Vakantie.

We gaan een paar weken uit de lucht. De camper is volgepakt, de route uitgestippeld en het mooie weer is besteld. We hebben netjes verlof gevraagd en gekregen van Marie, de franse les mevrouw. De buurman gaat weer op de beesten letten.
Niets staat ons dus nog in de weg.

De bedoeling is goed, we rijden in een dag of drie via een mooie route naar het noorden van Frankrijk, om dan een paar dagen bij Marcel en Sylvie te blijven.
Vrijdag om 3 uur willen we op het oude stadhuis in Zeist zijn om getuige te zijn van de huwelijks bevestiging van Ruben en Annelies. En daarna zien we wel verder.

Tot ziens.

mooi, he? zelf gemaakt!

Deze keer één van mijn laatste creaties, "Blote Bep".
Kersenhout met een laagje blanke lak.

Het paasverhaal.

Deze week hadden we dus ons paasmaal. Alleen maar gezellig en ook wel lekker en het heeft dus verder niks te maken met welk paasverhaal dan ook.
Maar je praat dan wel eens met deze of gene. Zo ontmoette ik ook de geitenboer die me indertijd die twee pasgeboren geitjes heeft gegeven en die ik met de fles heb grootgebracht.
"Hallo, hoe gaat het? goed en met u? ook goed."
Dat is dan het begin van de conversatie, net als in Nederland, maar dan dus in het Frans.

De man stelde me ook voor aan zijn dochter die bij hem was. Om duidelijk te maken wie ik ben vertel ik meestal dat ik op Chicane woon, dat huis daar onder aan die heuvel. Dan weten ze het wel.
Maar bij deze jonge vrouw voegde ik er aan toe dat ik die Nederlander was met die twee geiten.
Oh ja, nu wist ze direct wel wie ze voor zich had: ik was die man die de geitenbok had laten castreren.
Ik begreep uit haar reactie dat dit voorval tot grote hilariteit heeft geleid in Esplas en wijde omgeving. Een geitenbok laat je niet castreren, die eet je op. En wie dat anders doet is echt een stadjer of een vreemdeling die op het franse platteland is gaan wonen en arme diertjes zielig vindt.

Maar ik vind ze niet zielig, maar wel gezellig. En daarom leven ze nog volop en met veel plezier.

de oude heks

Een van de laatste werkstukjes. Een vliegende heks van ongeveer 12 cm hoog, gesneden uit een stukje kersenhout. Hout met een prachtige tekening van de jaarringen, wat pas goed naar voren komt nadat het beeldje in de olie en daarna in de bijenwas gezet is.

Om meer te weten over het interessante leven van de heksen, zie hieronder
http://mediatheek.thinkquest.nl/~kla027/Heksen.htm

Pasen 2008

Het is weer pasen en dus hebben we in Esplas ook weer de traditionele paasmaaltijd, oftewel l'ommelette de pâques. Het is een gezamenlijke maaltijd met een salade, witte bonen, gegrilde lamskoteletten en worst en een stukje kaas als dessert.
Maar waar het echt om gaat is het laatste gerecht. Gebakken eieren met veel suiker, overgoten met brandende rum. Dat is eigenlijk de hoofdzaak, daar kun je net zoveel van krijgen als je lust. En dat staat als een blok in je maag.

Het begint 's middags om 12 uur met een aperitiefje en borrelnootjes en een sociaal praatje met de dorpsgenoten voor de broodnodige onderlinge contacten.
Wij zijn er inmiddels al lang geleden achter gekomen dat het eten pas om half twee op tafel komt en dat dus 1 uur vroeg genoeg is voor ons. Dan kunnen we nog genoeg borrels achterover slaan en ook genoeg praatjes maken met deze of gene.
Wij zaten deze keer bij onze nieuwe vaste postbode en de plaatselijke gemeentearbeider en hun dames.
Zo leren we die ook weer eens beter kennen.

Een medeburger die goed bij stem is en alle franse meedeiners kent hield de vrolijke moed er in.

Herfst.

De hond ligt in de mand, de geiten staan op stal, de kippen blijven op stok zitten, de katten liggen op een warm plekje in het hooi en de ganzen die lopen fijn in de regen, heerlijk vinden ze dat, als enigen.

Voorjaar volgens de kalender maar het is compleet herfst, ook hier. Het is koud, het waait en het regent. Dat laatste is niet zo erg maar die kou, daar houden we hier niet zo van.
De bergen liggen verstopt onder een laag verse sneeuw en dat hoeft eigenlijk niet meer zo noodzakelijk. Het ski seizoen is bijna voorbij. Dus die mensen zijn ook al ontevreden.

En morgen hebben we in Esplas weer de gezamenlijke paasmaaltijd. Dat gebeurt altijd onder een grote tent, dat is traditie. Nu is die tent vandaag alweer ingepakt en opgeborgen, daar is het te koud voor, dat gaat dit jaar niet. Nu moeten we in de feestzaal de paasommelet eten. Kan ook goed, daar niet van.

de specht

Spechten (Picidae) zijn een vogelfamilie van kleine tot middelgrote, robuuste vogels met scherpe snavels, een stijve staart en zygodactilische poten waarvan de twee middelste tenen naar voren staan en de buitenste twee naar achteren. Zij leven meestal in bomen en gebruiken hun scherpe snavel en lange kleverige tong om daaruit insecten los te peuteren. Zij gebruiken hun staart daarbij als steunpilaar. Zij leven meest in paren en hakken hun nest uit in een boomstam.

Het bovenstaand (blinde) exemplaar is gesneden uit een stuk wilgenhout en zal dus geen van bovenstaande aktiviteiten ooit uitvoeren.

Nog steeds voorjaar.

Na het verwoedde onkruid gekrab en het mestgestrooi van Diny is het nu mijn beurt. De groentetuin moet gefreesd worden, de ondergrond is in de lange winter bikkelhard geworden. Moest Diny het nog in het zweet haars aanschijns doen, ik heb het natuurlijk veel gemakkelijker. Ik stap op de onmisbare trekker en al CO2 uitstotende en dure diesel verstokend maak ik er een mooi rul kleigrondje van.
Voorlopig ligt ons tuintje er weer mooi bij. Voordat de aardappelen en de rest volgende maand de grond ingaan zal ik het nog wel een keer ondersteboven gooien.

les quatre femmes

Election municipal

Vandaag mochten we stemmen voor de gemeenteraadsverkiezingen. Dat schijnt deze keer een spannend gebeuren te worden in Frankrijk. Gaat links Sarkozie afstraffen?

Dit gaat aan Esplas voorbij. We hebben hier één lijst, de lijst "tous pour Esplas" en we hebben alle vertrouwen dat die lijst met de huidige burgemeester aan het hoofd, de macht blijft houden.

Ook wij hebben deze enige lijst met namen in een enveloppe gestopt en in de stembus gedeponeerd. Wij waren de 53 en de 54e kiezers. Er moesten nog 22 kiesgerechtigden komen voor een daverende opkomst van 100%. Nee, onze verkiezingen zijn niet echt spannend te noemen.
Er waren tegelijkertijd ook verkiezingen voor het canton, waar wel meer lijsten bij lagen, maar daar mogen we als buitenlanders niet aan mee doen. Dat houden ze voor zichzelf.
Dat zullen we ook nog wel eens veranderen!

Op een vraag van Diny zijn we nog wel even voorgesteld aan alle toekomstige gemeenteraadsleden. Het is soms moeilijk om namen bij de al wel bekende gezichten te plaatsen. Maar nu zijn we op de hoogte.

het weer van februari

Het is weer voorbij, de februarimaand. Het was weer eens een lange schrikkelmaand. Moesten we weer een dag gratis werken voor de baas.

Maar het is dus ook weer tijd voor het maandelijkse temperatuuroverzicht. Je bent een zelfbenoemd weerman of je bent het niet.

Februari was behalve lang, ook bepaald niet koud. Ja, 4 kleine nachtvorstjes, maar verder steeg de temperatuur tot grote hoogten voor februari. Ik weet niet of er records gebroken zijn maar dat zou me niet verbazen. Aan het eind van de maand stookten we overdag al geen kachel meer.

We hebben toch al een heel voordelige houtstookwinter. Er is tot nu toe bijna een derde minder hout verstookt dan andere winters.

En droog, 10 millimeter water mag geen naam hebben. Ik kan het nu niet vergelijken met de andere jaren maar het wel erg weinig. (mijn gloednieuwe computer is al weer opgestuurd ter reparatie en al mijn gegevens zitten daarin. Als dat maar goed komt) .

een kunststukje van eigen hand

Voorjaar

Voorjaar.

De winter is voorbij, het had niet veel te betekenen. Geen dag sneeuw en vooral geen grote schaatstochten op de Ariége dit jaar. De schaatsen hoefden deze winter niet uit het vet.

Maar de camper heeft wel de voorjaarsbeurt nodig, want het is al bijna weer zover. De campertijd komt er weer aan. Eind maart vertrekken we weer voor het traditionele Nederland bezoek.
Dus dat betekent wassen en poetsen, de watertank schoonmaken, ramen lappen, apparaten controleren, olie verversen en een afspraak met de garage maken om de remmen eens een keer na te laten kijken.
Nog even en alles staat weer klaar.

Ik heb de buurman al weer een paar verse eieren bezorgd om hem er aan te herinneren hoe lekker die zijn, zodat hij ook nu weer de dieren wil verzorgen. Ik weet het, dat is zuiver omkoping maar hij vond het prima. Maar het kan eraf, de kippen beginnen weer volop te leggen.

één voor allen, twee

In de laatste 10 jaar zijn er grootse dingen verricht in onze gemeente. Hoe klein het ook is, er is veel geld uitgegeven en dat zonder de gemeente in de schulden te steken. Laat daar Sarkozie maar eens een voorbeeld aan nemen.

Wat is er zoal gebeurd:
een nieuw gemeentehuis gebouwd, net voor onze tijd,
de feestzaal opgeknapt, en mooi!
een speelplaats voor de aanstormende jeugd, openbare verlichting en de belichting van de kerk, (wat is deze tijd van energiebesparing toch eigenlijk niet meer zou moeten, dat mag vast niet van All Gore)
een parkeerplaats aangelegd en de wegen onderhouden.
En dat alles voor een bedrag van ruim een half miljoen euro's, en dan ook nog eens in een gemeente met 90 inwoners. Ik neem aan dat het vermaledijde Europa een mooi stuivertje bijdraagt in die kosten.

Maar wat er nog op het programma staat is ook niet mis.
Realisatie van een columbarium. (Ik heb het moeten opzoeken want ik kende dat woord niet. Het blijkt een gebouwtje of een muur te zijn waarin je de urnen plaatst met de as van overleden mensen).
Beveiliging en verbetering van de kerkhof muren. Die staan inderdaad op instorten.
Creatie van een speelzaal door uitbreiding van de gemeentezaal. Ik vraag me af wie daar spelen moet.
Constructie van een klein gebouwtje voor het opbergen van gemeente gereedschap.
En er moet geld komen voor de algemene verfraaiing van het dorp. En we vinden het al zo mooi.