Maar ook mij overkomt wel eens iets onverwachts: namelijk dat mijn wandelpad dichtgegroeid is met brandnetels.
Gelukkig is het nog redelijk vroeg op de morgen en is het al wel mooi weer, maar nog niet zo warm dat ik de korte broek al aan heb getrokken.
Dus kan ik mijn weg vervolgen met vreugde en zonder vrees overmatig geprikkeld te worden.
Ik loop hier door een mooi eenzaam gebied,(welbekend bij een deel van de Ebbersclan) waar de hond uitzinnig van vreugde rond struint om de oorzaak van alle lekkere geuren op te sporen en waar rond om de nachtegalen hun hoogste lied kwelen en waar de bijen uitzinnig rondzoemen op de bloemen van de acacia's.Dat belooft weer een mooie honingoogst te worden.
Dat brengt me op de diepzinnige gedachte dat de mensheid daar later nog wel eens problemen mee kan krijgen.
Als die bijen het zat zijn om uitgebuit te worden en ze steeds maar weer afgescheept met een beetje suikerwater de winters door moeten komen. Je reinste slavernij! Hun verre nakomelingen gaan ooit vast en zeker schadevergoeding eisen.
Maar daar gaat dit blog verder niet over.
