Deze week hadden we dus ons paasmaal. Alleen maar gezellig en ook wel lekker en het heeft dus verder niks te maken met welk paasverhaal dan ook.
Maar je praat dan wel eens met deze of gene. Zo ontmoette ik ook de geitenboer die me indertijd die twee pasgeboren geitjes heeft gegeven en die ik met de fles heb grootgebracht.
"Hallo, hoe gaat het? goed en met u? ook goed."
Dat is dan het begin van de conversatie, net als in Nederland, maar dan dus in het Frans.
De man stelde me ook voor aan zijn dochter die bij hem was. Om duidelijk te maken wie ik ben vertel ik meestal dat ik op Chicane woon, dat huis daar onder aan die heuvel. Dan weten ze het wel.
Maar bij deze jonge vrouw voegde ik er aan toe dat ik die Nederlander was met die twee geiten.
Oh ja, nu wist ze direct wel wie ze voor zich had: ik was die man die de geitenbok had laten castreren.
Ik begreep uit haar reactie dat dit voorval tot grote hilariteit heeft geleid in Esplas en wijde omgeving. Een geitenbok laat je niet castreren, die eet je op. En wie dat anders doet is echt een stadjer of een vreemdeling die op het franse platteland is gaan wonen en arme diertjes zielig vindt.
Maar ik vind ze niet zielig, maar wel gezellig. En daarom leven ze nog volop en met veel plezier.
