Deze week kregen we de uitslag van het bloedonderzoek en dat bevestigde
leverproblemen.
Maar vrouw dierendokter baalde stevig, want ze weet niet wat de oorzaak is en daar heeft ze een hekel aan.
Ook hebben we samen onder de microscoop de witte en rode bloedlichaampjes
geteld van een bloedmonster die ze nog gauw even uit Filou's oor prikte.
Volgens haar zag ook dat er erg normaal uit. Ik zei nog: "mooi toch", maar
daar was ze het niet mee eens, want er moet wat zijn wat je behandelen kunt.
Er is een gevolg dus moet er een oorzaak zijn. En daar heeft ze ook weer
gelijk in.
Er waren volgens haar 2 mogelijkheden: we zouden direct een scan kunnen
laten maken om te zien of er een tumor zit of we kunnen het een week aanzien
en hem behandelen met een paar spuiten en tabletten.
Ik moest zelf kiezen, zij gaf geen aanbeveling en nam dus ook geen
verantwoordelijkheid. Dat moest duidelijk zijn.
Nu vind ik dat niet zo heel erg, want ik was toch al van plan om voorlopig
geen uitgebreide onderzoeken te laten starten.
Hij lijkt momenteel niet erg ziek, hij wandelt vrolijk mee en vindt allerlei dingen nog leuk. Maar het eten gaat mondjesmaat, zijn ribben zijn te tellen en zijn buik is strak als een trommel. Ik weet niet hoe het zal gaan. Afwachten.
In elk geval vinden wij het niet leuk. Dan merk je hoezeer hij deel is van
ons dagelijks leven, wat je niet wilt missen.
