Het is weer pasen en dus hebben we in Esplas ook weer de traditionele paasmaaltijd, oftewel l'ommelette de pâques. Het is een gezamenlijke maaltijd met een salade, witte bonen, gegrilde lamskoteletten en worst en een stukje kaas als dessert.
Maar waar het echt om gaat is het laatste gerecht. Gebakken eieren met veel suiker, overgoten met brandende rum. Dat is eigenlijk de hoofdzaak, daar kun je net zoveel van krijgen als je lust. En dat staat als een blok in je maag.
Het begint 's middags om 12 uur met een aperitiefje en borrelnootjes en een sociaal praatje met de dorpsgenoten voor de broodnodige onderlinge contacten.
Wij zijn er inmiddels al lang geleden achter gekomen dat het eten pas om half twee op tafel komt en dat dus 1 uur vroeg genoeg is voor ons. Dan kunnen we nog genoeg borrels achterover slaan en ook genoeg praatjes maken met deze of gene.
Wij zaten deze keer bij onze nieuwe vaste postbode en de plaatselijke gemeentearbeider en hun dames.
Zo leren we die ook weer eens beter kennen.
Een medeburger die goed bij stem is en alle franse meedeiners kent hield de vrolijke moed er in.
