Omdat ome dokter me gezegd heeft dat veel wandelen erg goed is voor mijn hart en bloedvaten heb ik ook maar eens een maandagmiddagwandeling ondernomen. Een struinwandeling door bos en wei, dit tot grote vreugde van Anka.
Ik heb daar zo vaak gelopen dat ik meen precies de koeienpaadjes te kennen waar we langs kunnen. Maar omdat ik deze keer eens de route andersom wilde lopen kwam ik meteen zwaar in de problemen.
Je kijkt dan weer heel anders tegen het leven aan, ik bedoel: tegen de natuur.
Dan steek je maar zo eens een verkeerd beekje over en kom je door een onbekend weiland uit om een plek waar je helemaal niet wilt zijn. Dan loop je vast tegen een weiland vol schapen waar ik voorzichtigheidshalve toch maar niet met de hond door wil lopen.
Zo loop je dan maar zo 5 kilometer om.
Maar het is voor een goed doel, zullen we maar zeggen!
