Ik had recent enkele tand-en kiesvullingen verloren. En dan
moet je, om problemen te voorkomen, eigenlijk direct een afspraak maken met de
tandarts. Moedige mensen doen dat ook, maar ik ga bij wijze van spreken liever
naar de kapper dan naar de tandarts, dus het was er nog niet van gekomen.
Maar één ervan begon toch wat pijn te doen en dus heb ik
vanmorgen de stap genomen om te bellen. Wat schetst mijn verbazing en
ontzetting: als ik er binnen 10 minuten zou zijn werd ik direct geholpen. Nu kan
niemand binnen 10 minuten de 10 kilometer naar Saverdun overbruggen, maar ik
zei dat ik er zou zijn. Sneller kun je toch niet geholpen worden, nietwaar?
Binnen 20 minuten stond ik daar op de stoep en de piepjonge tandarts
en zijn even oude assistente stonden me al op te wachten. Ze hadden al wachtend
in de computer gekeken maar ze konden geen dossier van mij vinden, terwijl ik
toch gezegd had dat ik al eerder bij hun was geweest.
Maar we kwamen er overeen dat ik dan lang geleden bij zijn
voorganger moest zijn geweest waar hij
de praktijk van had overgenomen en die had toen nog geen computer en dus ook
geen elektronisch dossier over mij. De goede man was intussen met pensioen
gegaan.
Om kort te gaan, de beste man heeft met enkele noodvullingen
de ergste schade gerepareerd en met een afspraak voor volgende week voor de definitieve
reparatie kon ik weer gaan.
En dat geintje koste me het luttele bedrag van 23 euro, welk bedrag ik volledig
hoop terug te ontvangen van de verzekering. Dat is weer eens wat anders als
ieder jaar duizenden euro’s bijbetalen voor de ziektekostenverzekering.
En Diny? Diny is druk met de groentetuin.
