Lucht.

Wat zou dit nu weer zijn, het lijkt wel de plaatselijke vulkaan die is uitgebarsten.

In werkelijkheid is het een wolkenband die verlicht wordt door de ondergaande zon aan het eind van een prachtige zonnige dag. Zo zonnig dat we zelfs weer even buiten hebben gezeten om van dat zonnetje te genieten.

Ik hou wel van die nachtelijke nachtvorstjes, want dan hebben we daarna haast altijd mooi weer. En dat mag wel na die vreselijk natte novembermaand.
Het was de op één na natste november sinds 2005 toen ik ben begonnen met meten. De natste november was in 2007 met 220 mm regen.
Deze maand leverde tot nu toe 182 mm op. Alles is dan ook zeiknat.

Herfst.

Herfst, herfst, wat heb je te koop
duizend kilo bladeren op een hoop.

Dat liedje heb ik overgehouden van de kleuterschool. Nee, niet mijn kleuterschool want ik heb nooit het genoegen gehad daar te mogen studeren. Ik mocht me tot mijn zesde jaar thuis vervelen. Nee dat is niet
waar, ik geloof dat ik me uitstekend vermaakt heb in die tijd. Onder andere door met buurman Bertus naar landbouw te gaan om meel te halen.

Nee, dat komt van kleuterschool waar Marcel ooit mocht verblijven. Of hij het nog kent weet ik niet, ik wel dus.

Maar dat liedje komt ieder najaar weer bij mij boven als ik de afgevallen bladeren bij elkaar hark om in de composthoop te deponeren.
En dat met een aangenaam zonnetje na een koude nacht met nachtvorst. Maar ik kan wel aan de gang blijven want nog lang niet alle bladeren zijn van de bomen af gewaaid.

beaujolais primeur.

Gisteren mochten we de allernieuwste wijn weer proeven, de wijn die gemaakt is van de druivenoogst van dit jaar. Nou en dat beloofd wat!
Niet heus natuurlijk want meestal is het een azijnachtige vloeistof.

Maar evengoed gaan we er naar toe want het is ook goed voor de plaatselijke sociale contacten. Zo zie je malkander nog weer eens.
En daarbij, er wordt een gratis maaltijd aangeboden door het comité de fête. Een eenvoudige doch voedzame maaltijd bestaande uit sla, vlees, brood, gepofte kastanjes, kaas als dessert en koffie na.

Dat vlees was niet zo maar een beetje vlees maar het was vreselijk veel vlees. Niet echt een maaltijd voor de planteneters onder ons.
We hebben met z'n allen bijna twee hele, door de jachtclub van st Martin d'Oydes geschoten en geslachte, wilde zwijnen opgegeten.

Hiervoor kregen de ook aanwezige leden van die jachtclub dan ook uitbundig lof toegezwaaid door onze heer burgemeester.
Ook vernamen we dat de feestcommissie een nieuwe voorzitter heeft, een man die volgens ons over een poosje vast en zeker ook het burgemeestersambt van Esplas zal ambiëren.Sinds hij met zijn gezin in Esplas woont heeft hij zich op alle fronten erg actief getoond.
Kijk, zulke mensen moeten we hebben!

Sneeuw.

Kennen jullie deze foto? Een foto op het blog van 16 november en ook van vorig jaar.
Maar ik had hem ook vanmorgen kunnen maken als ik dat gewild had want er lag, toen we wakker werden, net zo veel sneeuw als toen.
Zuinig als ik ben maak ik maar geen nieuwe foto. Het was er trouwens ook te koud voor.

En gelukkig smelt de sneeuw snel weg.
Dat is maar goed ook want vanavond moeten we weer door weer en wind naar het feestgebouw om de nieuwe beaujolais primeur te proeven en om een maaltijd te eten.

Kipjes.

Weten jullie nog dat maanden geleden de hond van de buurman een paar kippen heeft doodgebeten? Ja, toch?
Toen zei die buurman al dat hij voor een paar nieuwe kippen zou zorgen. Ik zei nog van: dat hoeft niet, ik heb kippen genoeg en had gedacht dat hij daar al lang blij mee zou zijn.

Maar gisteravond kwam in de stromende regen die buurman aanzetten met een kratje waar 2 kippen in zaten. "Oh merde, hij doet het ook nog" was mijn eerste gedachte. En de tweede gedachte was dat ik dus ook nog in het pikkedonker en in de stromende regen die kippen in een leegstaand hok moest stoppen.
Want als je nieuwe kippen bij een bestaande groep kippen zet, krijg je de grootste heibel in het hoenderhok. Dan kun er er net zo goed een knuppel ingooien, het effect is hetzelfde.

Hij was er speciaal voor naar Samatan gereden, een dorp in de Gers, bekend om zijn grote pluimveemarkt die daar elke maandag gehouden wordt.
En het moet gezegd, het zijn een paar mooie rustige kipjes, hopelijk leggen ze beter dan het stelletje opvreters dat er nu loopt. Want we zitten al vele weken zonder eieren.

Winter.

Kijk, zo veel sneeuw als op deze foto van vorig jaar februari ligt er gelukkig nog niet.
Maar de bergen in de verte zijn vannacht al weer behoorlijk wit gesneeuwd. En dat is mooi om te zien als de zon er op schijnt en dat doet het niet.

Dus zoals het nu is vinden we er niks aan; koud en nat. Deze maand is nu al de natste maand van het jaar, op januari na.

Klussen.

Wat kan een mens zich weer druk maken.
Ik mag voor een bevriende dame een complete douche renoveren en tussendoor vind ik dan ook nog tijd om een handig draagding te maken om brandhout mee te halen.

Je zou toch zeggen dat een gepensioneerde recht op rust heeft.

Een sterke band.

Een sterke band met de weg, dat is noodzakelijk. En daarom had ik besloten om 4 nieuwe banden onder de camper te laten zetten. De voorbanden waren alweer versleten en de achterbanden waren licht beschadigd aan de zijkant.

Maar waar koop je die dingen tegenwoordig?
Mijn grote vriend Peet zette mij op het spoor van kopen op het internet en laten monteren door een bedrijf die banden monteert die je op het internet koopt. En er zijn veel ondernemingen die je online banden willen laten kopen, allemaal merkbanden. En volgens Peet (ik heb het niet gecontroleerd maar ik geloof hem op zijn woord) een stuk voordeliger als bij de garagebedrijven.

Het bestellen was een fluitje van een cent, dat gaat wel makkelijk. En je kunt de bestelling volgen op je computer. Even dreigde het mis te gaan toen ik zag dat de bestelling op weg was naar Brive, een stad hier 300 kilometer vandaan, maar dat was klaarblijkelijk een foute registratie want een paar uur later lagen de banden op de juiste plaats van bestemming.

De montage ging ook gesmeerd, een enthousiaste jongeling die niets anders deed dan online bestelde banden en remschijven monteren, had dat in een oogwenk voor elkaar. Uitgebalanceerd en al.

Nu kunnen we weer veilig op pad. Aan de band met de weg zal het niet liggen.

Kaas

De kaas van het brood laten eten, ken je die opmerking?

Ik laat me absoluut niet de kaas van het brood eten, als het even kan. Maar de kaas van de muizenval laten eten, ja dat is een andere zaak.

Die muisjes zijn zo oerend voorzichtig dat ze kaas kunnen eten zonder dat de val dichtklapt.

Maar ik geef het niet op, ik zal ze krijgen!

Kaalslag.

Tot mijn verbazing en ontsteltenis zag ik net voor Esplas verkeerslichten staan. Ik schrok; het zal toch niet zo zijn dat we ons hier ook al aan verkeersregels moeten houden?

Toch maar doorrijdend zag ik dat de weg geblokkeerd was door mannen met grote machines die hele grote platanen aan het omzagen waren.
En ook daar schrok ik weer van, want het zijn ontzettend mooie bomen die de weg omzomen, zoals dat zo mooi heet. Maar ik zag ook dat de stammen die al omgezaagd waren, van binnen grotendeels verrot waren en dus een gevaar zouden vormen voor de passanten. Ook voor mij dus en dan veranderd de zaak toch wel enigszins.

Dit is één van de grote franse problemen, er staan miljoenen platanen langs de toegangswegen naar de franse dorpen en er heerst een platanenziekte. En dat gaat niet samen.

Kalender

Toussaint is weer voorbij en de eersten die we daarna zien verschijnen zijn de pompiers, de franse brandweerlieden.
Twee man sterk komen ze het erf oplopen, het woedende geblaf van Anka trotserend. En nee, ze komen niets blussen gelukkig, ze komen de jaarlijkse kalender verkopen. De inkomsten worden besteed aan een gezellige avond voor die brandweerlieden, geloof ik.
De hoogte van de aanschafprijs mogen we zelf bepalen, het is maar wat de gek er voor geeft.
Nu doneren we altijd 20 euro, uit dankbaarheid dat we ze nog maar een keer nodig gehad hebben. Een scheef oog op de lijst waar ze de donaties op noteren leert mij dat de giften varieren tussen de 5 en de 20 euro.
Vandaar dat ze zo intens dankbaar zijn.
En die kalender? Die kalender gooien we altijd meteen weg want die heeft een ongelukkig formaat, daar hebben we niks aan.

Allerheiligen.

1 November is het chrysantendag. Al wekenlang zijn er overal bij bloemisten en bouwmarkten chrysanten te koop. En gouden handel lijkt me.
En al die chrysanten komen op het kerkhof te staan om de overledenen te herdenken.
Dat is mooi natuurlijk.

Maar als je net als wij zonder kalender leeft, ga je soms de mist in. Ik dacht vanmiddag boodschappen te doen, maar onderweg zag ik al abnormale zaken: ik zag de buurman joggen op vrijdagmiddag, bij ons voormalige huis stonden beide auto's geparkeerd en bij het station stonden erg weinig auto's. Dit alles gaf me al enigszins te denken, maar de zekerheid kwam pas toen ik zag dat de supermarkt gesloten was. Eindelijk drong het tot me door dat ik een "vergefse lüppe" gedaan had. Alles is gesloten en iedereen is vrij.
Mooi is dat, de kerken lopen leeg maar de katholieke vrije dagen worden wel in stand gehouden!

En ik zit zo verlegen om remblokjes voor mijn fiets die een grote beurt krijgt.

Allerheiligen nog aan toe zeg.