Nu groeien er in mijn weiland, net als in het voorjaar, tientallen paddestoelen.
Ikzelf doe daar niets mee, zoals jullie weten vertrouw ik dat spul niet.
Maar Ruud is er gek op, dat weet ik, daarom heb ik hem gebeld of hij er belang bij had en dat hadtie. Hij zou ze de volgende morgen om 9 uur komen halen. Dus moest ik ook nog veel te vroeg mijn bed uit. Ja, je hebt er wat voor over.
Ik was net wakker toen ik Filou al te keer hoorde gaan, waardoor ik buiten ging kijken. Warempel, onraad.
Ik zag iemand de wei inlopen, regelrecht op de kostbare en beloofd paddestoelen af.
Dat zal toch niet gebeuren dat een rover nog snel even die paddo's wegplukt.
Daar moest ik wat aan doen en ik gaf een gil vanuit de verte om duidelijk te maken dat het toch echt mijn eigen paddestoelen zijn.
De persoon in het weiland, gekleed in jas met capuchon, keek even om zich heen en liep snel weg zonder zijn gezicht te laten zien. Dus weet ik niet wie dat was.
Even later komt Ruud zijn geredde paddestoelen plukken, maar omdat hij er niet zeker van is of het betrouwbare exemplaren zijn, gaan we er mee naar de pharmacie, (de apotheek) waar ze er volgens overheidspublicaties verstand van hebben. Om ongelukken te voorkomen wordt van hogerhand geadviseerd de paddestoelen daar deskundig te laten beoordelen.
Maar ja, een paddestoelenboekje hebben we zelf ook wel. Ook die zogenaamde deskundige pharmaceute kent geen paddestoelen en moet het boekje er bij halen.
Ze vertrouwt het niet en adviseert dus om ze niet te eten. Ja, daar hebben we wat aan, ze weet het gewoon niet.
Bij twijfel niet inhalen!
Maar aangezien wij ook niet beter weten besluit Ruud ze maar aan zijn buurman te geven. Die weet er wel raad mee. Misschien is die man door het jarenlang paddestoelen eten wel immuun geworden.
