neet heksen" vertelde mijn moeder mij vroeger altijd als ik weer eens stond te zeuren over iets. Nou, ik ook niet, maar ik kan ze wel maken. Ik kan zelfs een heks met windaandrijving maken. Waar zie je dat nog tegenwoordig?

Natuur.

 

De natuur geeft en de natuur neemt. De natuur is wreed en zacht.

Hoezo? Wat bedoel jij????

Nou, zoals een ieder vast nog wel zal weten, ik heb ooit zo'n mooie vogel gemaakt, een wielewaal-achtig iets. Hij/zij/het hing daar voor de sier aan de pergola. Ik bedacht me laatst om het eens wat op te poetsen, alles heeft toch enig onderhoud nodig. Maar het hoefde al niet meer, de wrede natuur had door middel van schimmel, virus en bacterie het hout helemaal laten vergaan. Het was net een spons, zo zacht.

Kan ik weer helemaal opnieuw beginnen!

En dan de geverige natuur. Het is walnotentijd en hoewel we zelf geen walnotenboom in de tuin hebben staan, heb ik toch een mooi zakje vol noten weten te verzamelen. Er staan walnotenboompjes langs de openbare weg en er staan grote walnotenbomen langs de weilandranden. Ik ga er van uit dat niemand anders die noten gaat rapen. Zo ja, dan zijn ze mooi te laat! Die noten moeten nu eerst een poosje drogen en daarna wordt het weer smullen.

Herfst.

Man, man ,man wat een weer. Guur herfstweer. 

Wij zitten ons binnen op te warmen bij de brandende houtkachel en zo nu en dan sta ik voor het raam naar buiten te staren.

En dan ben ik de wind aan het bestuderen. Het is wonderlijk om te zien hoe de windvlagen met al mijn draaidingen om gaan. Heel vaak draaien ze niet allemaal tegelijk, het is dan net of de wind in banen waait. 

En dan trekt de wind in één keer aan en draait alles als een gek in het rond. Erg interessant allemaal.

En dan, even later, schijnt de zon weer volop en zie ik in de verte dat een boer alweer aan het mais oogsten is. Hij kan niet langer wachten, zo te zien.

 

Haantje de eerste.

 Inderdaad, het blijft maar door gaan met die wind draai dingen. De ene clown is nog niet klaar of de andere haan staat alweer in de steigers. Wat zeg ik? Hij is zelfs al weer klaar!

De site pinterest is bijna onuitputtelijk wat voorbeelden betreft. Ik zou het zelf allemaal niet kunnen bedenken. Het filmpje hieronder is bij gebrek aan wind erg kort, dus snel kijken!

een getekende staart.

uitgezaagde aluminium staarten

hij krijgt een gekogellagerde staart

een kleurtje is ook nooit weg

en zo staat hij te blinken in de zonneschijn.

Hij was maar een clown.........

Het is weer zo ver. Alweer is er een winddraaiding geschapen. Het blijft maar doorgaan. Houdt het dan nooit op?

Deze keer is het een clownfiguurtje dat een soortement van windscherm vasthoudt. En als het lekker waait is dat een mooi gezicht. Echt waar.

Kijk maar naar het filmpje.